ذهنیت قدرتمندکننده در برابر ذهنیت محدودکننده | قسمت 3

سلام استاد

من قربون روی ماهتون برم که انقدر به فکر پیشرفت مایید, این یکی از جلسات طلایی دوره لیاقت بود شما اینجا بازهم برامون بازش کردید رایگان, اخه چقدر مهربونی, چقدر دل بزرگ, نمیدونم چی بگم ازین همه خوبی

در مورد اشتباه من دقیقا دو روز پیش داشتم نقاشی میکردم میخواستم ابی کاربنی بزنم روی کار شب قبل زدم که صبح که پاشدم دیدم چنااان روی کار لکه انداختم دیگه رنگ زمینه زدن برای کسی که این همه ساله نقاشی میکنه و قلمگیری و پرداز و فلان رنگ زمینه واقعا راحتترین بخش کاره که من گند زدم, فرداش یه دور دیگه روش رنگ زدم بازم همونطور شد و اصلا ماست مالی به تمام معنا, یه لحظه قاطی کردم و ذهنم گفت اررررهههه تخته را خرابش کردی و عرضه ی رنگ نداری

ولی من ذهنمو از خودم جدا کردم و گفتم هیچ اشکالی نداره مشکی میزنم و شروع کردم به پاک کردن ابی ها, دور کار چوب و خاتم بود و اگه خیس میشد تبله میکرد باز اومد ذهنم قاطی کنه گفتم هییس اشکالی نداره ارومتر کار میکنم که خیس نشه یهو به ذهنم اومط سمباده بکشم به جای برداشتن رنگ با آب و رفتم پیدا کنم یه تیکه کوچیک داشتم شروع کردم به همون کار که بابام اومد گفت من دارم میرم بخرم برات گفتم نه و فلان و نمیخواد ولی رفت, برخوردمو با اشتباهم دوس داشتم بعدش گفتم این مارک رنگ ابی برای سطح بزرگ خوب نبود هرکاری میکردم لکه و جای قلم مینداخت و واقعا به شخصیت من یا اینکه ارره من هنرمند نیستم ربطی نداشت چون مثلا با مشکیم این مشکل پیش نمیومد و نیمده بود تا حالا!

خلاصه از وقتی هم با اشتباهام کنار اومدم و راحتم باهاشون اولا بدون غرور راهنمایی میگیرم از اطرافیانم و اییین بی نهایت مهمه. قبلا همش میگفتم من! ولی حالا از دوره لیاقت فهمیدم من با اشتباهاتم سنجیده نمیشم , مثلا موقع رانندگی اگه جایی ندونم چیکار کنم راحت از بابام میپرسم دیگه منم منمی وجود نداره و چقدر این بجای تصور اشتباهی که بقیه دارند ک اگه بپرسیم از غرورمون کم میشه یا فلان اتفاقا برعکس باعث میشه بیشتر بتونیم احساس ارزشمندی کنیم!

یه چیزدیگه راجب یادگیری گفتید و من خیلی دارم روش کار میکنم اینه که همه چیییز قابل یاد گیریه اونم به نحو خوب و حتی عالی, من بعنوان یه شخص هنری رفتم ریاضی و انتگرال و مشتق و فییزیک حتی مثل چی یاد میگرفتم و بعدشم مهندسی بودم و برنامه نویسی خیلی کم البته یادش گرفتم یعنی چیزی که مال اون یکی نیمکره ذهنم بود رو انقدر خوب یاد میگرفتم! واسه همین میگم فاطمه حتی اگه تو یک مسیر جدید هم باشم بازم پس برمیام درسته سختتر ولی میشه!

بعد خیلی جالبه وقتی این ذهنیت رو دارمم ادم های اطرافمم همینطوری میشند مثلا وقتی رانندگی میکنم بابام الکی گیر نمیده برعکس چندسال قبل و نسبت به اشتباهاتم اسونگیر تر شده در صورتی که قبلا اینطوری نبوده, یا جدیدا دارم میرم کلاس قلم نی خوشنویسی استادمون از جلسه اول گفت بچهااا خیلی عادیه اولش نتونید یا سخت باشه یا اشتباه کنید, یعنی اینجوری دنیا هوامو داره

استاد خیلی دوستت دارم.