همه ما به یک اندازه به نعمت ها دسترسی داریم - صفحه 11

سلام.تشکر از فایل هایی که در سایت می گذارید.

با استناد به آیات قرآن گفته شما در این فایل اشتباه است.

تعجب می کنم از کسی که از خدا ، پیامبر(ص) و قرآن حرف می زند ، چنین نظری در مورد کمک به دیگران داشته باشد.

مطمئنا من و شما کمتر از پیامبران از قوانین هستی اطلاع داریم.

پیامبران بر عکس ، خیلی به دیگران کمک می کنند.هیچ پیامبری نمی شنست تا مردم مدارشان اصلاح شود و در مدار درست قرار بگیرند. بلکه خود به سمت آن ها می رفت تا آنها را  اصلاح کند. و البته که خودش الگو بود و با رفتار صحیح اصلاحات می کرد ولی این مانع نمی شد که خودش به سمتشان برود و از آن ها دست گیری کند . به وفور این موضوع در زندگی پیامبران و آیات مختلف قرآن به چشم می خورد. پیامبری بدون این ویژگی پیدا نمی کنید.

البته کسانی هستند که هرچه برایشان وقت بگذاری تاثیری نداره و نمی خواهند که هدایت شوند. که خداوند در قرآن با الفاظ مختلف مانند : لایعقلون(نمی فهمند) و لایعلمون(نمی دانند) و … یاد می کند.مانند آیات زیر:

(بقره/171)

وَمَثَلُ الَّذِینَ کَفَرُوا کَمَثَلِ الَّذِی یَنْعِقُ بِمَا لَا یَسْمَعُ إِلَّا دُعَاءً وَنِدَاءً ۚ صُمٌّ بُکْمٌ عُمْیٌ فَهُمْ لَا یَعْقِلُونَ

مَثَل (تو در دعوت) کسانى که کافر شدند، بسان کسى است که حیوانات را (براى نجات از خطر،) صدا مى زند; ولى آنها چیزى جز سر و صدا نمى شنوند; (کافران) کر و لال و کورند; از این رو چیزى نمى فهمند.

(بقره/13)

وَإِذَا قِیلَ لَهُمْ آمِنُوا کَمَا آمَنَ النَّاسُ قَالُوا أَنُؤْمِنُ کَمَا آمَنَ السُّفَهَاءُ ۗ أَلَا إِنَّهُمْ هُمُ السُّفَهَاءُ وَلَٰکِن لَّا یَعْلَمُونَ

و هنگامى که به آنان گفته شود: «ایمان آورید، همانگونه که (سایر) مردم ایمان آورده اند!». مى گویند: «آیا همچون ابلهان ایمان بیاوریم؟!» آگاه باشید اینها همان ابلهانند ولى نمى دانند!

که البته خدا در چند جای قرآن به پیامبرش در مواجهه با این افراد دلداری می دهد:

(کهف/6)

گویى مى خواهى، خود را به خاطر اعمال آنها از غم و اندوه هلاک کنى اگر به این گفتار ایمان نیاورند!

(شعراء/3)

گویى مى خواهى جان خود را از شدّت اندوه از دست دهى بخاطر این که آنها ایمان نمى آورند!

خداوند وقتی در سوره انسان ، نعمت های ویژه اش و ویژگی های بندگان خوبش را عنوان می کند ، کمک به دیگران از ویژگی این افراد بیان می کند. که انفاق از نمونه هایش است:

(انسان/8و9)

و غذاى (خود) را با این که به آن علاقه (و نیاز) دارند، به «مستمند»و «یتیم» و «اسیر» اطعام مى کنند.(و مى گویند:) ما شما را بخاطر خدا اطعام مى کنیم، وهیچ پاداش و سپاسى از شما نمى خواهیم.

در حقیقت ما با کمک به دیگران ، شکر عملی نعمت های بیشماری که خداوند داده را انجام می دهیم و پاداش ما نزد خداست و قول داده جبران کند.

(حدید/11)

کیست که به خدا وام نیکو دهد (و از اموالى که به او ارزانى داشته انفاق کند) تا خداوند آن را براى او چندین برابر کند؟ و براى او پاداش پر ارزشى است!

(بقره/268)

شیطان، شما را (هنگام انفاق،) وعده فقر و تهیدستى مى دهد. و به زشتیها امر مى کند. ولى خداوند وعده «آمرزش»و «فزونى» به شما مى دهد. و خداوند، رحمت و قدرتش گسترده، و (به هر چیز) داناست. (و به وعده خود وفا مى کند.)

(بقره/245)

کیست که به خدا قرض نیکویى دهد، (و بدون منت، انفاق کند،) تا خداوند آن را براى او، چندین برابر کند؟ و خداوند است که (روزىِ بندگان را) محدود یا گسترده مى سازد. (و انفاق، هرگز باعث کمبود روزى کسى نمى شود). و (سرانجام همگى) به سوى او بازمى گردید.

(بقره/261)

کسانى که اموال خود را در راه خدا انفاق مى کنند، همانند بذرى هستند که هفت خوشه برویاند. که در هر خوشه، یکصد دانه باشد. وخداوند آن را براى هر کس بخواهد (و شایسته باشد)، دو یا چند برابر مى کند. و لطف خدا گسترده، و او (به همه چیز) داناست.