ماجرای این فایل تجربه خانم همسایهمان درباره تلاش او برای تغییر یک فرد دیگر است. او تلاش کرده بود تا فرشته نجات پسر ۱۹ ساله برادر همسرش بشود تا به اصطلاح آینده اش خراب نشود.
لذا وقتی احساس میکند که این پسر برنامهای برای آیندهاش ندارد، با شور و شوق تصمیم میگیرد وارد ماجرا شده و این فرد را هدفمند و سپس موفق نماید. لذا از برادر همسرش می خواهد تا پسرش را از نیویورک به خانه آنها بفرستند تا این پسر بتواند در محیط آرام و امن خانهی او، بدون دغدغه و نگرانی، هم بر هدفی که آنها برایش تعیین کرده بودند متمرکز شود و هم از محیط منفی و تفکرات منفیِ اطرافیانش دور بماند.
اما پس از گذشت دو ماه، متوجه می شود که همه زحماتی که برای آماده ساختن این پسر جوان، چه از لحاظ روحیه و انرژی مثبت و چه به لحاظ کمک های علمی به او، به هدر رفته و در امتحان ورودی قبول نشده است.
و بدتر از همه اینکه متوجه می شود که درست است ظاهرا این پسر از نیویورک به فلوریدا آمده بود و از محیط منفی خانه دور شده بود، اما در طول روز که خانم و آقای همسایه سر کار بودند، کل زمان این پسر، به جای تمرکز بر مطالعه، به صحبت تلفنی با همان افراد و محیط منفی ای میگذشته که قرار بوده از آنها دور بماند.
در نهایت نیز این پسر جوان، طلبکارانه و ناراحت از اینکه آنها وقتش را تلف کردهاند، خانه آنها را به قصد نیویورک ترک می کند.
همسایه ما ناامید و ناراحت بود زیرا نه تنها نتوانسته تغییری در زندگی این جوان ایجاد کند، بلکه در نهایت رابطه آنها نیز به کدورت انجامیده بود.
قطعا خیلی از ما به خاطر عدم درک قوانین زندگی، این تجربه را داشته ایم.
باید قبول کنیم که هرگز نمی توانیم فردی را تغییر دهیم که هنوز آماده ایجاد تغییر نیست.
ما هیچ قدرتی برای تبدیل یک فرد معتاد به فردی سلامت، نداریم در حالی که خود او آماده نیست.
ما هیچ قدرتی برای تبدیل یک فرد فقیر، به فردی ثروتمند نداریم، حتی اگر تمام ثروت مان را به او تقدیم کنیم.
ما هیچ قدرتی برای تبدیل یک فرد بیمار به فردی سلامت، نداریم وقتی به شدت بر بیماری های مختلفی متمرکز شده است.
ما هیچ قدرتی برای خوشحال کردن فردی که سالهای متمادی، بر نکات منفی هر موضوعی متمرکز شده، نداریم، حتی اگر بهشت را به او نشان دهیم.
باید بپذیریم که هر فردی تنها خودش توانایی تغییر خودش را دارد و تا زمانی که آماده پذیرش این تغییر نشود، هر اقدامی نه تنها بیهوده است، نه تنها ما را ناامید و از مسیر اهداف مان دور می کند، بلکه آن فرد را نیز از موفقیت مدِ نظرِ ما، دورتر می سازد.
بنابراین اگر این قانون را درک کنیم که: مشکلات، تنها تضادهایی هستند برای شناساندن خواسته های واقعی ما و فرصتی برای جهت دادن به اهداف زندگی مان،
و مهم تر از همه، اگر بتوانیم افراد درگیر مشکلات را به عنوان افرادی ببینیم که در مرحله برخورد با تضاد و شناسایی خواسته های واقعی شان هستند، نه تنها به خودمان اجازه می دهیم تا شادتر زندگی کنیم، بلکه به آن افراد نیز اجازه می دهیم تا با برخورد با تضادها و تجربه تضادها، خیلی سریع تر، راهشان را پیدا و به سمت خواسته های شان هدایت بشوند.
این قانون جهان است و باید این مسئله را به عنوان بخشی از مسیر هدایت آن افراد به سمت خواسته های شان، بپذیریم. زیرا همه ی ما به یک اندازه به خداوند، به عنوان منبع رحمت، ثروت و برکت نزدیکیم و به یک اندازه، امکان دریافت حمایت و هدایت او را داریم.
اما باید مراحل آماده شدن برای دریافت این حمایت و هدایت را بگذرانیم…
سید حسین عباس منش
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- دانلود با کیفیت HD284MB24 دقیقه
- فایل صوتی همه ما به یک اندازه به نعمت ها دسترسی داریم22MB24 دقیقه
خدایا، هر چی دارم از توئه…
سلام به استاد مهربونم، خانوم شایستهی عزیز، و دوستان دلم توی سایت،
رسیدم به فایل سیزدهم از روزشمار تحول زندگی من…
وای که این فایل، انگار برای من ساخته شده بود…
هر جملهش، هر کلمهش، دقیقا مثل آیینهای بود که چند سال گذشتهی منو بهم نشون داد.
سالهایی که خودم رو انداختم وسط، با دلِ پاک و نیت خوب، فقط برای اینکه یکی رو نجات بدم… یکی که میدیدم داره اشتباه میره. با تمام وجودم جنگیدم تا از اون راه غلط برش گردونم…
اما چی شد؟
من هر روز بیشتر غرق شدم. بیشتر خسته شدم، بیشتر آسیب دیدم.
آخرش هم، نه تنها اون آدم تغییر نکرد، بلکه من شدم مقصر… منی که از جون و دلم گذاشته بودم، شدم “آدم بدهی قصه”.
من نمیدونستم که دنیا یه قانون دیگه داره… نمیفهمیدم که هیچکس، حتی با عشق، نمیتونه راه کسی رو تغییر بده، اگه خودش نخواد. من از ته دل میخواستم کمک کنم، اما واقعیت اینه که داشتم به خودم ظلم میکردم.
خدایا شکرت…
شکرت برای این آگاهی که مثل یه نور، اومد و تاریکی ذهن و دلم رو روشن کرد.
فهمیدم من ناجی کسی نیستم. مسئولِ زندگی هیچکس نیستم جز خودم.
فهمیدم رها کردن آدمها، حتی اگه برام عزیز باشن، یعنی احترام گذاشتن به انتخابهاشون…
و حالا، اون بار سنگین عذاب وجدانی که مدتها رو دلم سنگینی میکرد، با شنیدن این فایل، از بین رفت.
الان یه آرامش عمیق توی وجودمه… چون دیگه با خودم نمیجنگم. چون فهمیدم تنها کسی که باید براش نجاتدهنده باشم، خودمم.
خدایا شکرت…
برای این لحظه، برای این فهم، برای این سبکبالی…
و برای تمام چیزایی که بهم دادی… چون هر چی دارم، از توئه.
خدایا خیلی دوستت دارم….