ذهنیت قدرتمندکننده در برابر ذهنیت محدودکننده | قسمت 5

بنام خداوند هدایتگر و وهابم.

سلام استاد عزیزم و همراهان باارزشم.

پاسخ ب سوال اول فایل:

قبل از اشنایی من با استاد،بشدت معتقد بودم و باور داشتم ک استعداد خیلی مهمه.

مثلا کسی ک تو زمینه ی موسیقی،نقاشی،خانندگی،شنا،رانندگی و….

یا هر هنر دیگه ای موفق شده،ذاتا استعداد داشته و با همین توانایی ب دنیا اومده.

همون مثال غلطی ک میگن طرف از شکم مادرش هنرمند دنیا اومده یا پولدار دنیا اومده.

این باور و داشتم ک چون پدرو مادرش هنرمند،پزشک یا ثروتمند بودن اون هم ارثی و ژنتیکی هنرمند یا پزشک یا …شده.

در مورد ثروتمند شدن این باور بسیار قوی تر بود.یا بهتر بگم این ترمز.

معتقد بودم پول دراوردن استعداد خاصی میخواد ک من ندارم.

چرا؟چون تو خانواده ای ک زندگی میکنم کسی ثروتمند نیس پس من هم استعداد ذاتی برای پول ساختن ندارم.

(این ترمز دقیقا موقع جواب دادن ب این سوال خودشو نشون داد چقدر جالب)

واقعا نوشتن کامنت و تمرین هارو جواب دادن معجزه میکنه ک قبلا فکر میکردم استعدادی توی کامنت نوشتن ندارم.

ولی تا الان چندین کامنتم توسط استاد لایک خورده و ب عنوان کامنت منتخب توی کانال تلگرام گذاشته شده ک باورم روز ب روز قوی تر شد ک منم میتونم کامنت خوب و تاثیر گذار بنویسم.

منی ک بشدت علاقه مند ب آواز خوندن بودم و هستم ولی چون ذاتا استعداد و صدای خوبی ندارم پس نمیتونم اواز خان بشم.

حتی یکسال هم کلاس اواز رفتم و دقیقا استاد اوازم گفت ک ما صدای خوب و ذاتی نداریم هر کسی میتونه اواز بخونه بشرطی ک تمرین کنه و صداشو تقویت کنه.

استاد اوازم گفت تُن صدای زیبایی داری در صورتیکه تا قبل اون از شنیدن صدام توی وویس هم وحشت داشتم.

مربیم معتقد بود صدام قوی هست و فقط باید تمرین کنم.

هر جلسه هم خوب پیشرفت داشتم و هر دفعه قطعه های سختتری بهم اموزش میداد.

ولی از اونجایی ک این باور تو ذهنم قوی بود و هنوز هم با شما و اموزش ها اشنا نشده بودم،بر این باور شدم ک:نه،من استعداد خانندگی ندارم.

خسته شدم و دست از تمرین برداشتم.

حدود 20 سال پیش هم کلاس طراحی با مداد رفتم و با وجود پیشرفت خوبی ک داشتم باز بدلیل نداشتن تمرین و ممارست و زود ناامید شدن،اونم کنار گذاشتم.توقع داشتم همون سال اول تابلوهای گزانقیمت بکشم و خودمو با هنرمندانی مقایسه میکردم ک سالها کارشون طراحی بوده و تجربه داشتن.(باز هم ترمز مقایسه ی خانمان برانداز:(((

الان تازه متوجه شدم تو هر کاری رفتم توش خوب بودم،یعنی انگیزه شو داشتم ولی باورهام همه چیو خراب کرده.

یادمه بشدت از اب،شنا کردن و رانندگی میترسیدم.(در حد مرگ)

حتی فکرش هم نمیتونستم بکنم ک ی روزی بتونم توی عمق 4 متر شنا کنم یا در این حد تو رانندگی مهارت کسب کنم جوری ک ،شب ،توی جاده،برم سفر.

الان ک برگشتم ب عقب نگاه کردم دیدم فقط تمرین کردم ک تونستم.

هم خوب شنا کنم هم رانندگی.

اشپزیم عالیه فقط با ادامه دادن.

اراده ام عالیه چون تونستم ی زمانی 25 کیلو وزن کم کنم و ب اندام نرمال برسم.

الان ک فکر میکنم میبینم از پسِ هر کاری ک توش ادامه دادم براومدم.

پس منم میتونم منم استعداد دارم بی عرضه نیستم.

فقط نباید دلسرد بشم.

از وقتی ک با قانون تکامل اشنا شدم و توی دوره ی احساس لیاقت فهمیدم ک انسان از پس هر کاری برمیاد فقط باید تمرین کنه،استمرار داشته باشه،تجربه کسب کنه و توی مسیر علاقه اش قدم برداره،این باور غلط کمرنگ و کمرنگ تر شده.

من با شما استاد عزیزم ب این درک رسیدم ک من هم میتونم تو هر شغلی و هنری ک بهش علاقه دارم موفق بشم.فقط و فقط باید روز ب روز تجربه کسب کنم،خسته نشم،ناامید نشم و ادامه بدم.تکامل و رعایت و طی کنم.

کلی هم فکت برای خودم میارم و ب ذهنم میگم.

از کارایی ک خودم کردم مثل یادگرفتن رانندگی،شنا،اشپزی و و

تا شما استاد عزیزم و ادم های اطرافم و دور و نزدیک…

واقعا میشه مغز رو بهبود داد،عادت داد ب هر کاری.

فقط و فقط تمرین و تلاش و ادامه دادن میخاد ولاغیر.

استاد عزیزم بابت این فایل بینظیر سپاس گزارم.

در پناه الله مهربان باشین/