ذهنیت قدرتمندکننده در برابر ذهنیت محدودکننده | قسمت 4

به نام خداوند بخشنده و مهربان

و سپاسگزار خداوند و شما استاد و خانم شایسته و همه عزیزان همراه

وقتی تغییری در روند روتین زندگی شما رخ می دهد، چه واکنشی نشان می دهید؟

اولین بار در کلاس سوم دبستان انقدر گریه کردم که به هق هق افتادم چون در کلاس بندی دوستم از من جدا شد. زنگ تفریح خیلی خوشحال دویدم طرفش ولی با دوستا جدیدش حتی لبخند به من هم نزد فکر کردم چرا من انقدر گریه کردم اون حتی از دیدن من هم خوشحال نشد.

کوچکتر از آن بودم که بفهمم شخصیت وابسته ای دارم و درصدد رشد شخصی ام باشم.

همین ارتباط با مادرم هم بودم هربار فکر از دست دادنش ساعتها می گریستم وقتی واقعا رفت سالها گریستم ولی الان از خودم سوال می پرسم واقعا جرا یکبار هم محض رضای خدا از خودم نپرسیدم که چی تا کی؟ دیگه آخرها قبل از رفتنش که بسیار پیر و رنجور شده بود می گفتم این همه عزاداری برای جی اصلا شاید من اول مردم

خلاصه این همه مقاومت……

ولی بلطف و یاری خداوند با مواجهه بزرگترین تغییر که در برابرش تغییراتی مثل اثاثه کشی (که برایم لذت بخش بود چون خونه جدید امکانات جدید اصلا برام سبک بودن وسایل منزل یک آیتم بود که براحتی خونه عوض کنیم.)خیلی عوض شدم و بعد بلطف خداوند با آشنایی با شما و تغییراتی که به استقبالش رفتید شد سرمشق.

ولیکن تغییر در برابر مسایل مالی که نتایجش بغرنج شده و آزادی مالی را گرفته نه اینکه من نخواهم موضوع شناسایی رفتارها و باورهایی است که با من عجین شده ولی باز بلطف خداوند و یاری شما قدمهای بسیار ارزنده ای در این مسیر برداشته ام

علیرغم برگزاری کلاس های آموزشی هنوز جسارت تمرین معرفی خود در مترو برایم حل نشده است.

و میدانم این تغییر انقدر شگرفت خواهد بود که بقول دوستی که در همین سایت تجربه اش رو به اشتراک گذاشته بود وقتی از مترو بیرون اومد هیچ ربطی با آن شخصی که وارد مترو شده بود نداشت.

آیا در برابر آن تغییر مقاومت می کنی یا با آغوش باز از آن تغییر استقبال می کنی؟!

بعد از تجربیات فوق

نمیخواستم هم دیگه فهمیدم رشد در تغییر هست. بالاخره اگر نخواهی هم می برندت حالا یا با انتخاب خودت که خیلی بهتره یا با زور که بخش اعظم انرژی و توانت را در مقابله با حفظ شرایط از دست میدهی و انرژی لازم برای پیشبرد تغییر را به هدر میدهی.

آیا آن تغییر را فرصتی برای تجربه های جدید، ورود به دل ناشناخته ها و رشد و پیشرفت می دانی یا به چشم “اختلال در زندگی ات” به آن نگاه می کنی؟!

به لطف الله و آموزه های شما

ذهنیت امو رو جمع میکنم و در حال عادت دادنش هستم که این هم خوبه این تغییر ما رو دوست داره ما می خواهیم بهتر و بهتر بشیم نترس عزیزم خبری نیست خدا با ماست و اون بهترین راه حل ها رو داره اصلا اون جلوتر از ما همه چیز رو مهیا کرده و منتظر ما از این راهی که اون گفته به مقصد برسیم نه راهی که خودمون انتخاب کردیم شاید راه او بهتر از ما باشه. و خلاصه خیلی دوستان با ذهنیتم کنار میام و کلی خودمو تشویق میکنم فهمیدم با دویدن اوضاع خیلی تغییر میکنه شاید در قدم اول به هم بریزم و مقاومت کنم ولی به خودم زمان میدهم و میگم الان دیگه میدونم دست برتر دست خداست سعی میکنم با نفس های عمیق اضطرابمو کنترل کنم با دویدن سریع حتی شده دور سالن و بیرون هم نرفتم طپش قلبمو بردم بالا و هی گفتم همه چیز چقدر عالیه خدایا شکرت .

و چقدر وقتی شناختم خودمو که چطوری میتونم اوضاع احساسی مو تحت کنترل درآورم

هرچه سریعتر بهتر

=============

خدارا صدهزار مرتبه شکر نتایج و نشونه ها عالی هستند.

مرحله اول

بلطف خداوند هدایت شدم

مراحل بعدی رو بزودی ارسال خواهم کرد.

سپاسگزار خداوند هستم

در پناه خداوند استاد عزیز که همواره دعاگوی شما هستم و همه همراهان عزیز سلامت شاد ثروتمند و سعادتمند باشید.