ذهنیت قدرتمندکننده در برابر ذهنیت محدودکننده | قسمت 4

بسم الله الرحمن الرحیم

به نام خداوند بخشنده مهربان

سلام به همه دوستان عزیزم که این کامنت من رو میخونن .

وقتی تغییری در روند روتین زندگی شما رخ میدهد ،چه واکنشی نشان میدهید ؟؟

استاد عزیزم اگر تغییر در روند زندگی من رخ دهد مثل از دست دادن رابطه عاطفی خیلی خیلی خیلی به هم میریزم تا مدتی اما وقتی که می‌بینم چاره ای جز پذیرفتن این تغییر ندارم تمام تلاشم رو میکنم که زندگی رو از اون جایی شروع کنم که اون رابطه حذف شده اون هم چون مجبور میشوم ودیگر دستم به جایی بند نیست.

به هر دری می زدم تا این رابطه عاطفی پایدار بمونه اما نمیشد که نمیشد.

.بیشتر سعی میکنم رها کنم اما باز این ذهن است که میماند ومن را وادار میکند تا به یاد گذشته باشم و حسرت گذشته را بخورم اما باز میبینم چک و لقد میخورم، دوباره رها میشوم، از دست نجوا های ذهنی، جوری که به خودم میگم نه این دفعه شاید جواب داد

نه این دفعه فرق میکنه .

شاید چیزی که من رو خوشحال می‌کنه دست گیرم شد! .

اما درست وقتی رها میکنم که برو بابا!! من هم با این توهماتم خودم رو مسخره کردم …..باز میبینم که اتفاقی رخ میدهد که دوباره من به حالت قبل برگردم یک الگو ی تکرار شونده .

استاد عزیزم بعضی روز ها به جایی می‌رسم که دیگه هیچ فایل و هیچ ادم و هیچ گردشی من رو به ارامش درونی نمیرسونه. از درون اونقدری احساس پوچی سراغم میاد که از زمین و زمان خسته میشوم بعضی موقع ها نمیدونم چرا به خودم میگم فلان فایل رو گوش کنم اما باز خودم رو سر زنش میکنم که تا کی من فقط گوش کننده یا شنونده باشم .!چرا از خودم یه حرکتی نمیزنم!که به نفع خودم باشه !

چرا تووتغییر کردن این قدر ضعیفم .

اما چون میدونم و ایمان دارم که این سخنان شما حقیقت محض

هی خودم رو وادار میکنم که ادمه بدم بنویسم احساس خودم رو به سمت زیبایی هل بدم دوباره به خودم میام و می‌بینم که چقدر این تغییر موهبت با خودش به همراه داره .

مثلا وقتی تصمیم گرفتم که دیگه کم تر سر رفتن به خونه مادر بحث کنم ورهاکنم وبه خدا بسپارمشون

خیلی خیلی راحت تر و اسان تر همسرم ما رو می بره خونه مادرم .

قبلا رفتن من به خونه مادرم این جوری بود باید از یک هفته قبلش به همسرم التماس میکردم ترو خدا اجازه بده. ترو خدا مادرم مریضه ترو خدا هر کاری بخواهی انجام میدم فقط بزار یک ساعت برم مامان بابام رو ببینم . همه میرن تو من رو نمیگذاری .

جواب همسرم چی بود ؟میگفت کسی پدر مادر نداره فقط تو داری !! فلانی و فلانی رو ببین دوسه ماهه خونه مامان باباش رو ندیده . من هم کلی گریه و التماس و قهر و عصبانیت وبحث و دعوا می‌کردم .اخرشم به شکل خیلی خیلی بدی فقط اجازه میداد که بزار بابات بیاد دنبالت من که نمی‌برم تو رو .کلی نقشه می‌کشیدم برا یه توکه پا رفتن خونه مادرم .

حتی بیشتر وقت ها بدون اینکه بفهمه خودم به اعضای خانوادم زنگ میزدم که سریع بیاین دنبالم الان همسرم خونه نیست ولی باید زود برگردم .چون خونه مادرم یه دو سه کیلو متری از ما فاصله داشت روستای دیگه ای بود .

وای به حال اون روزی که میفهمید من بدون اجازه میرفتم باز کلی دعوا و حتی کتک کاری .

تا اینکه واقعا روی خودم کار کردم دیگه خسته شده بودم از خونه مامان رفتن از بس که زندگیم به مشکل برخورد و چک و لقد ها رو به تمام معنا خوردم .دیگه یه مدت خودم اسم پدر مادر ام رو هم نمی اوردم جوری که همسرم خودش تعجب کرده بود . من واقعاً دیگه تصمیم گرفته بودم که وابستگی رو بزارم کنار .

خودش تصمیم می‌گرفت که بریم یا من رو بفرسته .

وچقدر این تغییر به نفع من شد وچه قدر با عزت و احترام شدم پیش همسرم .وچقدر پدر مادرم از اینکه از سر شوق میریم خونشون خوشحال ان . ولی بعضی وقت ها بازیِ استفاده از قانون رو فراموش میکنم سر و کله بحث ها پیدا میشه اما زود تصمیم میگیرم با استفاده از همون راه تغییری که سودش به حال من است زندگی ام را بر وفق مرادم تجربه کنم . ولی باید خیلی متعهد تر باشم . هوشمندانه تغییرات را با اغوش باز بپذیرم چون واقعا فرصت های طلایی دیگری را تجربه میکنم.

وخیلی زندگی ام شیرین تر میشود .

من دعای همیشگی ام اینه که خدایا اونقدررررییییی از درون پر پر بشوم که تحت تأثیر ادم ها قرار نگیرم که زندگی را به خاطر رضایتشان تغییر دهم .یا سبک شخصی خودم را به خاطر دیگران تغییر دهم .

استاد عزیرم کاش که بدونم واقعا این کامنت من رو خوندید . چون وقتی در مورد موضوعاتی صحبت میکنید که مثل اتفاق زندگی منن یقین پیدا میکنم که شما خوندید . وجواب هایی که از صخبت های شما دریافت میکنم را با حون دل باور میکنم فقط باید عمل کنم .تا نتیجه بگیرم

به خدا میسپارمتون .

سلام به فاطمه جان عزیز چقدر لذت بخش بود کامنت زیبای شما من که کلی کیف کردم

فاطمه عزیزم واقعا عشق شما هم نسبت به همسرتون قابل تحسین است

این تغییراتی که شما گفتید اونقدر قشنگ نوشتید که من تمام رفتار های شما رو مثل یک فیلم جلو چشم میدیدم

وچقدر هم خندیدم با اون مثال های خنده دارتون

مرغ که رفته افتاب بگیره و حال دانه خوردن هم نداره داره چرت میزنه.خخخخخخ

واینکه موهای زیبایتون رو کوتاه کردین و مثل ایناروس شدین خیلی با حال بود مخصوصا اون لحظه ای که شوکه شدین از دیدن چهره تغییر یافته اتون . وچقدر این تغییر رو به نفع خودتون پذیرفتید که گفتید چقدر سبک شدم .

فاطمه عزیز پخش شدن شما از شدت خنده هاتون هم برایم قابل تصور بود .

فاطمه جان اینکه پذیرفتید وباور کردید که تغییرات اقا رسول عزیز بیش از تغیرات شما در طی اون سه سال دنبال کردن استاد قبلی تون بود. به قدری تغییرات زیاد بوده که شما هم کنجکاو شدید بدونید دلیل این همه ارامش اقا رسولتون چیه

من از خدا سپاس گزاری میکنم بابت هدایت شدنم به این کامنت زیباتون .

پیروز و سربلند باشید .