ماجرای این فایل تجربه خانم همسایه‌مان درباره تلاش او برای تغییر یک فرد دیگر است. او تلاش کرده بود تا فرشته نجات پسر ۱۹ ساله برادر همسرش بشود تا به اصطلاح آینده اش خراب نشود.
لذا وقتی احساس می‌کند که این پسر برنامه‌ای برای آینده‌اش ندارد، با شور و شوق تصمیم می‌گیرد وارد ماجرا شده و این فرد را هدفمند و سپس موفق نماید. لذا از برادر همسرش می خواهد تا پسرش را از نیویورک به خانه آنها بفرستند تا این پسر بتواند در محیط آرام و امن خانه‌ی او، بدون دغدغه و نگرانی، هم بر هدفی که آنها برایش تعیین کرده بودند متمرکز شود و هم از محیط منفی و تفکرات منفیِ اطرافیانش دور بماند.
اما پس از گذشت دو ماه، متوجه می شود که همه زحماتی که برای آماده ساختن این پسر جوان، چه از لحاظ روحیه و انرژی مثبت و چه به لحاظ کمک های علمی به او، به هدر رفته و در امتحان ورودی قبول نشده است.
و بدتر از همه اینکه متوجه می شود که درست است ظاهرا این پسر از نیویورک به فلوریدا آمده بود و از محیط منفی خانه دور شده بود، اما در طول روز که خانم و آقای همسایه سر کار بودند، کل زمان این پسر، به جای تمرکز بر مطالعه، به صحبت تلفنی با همان افراد و محیط منفی ای می‌گذشته که قرار بوده از آنها دور بماند.
در نهایت نیز این پسر جوان، طلبکارانه و ناراحت از اینکه آنها وقتش را تلف کرده‌اند، خانه آنها را به قصد نیویورک ترک می کند.
همسایه ما ناامید و ناراحت بود زیرا نه تنها نتوانسته تغییری در زندگی این جوان ایجاد کند، بلکه در نهایت رابطه آنها نیز به کدورت انجامیده بود.
قطعا خیلی از ما به خاطر عدم درک قوانین زندگی، این تجربه را داشته ایم.
باید قبول کنیم که هرگز نمی توانیم فردی را تغییر دهیم که هنوز آماده ایجاد تغییر نیست.
ما هیچ قدرتی برای تبدیل یک فرد معتاد به فردی سلامت، نداریم در حالی که خود او آماده نیست.
ما هیچ قدرتی برای تبدیل یک فرد فقیر، به فردی ثروتمند نداریم، حتی اگر تمام ثروت مان را به او تقدیم کنیم.
ما هیچ قدرتی برای تبدیل یک فرد بیمار به فردی سلامت، نداریم وقتی به شدت بر بیماری های مختلفی متمرکز شده است.
ما هیچ قدرتی برای خوشحال کردن فردی که سالهای متمادی، بر نکات منفی هر موضوعی متمرکز شده، نداریم، حتی اگر بهشت را به او نشان دهیم.
باید بپذیریم که هر فردی تنها خودش توانایی تغییر خودش را دارد و تا زمانی که آماده پذیرش این تغییر نشود، هر اقدامی نه تنها بیهوده است، نه تنها ما را ناامید و از مسیر اهداف مان دور می کند، بلکه آن فرد را نیز از موفقیت مدِ نظرِ ما، دورتر می سازد.
بنابراین اگر این قانون را درک کنیم که: مشکلات، تنها تضادهایی هستند برای شناساندن خواسته های واقعی ما و فرصتی برای جهت دادن به اهداف زندگی مان،
و مهم تر از همه، اگر بتوانیم افراد درگیر مشکلات را به عنوان افرادی ببینیم که در مرحله برخورد با تضاد و شناسایی خواسته های واقعی شان هستند، نه تنها به خودمان اجازه می دهیم تا شادتر زندگی کنیم، بلکه به آن افراد نیز اجازه می دهیم تا با برخورد با تضادها و تجربه تضادها، خیلی سریع تر، راهشان را پیدا و به سمت خواسته های شان هدایت بشوند.
این قانون جهان است و باید این مسئله را به عنوان بخشی از مسیر هدایت آن افراد به سمت خواسته های شان، بپذیریم. زیرا همه ی ما به یک اندازه به خداوند، به عنوان منبع رحمت، ثروت و برکت نزدیکیم و به یک اندازه، امکان دریافت حمایت و هدایت او را داریم.
اما باید مراحل آماده شدن برای دریافت این حمایت و هدایت را بگذرانیم…
سید حسین عباس منش
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- دانلود با کیفیت HD284MB24 دقیقه
- فایل صوتی همه ما به یک اندازه به نعمت ها دسترسی داریم22MB24 دقیقه
بنام پروردگار یکتاو بی همتا
سلام به استاد عزیز و جویندگان حقیقت
سیزدهمین برگ سفرنامه :همه ما به یک اندازه به نعمتها دسترسی داریم
از وقتی این فایلو گوش دادم همینجور مدام صحنه هایی از زندگیم که سعی داشتم دیگرانو تغییر بدم پشت سر هم از ذهنم میگذره. شاید اگه بخوام همشونو بنویسم یه کتاب بشه🤔😆
از وقتی یادم میاد که مدرسه میرفتم تا یه مساله ای رو حل میکردم اولین چیزی که به ذهنم میرسید این بود که اون مساله رو برای دیگران حل کنم چون من یاد گرفته بودم و تو نظرم اونا نمیتونستن حلش کنن.
تا بعد ازدواجم که همه تلاشم رو کردم تا همسرم اونچیزایی رو که من بعنوان دین قبول داشتمو قبول کنه. قبول که نکرد هیچ منکرم شد.
و وقتی هم که با قانون جذب آشنا شدم سعی داشتم تا همه اطرافیانمو قانون جذبی کنم در صورتیکه خودم هنوز هیچ نتیجه ای جز یکمی آرامش نداشتم.
و این طرز فکر اونقدر تو وجود من قوت داشت که اصلا یه بعد از شخصیتم شده بود و مدام میخواستم دیگرانو تغییر بدم و منجی زندگیشون باشم. حتی قبل از شروع سفرنامه هم زور میزدم همه فامیلمو بکشونم توی سایت. اما از وقتی که شما گفتین
تا نگردی آشنا زین پرده رمزی نشنوی
گوش نامحرم نباشد جای اسرار سروش
فهمیدم که چیزایی که اینجا میشنوم و می بینم و درک می کنم فقط و فقط مال منه. مال من.
میخوام خودخواه بشم و این آگاهیها رو فقط برای خودم نگه دارم و در موردش با هیچکس حرفی نزنم تا وقتی که از کوزه وجودم آنچه درونم هست بیرون بزنه و نتایجم حرف بزنه.
چون هر کسی به اندازه من به نعمتها و هدایتهای خداوند دسترسی داره و خدا خودش بهتر میدونه کدوم بنده اش از چه راهی باید به موفقیت برسه. پس به من هییییچ ربطی نداره که کی کِی کجا و چجوری میخواد راه زندگیشو پیدا کنه. خودش میدونه و خدای خودش.
نمیدونم این چه حسیه که ما پدر و مادرها نسبت به فرزندانمون داریم که مثلا اگه اونا نماز خوان بشن یا نشن ما مسئولیم. خود من چقدددر سر خواندن یا نخواندن نماز با دخترم دعوا کردم. چقدر موقع نماز صبح زور میزدم که بیدارش کنم حتی بعضی وقتها با کتک 🙈🙈 و تازه بعد کلی دعوا و سر و صدا وسط نماز خوابش میبرد.ولی الان چند روزیه که میگم به من چه. اون باید خودش راه خودشو پیدا کنه.
مثل اینه که یکی سفت و سخت ته چاه نشسته باشه و ما بخوایم بزور اونو از چاه دربیاریم. خب چون ما قانون جاذبه رو فراموش کردیم و میخوام خلاف اون قانون عمل کنیم اولین اتفاقی که میفته اینه که خودمونم میفتیم توی چاه و اگرهم نیفتیم در خوشبینانه ترین حالتش دست و پاهامون زخمی میشه و نمیتونیم تو مسیر خودمون درست حرکت کنیم و از مسیرمون عقب میفتیم.
و امروز تعهدی دیگر به تعهداتم نسبت به خودم اضافه می کنم که من مسئولیتی در برابر هیچ کس حتی خواهر یا برادر یا همسر و فرزندانم هم ندارم. من فققققط مسئول زندگی خودِ خودخواهم هستممممم ولاغییییررر.