ذهنیت قدرتمندکننده در برابر ذهنیت محدودکننده | قسمت 5

سلام استاد عزیز

بله! ادم هر کاری رو بخواد میتونه با استمرار و تلاش یادبگیره ، هر کاری که فکرش رو بکنیم .

اما کدوم راه بهتره ؟

1))دایره برتریمون رو پیدا کنیم ، با علاقه و استمرار جلو بریم و خیلی هموار توش پیشرفت کنیم

یا

2))بریم سراغ چیزی که توش استعدادی نداریم ، دایره برتیمون نیست ، زمان بذاریم و نتیجه بده ، تازه بعضی وقتا هم خیلی پیشرفت توش کند میشه .

من فکر میکنم تو حالت دوم ، دو زیر مجموعه درست میشه ::

اولی این حالت که درسته اون کار تو دایره برتریمون نیست ولی با زمان و تلاش خیلی خوب توش پیشرفت میکنیم ، دومی این حالت که اون کار تو دایره برتریمون نیست و ما تلاش میکنیم ولی مورچه وار میریم جلو !

یعنی همه این حالتا بستگی به نوع کاری که میخواییم انجام بدیم هم داره !

مثلا خود من کلا ادم جدی هستم ، ذهنم همش فردگرایی و جاهای خلوت میخواد ، حوصله کار زیاد با بچه ها رو ندارم ، اگه بخوام مربی مهد بشم ، با تمرین میتونم اما مطمئن هستم همش با زجر و عذاب همراه میشه و پیشرفتم خیلی کند پیش میره ، چون من اصلا ساختار مغزی و شخصیتیم و حالات روحی و درونیم در تضاد با مهارت مربیگری مهده . یا من که کلا شخصیت جدی و ارامی دارم و کلا نمیتونم جمع رو دستم بگیرم و حتی علاقه ای هم ندارم شاید با تلاش بتونم کمدین بشم اما قطعا چون در تضاد با روحمه نمیتونم ادامش بدم .

اماااا من علاقه زیادی به کیک و شیرینی پزی ندارم ، اصلا این کارها رو انجام ندادم ، ولی میدونم اگه زمان بذارم خیلی زود پیشرفت میکنم ، چون درسته دایره برتری من نیست اما چیزی هم نیست که با شخصیت و حالات درونی من در تضاد باشه ، انجام دادنش برام لذت بخشه و میدونم با لذت میتونم خیلی زود یادبگیرم.

حالا نظر خود من چیه ؟

من باید برم سراغ دایره برتریم ، چون هم زود توش پیشرفت میکنم ، هم لذت بخشه برام و هم هماهنگ با حالات روحی و شخصیتیمه !

هر چند ، رفتن سراغ دایره برتری هم اصلا به این معنا نیست که دیگه نباید تلاش کرد و همون اول عالی هستیم ، نه ! اولش یه مقدار برتری داریم توش نسبت به بقیه ولی باید با تلاش و استمرار پرورشش بدیم ، مثل کسی که کلا ادم شوخ و طنازیه ، میخواد کمدین بشه ، این ادم بیس و پایش رو داره ، ولی تمرین میکنه ، زبان بدن ، میمیک صورت و تن صداش رو بهتر میکنه و حتما خیلی هم زود پیشرفت میکنه توش .

یا خود من کلا خیلی به تدریس و توضیح علاقه دارم ، خیلی خوب توضیح میدم ، همه این بازخورد رو بهم میدن و همیشه شنیدم اینو اما از همون اول هم کلاسداری و تدریسم عالی نبوده و حتی الانش هم نیست، من هنوز تو نظم دادن به بچه ها ، گرفتن توجه کاملشون، تمرین برای داشتن اقتدار بیشتر جای کار دارم .

کلا باید بدونیم حتی اگه عاشق یه مهارت باشیم ، علاقه و استعداد هم داشته باشیم در ابتدای راه نمیتونیم پرفکت باشیم و تلاش و استمرار حتما لازمه . نباید با دیدن ضعفامون سریع برچسب بی استعدادی ، من به درد این کار نمیخورم به خودمون بزنیم . روح ما همیشه راهنمای ماست ، ما در عمق وجودمون متوجه میشیم که از اون کار لذت میبریم یا نه ! اما حتما در کنارش باید تکامل رو هم طی کنیم و برای انتقاداتی که ازمون میشه پذیرشمون رو بالا ببریم ، نه این که فورا ببازیم خودمون رو . خیلی از ماها چون صبرمون کمه ، تحمل ناکامی نداریم ، نمیخواییم عیبامون رو کسی بفهمه، کمالگرایی داریم و فکر میکنیم باید از همون اول پرفکت باشیم سریع کار رو رها میکنیم .

مثلا کمالگرایی من ، ترس از شکستم نباید باعث بشه با وجود ضعفام معلمی رو بذارم کنار ، چون کاریه که با روحم در هماهنگیه ، حالم باهاش خوبه ، من فقط باید ادامه بدم و ضعفام رو بهبود بدم .

حالا در اثر تضادهای شرایط شغل معلمی من میخوام کسب و کار شخصی خودم رو داشته باشم ، باید بیشتر برای خودشناسی خودم وقت بذارم ، باید ببینم کدوم کار و بیزینس شخصی بیشتر با مغز و شخصیت من هماهنگه ؟ لذت بخشه !

من درونگرا ، کم حرف ، جدی ، عاشق جاهای خلوت و ارامش بخش ، عاشق تمرکز رو یه کار ، عاشق تجزیه و تحلیل مسئله ها ، لذت بردن از تنهاییام ، دوست نداشتن جمع ها باید زمان بذارم تا بیشتر و بیشتر به دایره برتریم و اون چیزی که با روحم هماهنگی بیشتری داره هدایت بشم . تضاد ها خیلی خوب راهنماییمون میکنن ، مثلا من عاشق تدریسم اما شلوغی کلاس و کنترل جمعیت کلافم میکنه ، توجیه کردن اولیا ازم انرژی میگیره ، دوست ندارم که کارم مرخصی نداره ، باید فکری کنم که دایره برتریم رو که توضیح دادن مسائل با بیان شیوا هست رو جوری پیش ببرم که با ویژگی هایی که در بالا گفتم بیشتر هماهنگ بشه و لذت بیشتری از کسب و کارم ببرم .

پس هر چیزی رو میشه یادگرفت ، فارغ از اینکه استعداد هست یا نه اما بهتره ادم بره سراغ دایره برتریش و چیزی که از بیس و پایه کمی توش بهتر از بقیه هست و ازش لذت میبره .

یه نکته دیگه هم میخوام بگم ، ادم ها ممکنه تو یه کاری پرفکت باشن ، اما کافی نیست ، باید نسبت به تمام کارهایی هم که انجام میدیم احساس ارزشمندی داشته باشیم تا برامون سوداوری و ثروت به همراه داشته باشه ، یه نقاش ماهر و با نقاشی های منحصر به فردش ، اگه نسبت به تواناییاش هیچ ارزشمندی قائل نباشه محاله بتونه پولسازی کنه .

پس علاوه بر رفتن به دایره برتری و استمرار در بهبود مهارت هامون بااااید رو احساس ارزشمندی خودمون هم کار کنیم تا برامون ثروت افرین بشه .

بدون داشتن شخصیت ارزشمند ، بدون داشتن کنترل ذهن و ویژگی های شخصیتی مثبت و قوی ما هر چقدر هم که در دایره برتریمون عالی باشیم به جایی نمیرسیم ، خیلی زود رهاش میکنیم ، یا اعتماد به نفس پرزنت کردنش رو نداریم یا با مواجه با کوچکترین اشتباه و شکستی کلاااا پشت پا میزنیم به همه چیز .

داشتن شخصیت قوی و ارزشمند حتی از مهارت ها و توانمندی های ما هم بسیار مهمتر و ضروری تره !!!

ادم قوی تحت هر شرایطی ادامه میده ، بهبود میده خودش رو ، در مواجه با چالش ها کنترل ذهن میکنه ، چون اگه ما تو یه کاری عالی و پرفکت هم باشیم باز هم توش با چالش مواجه میشیم ، اشتباه می کنیم ، اینجا اون کسی که کنترل ذهن و شخصیت قوی داره میره جلو و ادامه میده ، حالا شما هزار تا برتری هم داشته باش تا نری جلو که نمیشه ، یاید جسارت و شجاعتش رو داشته باشی .

به نظرم بیشتر از اینکه به فکر بالا بردن مهارت هامون باشیم ، باید دنبال بهبود شخصیت خودمون باشیم چون مهارت ها و توانمندی ها افرادی مثل مسی ، رونالدو ، مایکل فلپس رو نامبر وان نکرده ، یه شخصیت قوی و دیسیپلین مدار و کنترل ذهنشون باعث رشد مهارت هاشون و برتریشون تو ورزش شده .

ادمی که شخصیت بهبودیافته ای داشته باشه ، لاجرم میره برای پیشرفت و گسترش توانمندی هاش ، دایره برتریش رو خیلی زود می قاپه و رشد میکنه .

وگرنه افرادی مثل رونالدیتیو و نیمار هم مهارتشون عالیه ولی هیچ وقت مثل رونالدو و مسی نشدن چون شخصیت مستحکمی مثل اونا نداشتن و به حاشیه رفتن یا قدر توانمندیشون رو ندونستن .

یا تو همین همکارای خودم میبینم ک مهارت های نقاشی و عکاسی عالی دارن ، اما وقتی بهشون میگم میتونن کسب و کار خودشون رو داشته باشن و ثروت بسازن انگار اصلا متوجه حرفای من نمیشن و هزار جور بهانه مثل بچه و همسر و…. ردیف میکنن ، چون اونقدر قوی نیستن که نسبت به نظر بقیه ، تمسخرشون یا محدودیت هاشون بی تفاوت بشن و برن تو مسیر برتریشون.

پس به نظرم قبل از هر کاری اول باید این جسارت ، شخصیت قوی و پایکاری رو در خودمون بسازیم تا وقتی تو مسیر علاقمون حرکت میکنیم با هر چیزی مثل حرف مردم ، انتقاداتشون ، اشتباهاتمون ، مسخره شدن و…. جا نزنیم .

حالا یه مسئله دیگه هم هست ، اقا من اصلا نمیدونم دایره برتریم چیه ؟

به نظر باید وارد کار شد ، گاهی تجربه کردن چند تا کار و مواجه با تضادها خیلی بهمون کمک میکنه تا بفهمیم چی میخواییم ، شاید همه از همون اول ندونن که چه کاری رو دوست دارن ، اینجا دیگه باید امتحان کنیم و صبر داشته باشیم ، تضادها چراغ راهنمای ما هستن ، یا تعریفایی که بقیه ازمون میکنن هم چراغ سبزای خوبین .

یه خانم روانشناسی میگفت فکر کنید ببینید تو بچگی چه کاری رو دوست داشتید این میشه دایره برتریتون .