ذهنیت قدرتمندکننده در برابر ذهنیت محدودکننده | قسمت 5

به نام خدای بخشنده و مهربان

سلام و عرض ادب مجدد خدمت همه عزیزان

استاد یک درکی از بحث این جلسه پیدا کردم و حسم گفت که بیام کامنت بنویسم.

اکثر ما ، یک سری استعدادهای ذاتی و مادرزادی در درون خودمون داریم.

یک نفر صدای خوب داره ، یک نفر تو درک ریاضی خوبه

یکی بیان خوبی داره و می تونه مجری خوبی باشه ، فردی می تونه تو کارهای فنی خیلی خوب باشه

یک نفر تو کارهای هنری خیلی علاقه مند و با استعداد هست ، یکی هم تو زمینه تدریس خوبه

یکی تو ورزش های انفرادی خوبه ، یکی تو ورزش های تیمی

یکی تو ورزش های رزمی استعداد داره ، یک نفر هم تو ورزشهای میدانی عالی عمل می کنه

یکی استعدادش تو کار تیم ورک خوبه ، یک کارهای تحقیقاتی و انفرادی رو خوب انجام میده

یکی تو ورزشهایی توپی با دست استعداد داره ، ولی یکی تو ورزشهای توپی که با پا انجام میشه توانایی داره

یکی تو بحث خوانندگی از بچگی صدای بی نظیری داره

یکی تو زمینه آرایش و مدل عالی عمل می کنه

یکی ذاتا علاقه به ماشین و مکانیکی داره

یک نفر تو کد نویسی استعداد خوبی داره

یک نفر تو حمل و نقل دریایی شکوفا میشه یک نفر تو حمل و نقل هوایی عالی عمل می کنه

و …

صدها مثال دیگه رو می شه ذکر کرد

به نظرم هر کسی تو یک زمینه ای می تونه یک سری توانایی های مادرزادی رو داشته باشه.

شناسایی این استعدادها هم می تونه تو سنین مختلف اتفاق بیافته .

برداشت من اینِ که ، استعداد می تونه یک آگاهی یا یک هدایت یا یک نشانه یا هدیه از طرف خداوند باشه ، برای روشن شدن مسیر.

یکی تو سنین پایین توسط والدین کشف می شه ، مثل خواننده های خردسالی که می درخشند و استعداد اونا شناسایی میشه ولی به دلایلی بعد از چند وقت دیگه خبری از اون استعداد عجیب و غریب و بی نظیر نمی بینیم.

یکی تو جوانی می تونه استعداد و علایق خودش رو پیدا کنه و می تونه تو این مسیر رشد خوبی رو داشته باشه .

و بعضی ها تو سنین بالاتر پی به توانایی ها و استعداد های درونی خودشون می برند .

ولی همه این پی بردن ها و کشف شدن ها ، فقط و فقط قدم اول تو مسیر شکوفایی و رشد و بهبود هست .

کشف و درک مسیر عشق و علاقه و استعداد ، اولین قدم هست و دقیقا از این زمان به بعد هست که اصل کار تازه شروع می شه . تقویت و بالابردن سطح مهارت و توانمندی و همچنین تشنه یادگیری بودن هست که ، نتایج رو متفاوت می کنه.

بسنده کردن به همون چیزی که در وجود ما بوده یعنی عدم رشد و بهبود.

گیفت ، توانایی مادرزادی ، استعداد درونی ، استعداد های مادرزادی ، استعداد خدادای یا هر اسمی دیگه ای که خطاب کنیم ، چیزی هست که ما برای کسب اون تلاشی نکرده ایم!

اصل و اساس ، چیزهایی هستند که در ادامه برای کسب اونها تلاش می کنیم و یک مسیر همیشگی ودائمی رو برای خودمون تا آخر عمر متصور می شیم ، و متعهد میشیم که باید در مسیر استعداد ها و توانایی های خودمون ، همیشه تشنه بهتر شدن و بهبود دادن بشیم.

استعدادهای مادرزادی بدون نیاز به ایمان و توحید و شجاعت و حرکت و عمل ، به دست آمدند ، ولی اصلی ترین موضوع حرکت و ادامه دادن در هون مسیر هست که نیازمندِ ایمان و باور و صبر و توکل هست

و این چیزهایی که در ادامه کسب می کنیم بسیار ارزشمند هستند و نقش اصلی رو در موفقیت هر فرد ایفا می کنند.

قانع شدن به چیزی که برای کسب اون تلاشی نکرده ایم ، میشه همون مثال های خوبی که زدید.

.

تلاش هم باید در زمینه بالاتر بردن مهارت و توانمندی های اون زمینه باشه ، و هم تلاش ذهنی در مورد ساختن باورهای مناسب برای بهتر شدن و خلق نتایج یا همون بیشن و منشن و نگرش درست.

استعداد به هیچ عنوان به تنهایی نمی تونه عامل موفقیت باشه.

استعداد در کنار باورهای درست (باورهای کمک کننده) و ایمان و شجاعت و تکرار و تمرین می تونه به موفقیت های بزرگ منجر بشه.

موفقیت های بزرگ در نتیجه یک رشته عوامل مهم هستند که خلق می شوند .

این رشته عوامل متعدد در کنار هم باید رشد داده بشند تا منجر به خلق اتفاقات و نتایج بزرگ بشوند .

مثال شخص شما رو می زنم چون هزاران بار ، زندگی شما رو عاشقانه در فایل های مختلف شنیدم و همیشه از این مسیر رشد شما الهام گرفتم.

شما از بچگی به دلایلی ، شخصیت توحیدی و شجاع و نترسی داشتید و از همون کودکی توانایی پول ساختن رو داشتند . که این دو عامل در خیلی ها من جمله شخص خودم وجود نداشته ، و من یا هر فرد دیگه ای در یک سری زمینه های دیگه توانایی و عملکرد خوب داشتیم و در خیلی موارد هم عملکرد های ضعیف و بدی داشتیم.

این دو عامل (یعنی شجاعت و توحید و توانایی پول ساخت) در وجود شما به تنهایی نمی تونسته باعث رشد و بهبود و پیشرفت شما در تمام زمینه ها بشه. با توجه به میزانی که شما در هر زمینه ای باورهاتون رو بهبود دادید و عمل کردید نتایج بزرگ شدند و حرکت همیشگی شما و تمرکز بر بالا بردن سطح مهارت خودتون در مورد درک قوانین و همچنین خواندن بیش از 500 کتاب و وارد شدن به دل ترس ها و بیان این موضوعات در کلاس های دانشگاه بندرعباس ، شروع یک مسیر بسیار پرچالش بود.

باور به هدایت و دریافت ایده ها و مهم تر اون ، عمل کردن به ایده ها بود ، که مسیر رو براتون هموارتر کرد .

شروع کردید به کار کردن روی باورها و فرکانس هاتون تو اون گرمای و رطوبت وحشتناک بندرعباس

شروع کردید به تفکر کردن و طلب کردن از خداوند برای هدایت کردن به سمت خواسته هاتون.

از نقطه امن خودتون بارها وبارها خارج شدید و به شرایط به ظاهر ایده آل ، پشت کردید و در جا نزدید.

مجددا از بندرعباس با یک ساک قرمز رنگ با 2 تا بچه به تهران مهاجرت کردید و تمام امکانات ایده آل! رو بخشیدید .

تو تهران هم هر روز به دنبال بهتر شدن و کسب مهارت و حرکت بودید

نترسیدید و ادامه دادید

و هیچ گاه به استعدادهای مادرزادی خودتون بسنده نکردید

تا اولین نتیجه بزرگ رو 6 ماه بعد از مهاجرت به تهران ، در دانشگاه بندرعباس رقم زدید

از تهدید ها نترسیدید و ایمان تون رو قوی تر کردید

روی شناسایی ترمزها در زمینه ثروت کار کردید و هیچ گاه به استعداد اولیه خودتون در بحث پول ساختن بسنده نکردید

و قدم به قدم به ترمزهای خودتون پی بردید و باورهاتون رو بهبود دادید و همین جور رشد کردید تا رسیدید به فلوریدا

با نگاه کردن به مسیر رشد و حرکت و بهبود شما ، خیلی میشه درک کرد که شما استعداد خوبی در خلق پول و درک خوب و ناآگاهانه ای درباره توحید و توکل یکتاپرستی داشتید ، ولی هیچ وقت ، هیچ وقت! روی این تو استعداد خودتون باقی نموندید وهمیشه در پی بهتر شدن بودید.

همیشه یک مقدار بهتر شدن از روز قبل ، یکی از کدها و تعهدهای شما بوده.

راضی نبودن از سطحی که توش قرار دارید یه اندازه ای که باعث حرکت بشه

بالاتر بردن استاندارهاتون در تمام مراحل پیشرفت

باور به اینکه همه چیز در تمام زمینه ها می تون بهتر و ساده تر و زیباتر بشه

مقایسه کردن خودتون با گذشته خودتون و ترسیم و مشخص کردن قله ها و هدف های بعدی

تقویت و بهبود همیشگی تمام استعدادهای خدادادی که در وجودتون بوده ، شما رو به این سطح از آگاهی و توحید و تسلط بر قوانین و تشریح بسیار ساده و دلچسب از تمام قوانین در جهان هستی (از قوانین جسم و قوانین کیهانی و…) رسونده.

.

.

این جلسه بسیار ارزشمند ، باید برای من تبدیل بشه به این باور که استعدادهای خدادای یا مادرزادی اصل نیستند ، بلکه اصل و اساس کار کردن همیشگی و مادام العمر روی مهارت ها و بهبود شخصیت و توانایی های من هست.

من به وسیله استعداد ، فقط می تونم خودم رو برسونم به پشت درهای موفقیت ، برای رد شدن از این در باید توانایی هام رو همیشه بهبود بدم.

من باید به این درک برسم ، که من خدایی هستم در این کیهان ، و همه چیز با باورهای من رقم می خورد .

با توجه به این باور و این اصل از قانون جهان هستی ، بهتر درک می کنم که به چه دلیل توانایی و مهارت و بهبود شخصیت اصل هستند نه استعداد مادرزادی!

چون تکیه کردن به استعداد و بهبود ندادن اون ، یعنی تغییر فرکانس های و پایین اومدن مدار من !

همه چیز در این جهان یا در حال رشد کردن و بهتر شدن هست ، یا در حال پس رفت و پایین رفتن .

حال سومی وجود نداره ، چیزی به اسم درجا زدن وجود نداره ، درجا زدن یعنی برگشت به عقب و پایین و پایین تر رفتن.

تکیه بر استعدادهای مادرزادی(که هیچ تلاشی برای کسب کردن اونها نکردم) یعنی درجا زدن و پس رفت کردن.

دوست داشتم این آگاهی و درکی که از این جلسه داشتم رو خدمتتون عرض کنم.

مجددا بابت تمام آموزشها و آگاهی های الهی که به ما آموزش دادید ، کمال تشکر و سپاس رو دارم.

در پناه الله یکتا شاد و موفق و تندرست و سعادتمند باشید.

خدانگهدار