ذهنیت قدرتمندکننده در برابر ذهنیت محدودکننده | قسمت 5

به نام یگانه قدرت جهان هستی

سلام خدمت استاد عزیزم ،مریم جانم و دوستان گرامی

ذهنیت قدرتمند کننده در برابر ذهنیت محدود کننده،5

استاد عزیزم بسیار بسیار از شما سپاسگزارم که چنین دوره ارزشمندی رو به ما هدیه دادید..

——————————-

سوال؟

آیا فکر می کنی با تمرین،تلاش و مداومت می توانی در مواردی

پیشرفت کنی که اکنون درباره آن مهارت خاصی نداری یا به اصطلاح با استعداد نیستی؟

یا اینکه معتقدی اگر در زمینه ای استعداد نداشته باشی، تلاش و تمرین نمی تواند باعث پیشرفت و مهارت در آن موضوع شود؟

باید عرض کنم که خوشبختانه من به خاطر اینکه در زمینه های مختلف مهارت کسب کردم ( نقاشی،رانندگی،آشپزی،فروش،کار درمان و گویندگی و..) خیلی عالی بودم و اساتیدم یا مسئولینم از من راضی بودند، باور کردم در هر کاری که وارد بشم می تونم موفق باشم،حتی کاری که تا حالا اصلا انجام ندادم( مثل:تعمیر اتومبیل،کامپیوتر،زبان،نجاری..)مثلا من چند سالی نقاشی می آموختم و حین آموزش دیدنم سفارش میگرفتم و درآمد خوبی داشتم،مدتی طراحی آناتومی مدل زنده انجام میدادم که کسانیکه آگاهی دارند میدونن چقدر سرعت عمل و مهارت میخواد و من فقط به خاطر تمرینات زیادی که انجام میدادم، به گفته استادم از خیلی از هم کلاسیهام که حتی فوق لیسانس نقاشی از دانشکده هنر داشتند بهتر بودم .اما در زمینه ریاضی و کامپیوتر و زبان انگلیسی چون علاقه نداشتم در حد نمره آزمون می خوندم و انصافا نمرات خیلی خوبی میگرفتم..البته بگم هر چی با دوره عزت نفس استاد پیش میرم این باور در من قویتر میشه که هر مهارتی را با تکرار و تمرین میشه یاد گرفت و در آن کار عالی بود، و من الان زبان آلمانی رو دارم یاد میگیرم که پیشرفتم خیلی خوبه خدارا شکرررر.. و در زمینه آموزش کامپویتر هم قدمهایی برداشتم به لطف الله مهربانم.

————————————————–

مرحله اول؛

مهارتی که فکر می کنی در آن استعدادی نداری یا متقاعد شده ای که به درد انجام آن کار نمیخوری را انتخاب کن.

کلید: ترجیحاً موضوعی را انتخاب کن که کسب مهارت در آن، به شما کمک می کند. خواه در شغل و درآمد شما، خواه در زندگی شما به هر شکل دیگری.

سپس یک هدف قابل دستیابی و معقول برای بهبود در آن مهارت را در نظر بگیر؛ پیرامون آن موضوع مطالعه و تحقیق کن؛ ایده های قابل اجرا برای شروع کار را یادداشت کن و قدم اول را در آن راستا بردار.

من به دلیل عدم علاقه به فضای کار با کامپیوتر و نرم افزارهای کامپیوتری،احساس میکردم خیلی هم نمیتونم اینکارو یادبگیرم و عالی انجام بدم چون فکر میکردم اصلا سر درنمیارم ازین دنیا..و چون همسرم در این کار بسیار حرفه ای هستن همه کارهایم را به ایشون می سپارم..اما حالا میخوام برای کسب و کار خودم کار با نرم افزار های،، ضبط صدا،ادیت و تدوین،افکت گذاری، را یاد بگیرم در حدی که بتونم خودم فایلهای خودم را ادیت کنم و منتشر کنم و برای اینکار اولین قدمی که برداشتم ثبت نام در یک دوره آموزش صفر تا صد است که فردا روز اول دوره است و من مطمئنم که میتونم به راحتی بیاموزم و از پس انجامش هم بر میام.به امید الله مهربان.

————————————————–

مرحله دوم؛

در طی برداشتن هر قدم در راستای این هدف، بهبودهایی که در این روند ایجاد می کنی را ببین و در یک دفترچه یاد داشت کن. خیلی سخاوتمندانه این کار را انجام بده و حتی کوچکترین بهبودها را ببین و یادداشت کن. حتی بهبودهایی که ذهن شما می خواهد آنها را بی ارزش جلوه دهد را نیز جدی بگیر.

خوشبختانه هم مسیر بودن با آموزشهای استاد به من یاد داد که ردّ پاهایم در مسیر موفقیتم را فراموش نکنم و ثبت کنم،و با مرور شون به یاد بیارم که از کجا به کجا رسیدم، چه مسیری رو پیمودم،و انگیزه بگیرم برای ادامه مسیر با ایمان و امید بیشتر.من اینکار رو بارها برای ثبت موفقیتها و تغییراتم هر چند خیلی کوچک در مسیر تغییر باورهایم و گویندگی انجام دادم..اما چون رکورد گرفتن برای من آسانتر هست ،نتایجی که در طول مسیر به دست آوردم رو با صدای خودم ضبط و ثبت میکنم و بارها و بارها گوش میدم و خیلی وقتها که میخوام دلسرد بشم کمکم میکنند برای جا نزدن و شروع دوباره ،البته با انرژی بیشتر.

————————————————–

مرحله سوم:

در طی روند پیشرفت، لیست بهبودهای خود را مرور کن و با استفاده از این شواهد، مرتباً این نکته را به ذهن خود یادآوری کن که : حتی در مواردی که فکر می کردی به درد انجام آن کار نمی خوری و استعداد نداری، ببین چقدر پیشرفت داشته ای!

آگاهانه به ذهنت ثابت کن که تمرین و تکرار به اندازه کافی، قطعاً نتیجه می دهد و مهارت را ایجاد می کند. در نتیجه بر طبق این تجربه ها، استعداد اصلا مهم نیست بلکه مهم حرکت کردن، قدم برداشتن و مداومت در مسیر است.

با اجازتون می خوام تجربه ی خودم را بگم؛

من دو سال پیش مهارت یا بهتره بگم هنری رو که همیشه دوستش داشتم و دیگران هم میگفتند استعدادش را داری رو شروع کردم.هدایتی رفتم آموزشگاه و برای گویندگی ثبت نام کردم..روزهای اول در کلاس ما بودند افرادی که میگفتن ما گوینده های خیلی بزرگی می شیم یا حتی صدای زیبایی داشتند ولی تکتیک و مهارت گویندگی نداشتند.من اون اوایل این چیزهارو تشخیص نمیدادم و با اینکه صدای خوبی دارم اما جلوی اونها احساس نا امیدی میکردم و میگفتم ای بابا…کو استعداد؟؟!!!!.همین باعث شد من تلاشم رو بیشتر کنم،و هر روز تمرین میکردم،مطالعه میکردم،نرمشهای مخصوص انجام میدادم،میرفتم ،میومدم تحت هر شرایطی غیبت نداشتم و با عشق پیش میرفتم،متون ادبی رو می خوندم،اشعار شعرای ادبیات کهن رو به خوبی میخوندم و تا به خودم اومدم دیدم استادم بارها در دوره ها و کلاسهای مختلفشون از من دارن تعریف میکنن به عنوان کسی که خیییلی پشتکار داره تکتیک رو بلده.و الان بعد از گذشت دوسال هیچکدوم از اون آدمها نیستن یا کلا بی خیال شدن یا به حاشیه کشیده شدند و من هنرجوی قدیمی استادمون هستم که در پروژه های مختلف با ایشون همکاری کردم و در حال حاضر هم پروژه ای رو در دست کار داریم.

من باور دارم که تمرین و تکرار به اندازه کافی،قطعا نتیجه میده و از هر « به فرض» استعداد خدادادی در مسیر رسیدن به موفقیتها،قدرتمند تر و ارزشمند تر است .

————————————————–

استاد عزیزم خدارو شکر که شمارو دارم چون تمام این آگاهی ها و شناختها نسبت به خودم رو مدیون آموزشها و وجود پربرکت و پر از مهر شما هستم،دمتون گررررم که خسته نشدید و ادامه دادید و بهترینها رو خلق کردید و در ما این شوق و انگیزه رو ایجاد کردید که من هم میتوانم..برای من هم میشود… خدا حفظتون کنه.

از همه دوستانی که تجربیاتشون رو به اشتراک میگذارن خیلی ممنونم چون واقعا مطالعه کامنتهای ارزشمند شما در این مسیرِ بی نظیر خیلی به من کمک میکنه و انگیزه میده.

دوستتون دارم

در پناه خدای بسیار عطا کننده و دانا روز و روزگارتان عااااالی