ذهنیت قدرتمندکننده در برابر ذهنیت محدودکننده | قسمت 5

سلام به همگی .سپاسگذارم استاد عزیزم

آیا فکر میکنی با تمرین و تلاش میتوانی در مواردی پیشرفت کنی که الان در آن مهارت خاصی نداری؟یا معتقدی اگر در آن زمینه استعداد نداشته باشی تلاش و تمرین نمی‌تواند باعث پیشرفتت شود؟

با اینکه اول کار ممکنه برام راحت نباشه اما با تلاش و استمرار میتونم توی کاری که تصمیم میگیرم انجامش بدم و البته تکاملم هم طی میکنم موفق میشم .مثل رانندگی که از 10 سال پیش گواهینامه گرفته بودم اما چون همسرم صبح ماشین رو می‌برد سر کار و شب می‌آورد نمیشد که درست بنشینم و زمان بگذارم و توی این کار مهارت کسب کنم .یه زمانی پیش اومد که همسرم برای رفتن به محل کارش یک هفته با ماشین خودش می‌رفت و دوستشو که نزدیک خونمون بود با خودش می‌برد و با دوستش به این توافق رسیده بودند که هفته ی بعد هم دوست همسرم ماشینشو بیاره و بیاد دنبال همسرم و با هم برن سر کار و اینطوری ماشین ما یک هفته در میون به مدت 7 روز درِ کوچه پارک بود .

توی این مدت روزهایی که من میخواستم برم بیرون و کار داشتم باید با خط واحد یا مترو یا اسنپ میرفتم و واقعا برام مثل فحش بود که ماشین جلو در باشه و من گواهینامه داشته باشم اما با اسنپ یا …برم .من از رانندگی کردن هم خیلی زیاد ترس داشتم .

بارها هم شده بود که از همسرم خواسته بودم شب ها بیاد یه مقدار با من کار کنه تا راه بیفتم ولی چون خسته بود یا …نمیومد .

دیدم واقعا اینطور نمیشه با پس انداز کمی که داشتم رفتم حدود یه9، 8 جلسه با یه مربی گرفتم و دور از چشم همه تمرین کردم .و به لطف خدا توی اون روزها(منظورم همین امسال هست) که داشتم کلاس می رفتم باز از همسرم در خواست کردم که شبها رو باهام تمرین کنه و یه 3،4باری رو لطف کرد باهام اومد و خیلی تعجب می‌کرد هر بار ،که چقدر دارم بهتر میشم و خوب یاد میگیرم و وقتی می‌رسیدیم خونه با ذوق برای بچه هام تعریف می‌کرد که مامان چقدر خوب تر داره رانندگی میکنه.

و به لطف خدا واقعا به لطف خدا تونستم بعد از اینکه کلاس هام تموم شد تنهایی بدون حضور مربیم و همسرم با ماشین جاهای مختلفی رو برم که هرگز به خودم نمیدیدم بخوام تنهایی رانندگی کنم .

برای خودم پلن گذاشتم که اول خونه ی فلانی که نزدیکه بعد فلانی که یه کم دورتره بعد ….و به همین شکل پیش رفتم و حتی خونه یکی از خواهرام که حدود یه 20 دقیقه با شهر فاصله داره هم رفتم و واقعا به خودم افتخار کردم .

خدای عزیزم وقتی خواستم برگردم با دست خواهرم یه سری برگه آورد به من نشون داد و از زبان خواهرم بهم گفت این برگه ها مال زمانی هست که میرفتیم جلسات نارانان و نمیدونم چکارشون کنم خواهرم احتمالا حدود 2 ،3سال و من 7 سال توی اون جلسات شرکت کردیم .

بعد حس کردم پیغامی از طرف خدا برای من توی اون برگه ها باشه .بهشون که نگاه کردم دیدم بالای یکیشون پررنگ نوشته بود با خدا همه چیز ممکن است .

و دقیقا با خداوند همه چیز ممکن است .این رانندگی واقعا برای من سخت بود ولی با تلاش و پشتکار و همراهی هر لحظه ی خداوند با من، تونستم این کار رو انجام بدم .

البته خیلی وقته که باز همسرم ماشین رو میبره و من نتونستم رانندگی کنم و امیدوارم شرایط جوری فراهم بشه که بتونم دوباره رانندگی کنم و نخوام از اسنپ و …استفاده کنم و اینکه خدا کمکم کنه بتونم از خودم یه ماشین داشته باشم که هر زمان که خواستم با ماشینم همه جا برم و این ترس برای همیشه از وجودم بیرون بره.

در مورد موضوعاتی مثل رقص که مهارت ندارم(همین الان خدا به یادم آورد) و البته استعداد آنچنانی هم توش ندارم یه مدت خیلی کمی زمان گذاشتم و بهتر شدم و رشدمو دیدم ولی به خاطر هدف های مهم تری که داشتم اونو بی خیال شدم ولی شک ندارم که اگه زمانش فراهم بشه و تصمیم بگیرم که براش وقت بگذارم میتونم خیلی خوب به امید خدا یادش بگیرم .

باز در مورد کارم که بازی با بچه هاست همین دو سه هفته قبل نسبت به صحبت های استاد توی دوره احساس لیاقت و الهامی که دریافت کردم تصمیم گرفتم بنشینم و یه تعداد حیوانات کوچولو با خمیر بازی یاد بگیرم و به بچه ها آموزش بدم و تا دیروز 12 تا درست کردم و اصلا فکر نمیکردم بتونم به این زیبایی و خوبی و با مزززه ای درستشون کنم و کلی به خودم افتخار کردم و کلی ذوقشون کردم .

حالا باز تصمیم دارم نقاشی هم تمرین کنم البته من هیچ وقت نقاشیم خوب نبوده و توی این کار هم هیچ مهارت و استعدادی نداشته ام ولی به امید خدا مثل همین خمیر بازی و رانندگی خیلی خوب از پسش برمیام .میخوام حدود 10،20تایی نقاشی هایی که نسبتا ساده باشه و مناسب سن بچه های کوچیک باشه یاد بگیرم .

همیشه دوست داشتم اینکار رو انجام بدم ولی هیچ موقع شرایطش جور نشده بود ان شاءالله امروز ،فردا شروع به کار میکنم .

مرسی از استاد و دوستان عزیزم با کامنتهای های فوق العاده شون