ذهنیت قدرتمندکننده در برابر ذهنیت محدودکننده | قسمت 3

به نام رب العالمین

سلام بر استاد عزیز

سلام بر تک تک دوستان عزیزم در این سایت

من وقتی داشتم توی دفترم به این سوال پاسخ میدادم خیلی دقت کردم به اشتباهاتی که انجام داده ام و جالبه که به این نکته رسیدم که تمام اشتباهات من برگشته به احساس لیاقت من و همون نقطه را آسیب زده.

من اشتباهات زیادی در مورد کارم مرتکب شدم که به آدم ها زیادی از حد بها دادم و کار خودم و توانایی خودم را کم فرض کردم و از همون نقطه آسیب خوردم.

و جالبه که سرزنش هایی که به خودم زدم باز هم از همون نقطه بوده که من لیاقت ندارم کار من خوب نیست و هزاران مورد مشابه.

امروز که دارم بررسی میکنم میبینم اون من هستم که باید برای کار خودم ارزش قائل بشم تا دیگران هم ارزش کارم را بدونند.

و اخیرا تقریبا یک سال پیش باز هم من یکی از کارهای خودم یعنی نقاشی خودم را هدیه دادم به یکی از عزیزانم. و جالبه به یکی از عزیزانم یعنی خواهرم . و از اونجایی که اونها بهایی بابتش پرداخت نکرده بودند براشون بعد از مدتی بی ارزش شد. و اون تابلو را یه گوشه ای انداخته بودند.

من وقتی دیدم خیلی خیلی ناراحت شدم و جالب اینجاست دیوار خالی خالی و بی روح شده بود و اینقدر که هر کسی این بی روحی را متوجه میشد . و میگفتند که یه چیزی کمه . اما متوجه نمیشدند .

دیوار را رنگ زده بودند و دیگه تابلو را به دیوار نزده بودند. من خودم را سرزنش کردم که کار من بی ارزشه.

حتما اونو دوست نداشتند و توانایی خودم را زیر سوال بردم.

در حالی که خواهرم با اونهمه ثروت چون بهایی بابتش نداده بود ارزش کار من را نمیدونه و حاضره خونه اش بی روح باشه اما اون را نزنه . چون هر کسی اومده بود از تابلو تعریف کرده بود و میگفتند عجب کار جالب و مدرن و شیکی. از کجا گرفتی.

اما یا حسادت بود که به من ربطی نداره یا بی ارزشی چون بهایی نداده بودند اونم دیگه به من ربط نداره.

درسی که من گرفتم این بود که بابت کاری که انجام میدی ارزش قائل شو حتی برای عزیزترین کسان زندگیت.

همونطور که استاد در مورد فایل هاشون فرمودند که من حتی به خواهرم هم رایگان نمیدهم امروز من متوجه این موضوع شدم.

بله چون من بهای کارهایم را داده ام سال هاست زحمت کشیده ام و توانایی خودم را بالا برده ام و یادگرفته ام پس برای کار خودم ارزش قائل بشم .

این از ناشایستگی من نیست و کار من ارزشمنده بلکه این از احساس لیاقت منه که سرچشمه گرفته.

و این منم که به کارم بها میدهم ارزش میدهم و قول دادم و این قول را تا الان هم انجام دادم به هیچ کس رایگان و هدیه کارم را نمیدهم .

حاضرم برم براش هدیه از بیرون بخرم اما کار خودم را ندهم. من دیگه برای خودم و برای کارهایم ارزش قائل میشم و به دیگران هم اجازه میدم تا اونها هم انتخاب کنند.

برای انتخاب اونها هم ارزش قائل میشم شاید کار من سلیقه اونها نباشه پس دست از سرزنش خودم برداشتم . به دیگران احترام گذاشتم و متقابلا برای خودم هم احترام گذاشتم. و این برای من عالی بوده.

من حتی این مورد که استاد میفرمایند که در مورد انتقال آگاهی های خود به دیگران هم خسیس باشید خیلی دارم کار میکنم.

چرا باید به زور به دیگران اینهمه آگاهی که بابتش زحمت کشیدم متن ها نوشتم خوندم فایل گوش کردم کامنت ها خوندم ، اونها را به راحتی در اختیار دیگران بزارم. شاید این آگاهی ها سلیقه اونها نباشه چرا من باید وقتم را خیلی ارزشمنده برای اونها بزارم و صحبت کنم .

پس جدیدا در صحبت کردن هم خسیس شده ام . و به دیگران احترام میزارم به نظرات و سلایق آنها احترام میزارم.

و متقابلا احترام هم دریافت میکنم چون به خودم بیشتر از همه احترام میزارم و اینجوری نه از دست کسی ناراحت میشم نه دیگه خودم را سرزنش میکنم و نه توانایی خودم را زیر سوال میبرم.

بلکه درس اون اشتباهم را میگیرم و مثل بازی های کامپیوتری میرم مرحله بعد .

استادم ممنونم که از کلام شما گوهر میبارد‌ . استاد عزیز واقعا که تک تک جملات شما ارزشمنده و شاید الان من یک درصد کلام شما را متوجه بشم.

من این را توی این دوسال متوجه شده ام که تمام فایل هایی که در اوایل اومدنم به سایت گوش کرده بودم یه جور دیگه متوجه شده بودم الان یه جور دیگه هستم.

زمانی که شروع کردم به دوازده قدم بازهم یه جور دیگه متوجه شده ام . و جالب باز اینجاست که من قدم پنجم را گرفتم و فعلا دارم هی تکرار میکنم بازهم هر بار تکرار اونها یک جور دیگه متوجه میشم.

خدا را شاکرم که شما استاد عزیز را در مسیر زندگیم قرار داده است.

و همینطور شما که با عشق خالص و بی توقع دارید آگاهی به ما اضافه میکنید هر روز بیشتر، سرشار از عشق خالص شده اید. و این از کلام شما پیداست.

سپاسگزارم

دوستتون دارم