ذهنیت قدرتمندکننده در برابر ذهنیت محدودکننده | قسمت 5

سلام و درود بیکران به استاد عزیزم و همه ی دوستانی که در این خانواده بی نظیر حضور دارن

خیلی خوشحالم که بعد از مدت ها دوباره فرصتی دست داد تا بیام و کامنت بنویسیم

به راستی که این مجموعه فایل های تفاوت ذهن قدرتمند کننده و ذهن محدود کننده خیلی سخاوتمندانه به صورت فایل هدیه روی سایت قرار گرفته و دنیایی از آگاهی و تلنگر و فرصت اندیشیدن را در خودش جای داده و کاملا پتانسیل این که به صورت یک محصول ارائه بشه را داره

داشتم به این فکر میکردم که این موضوع استعداد و تکیه بر اون حتی در سطح یک جامعه هم میتونه خودش رو بروز بده. بارها دیدیم که با یک غرور کاذب به خاطر ضریب هوشی و استعدادهامون به ایرانی بودنمون افتخار کردیم و دستاورد های ملل دیگه رو کم ارزش جلوه دادیم. یا به شکلی مضحک یه خاطر این که ما زودتر از فلان کشور کاری رو شروع کردیم به خودمون افتخار کردیم و دستاورد های الانش رو کم ارزش دونستیم.

مثال واضحش صنعت خودرومون هست که بارها شنیدیم کره ای ها میومدن ایران کارگری میکردن و ما خیلی زودتر از اونا خودرو میساختیم

اما همونطور که استاد گفتن اونا تلاش کردن و استمرار داشتن و مدام بهتر شدن و نتیجه چیزی هست که الان دارن به آمریکا مهد خودرو سازی جهان خودرو صادر می کنن

یا همیشه عرب های حوزه خلیج فارس رو به خاطر استعداد نداشتن توی خیلی چیزها مسخره کردیم. اما الان شاهد این هستیم که مثلا عربستان با سطح فوتبالی قابل قبول ظاهر میشه و بازیکن های عرب پیشرفت قابل توجهی داشتن.

یکی به خاطر استمرار و دیگری به خاطر این که مدام روش هاشون رو عوض کردن. و تسلیم نشدن که ما استعداد نداریم پس بیخیال ورزش حرفه ای بشیم.

شاید بگیم اونا خیلی سرمایه گذاشتن توی این کار، ولی آیا بدون باور این که میشه در نهایت موفق شد کسی سرمایه گزاری می کنه ؟ این سرمایه گزاری از همون ذهن قدرتمند میاد با باور درست.

یا بارها دیدم توی دوران مدرسه که موفقیت شاگرد اولی که خیلی ضریب هوشی بالایی نداشته و در اصطلاح بهش خرخون گفته میشده توسط دانش آموزان تیز هوش کم تلاش کم ارزش نشون داده شده. در صورتی که به قول استاد باید به خاطر تلاشش تشویق بشه و از اساس این اصطلاح خرخون به عنوان یک ویژگی قابل تمسخر تغییر کنه و کسی که پر تلاش هست باید بسیار تحسین بشه.

یک شعر معروفی هم داریم که میگه :

ای بسا تیز طبع کاهل کوش ، که شد از کاهلی سفال فروش

و البته باید در ادامه هم بگن (که خودم میگم)

خوش آنکس که در ظاهرش نیست طبع و توانی – به حیرت رسانده ست با کوشش خود جهانی

یه روزی به اتفاق یه سری از دوستان رفتیم برای دیدن تمرینات بدمینتون یه سری افراد معلول. دوستانی که واقعا مشکلات حرکتی اساسی داشتن. بعد گفتن اگر بخواین میتونین باهاشون کمی بازی کنین. پسری 16 ساله جلوی روی من قرار گرفت، کسی که 13 تا عمل جراحی انجام داده بود تا مقداری فرم استخوان های بدنش اصلاح بشه.

من پیش خودم گفتم من مراعاتشو میکنم و جدی بازی نمیکنم ولی هر چه گذشت دیدم واقعا ازش پسش بر نمیام و خیلی خوب امتیاز میگرفت. و این معجزه ی تمرین کردن و ادامه دادن هست.

مربیش میگفت روز اولی که اومده بازیش خیلی بد و نا امید کننده بوده و حتی مسئولین اون ورزش گفته بودن برای این پسر بچه وقت و انرژی حروم نکنین و چیزی ازش در نمیاد ولی امان از وقتی که آدم با همه وجود بخواد یه کاری رو انجام بده.

هر چی فکر میکنم بیشتر به درست بودن این حرفا پی میبرم. هر کسی در هر جایگاهی با هر نتیجه ای می تونه بهتر بشه. آیا جز اینه که اگر این بهتر شدن ها مدام تکرار بشه مجموع نتایج با چیزی که قبلا بوده بسیار متفاوت خواهد بود؟

یادم به داستان مسابقه خرگوش و لاک پشت افتاد. چقدر این داستان توی زندگی افراد و حتی ملت ها تکرار میشه. کسانی که به استعدادشون مینازن اما تلاش نمیکنن و مقابل کسانی که با حداکثر توانشون فقط ادامه میدن و ادامه میدن.

بی نهایت ممنونم از شما استاد عزیز برای آماده کردن این فایل های ارزشمند