همه ما به یک اندازه به نعمت ها دسترسی داریم - صفحه 52

سلام به استاد عزیز و مریم مهربون و همه دوستان

همه ما به یک اندازه به نعمت ها دسترسی داریم.

میخواهم در مور د موضوعی که دیگه تکراراش خیلی طولانی شده و خیلی دارم اذیت میشم بنویسم.

دیروز با تضادی که پیش اومد زدم از خونه بیرون و تصمیم به انجام کاری گرفته بودم که در مسیر از خداوند خواستم که راه رو بهم نشون بده و گفتم خدایا خودت میدونی من دیگه نمیدونم چکار کنم و یک نشونه ای و چیزی بهم نشون بده که اینکار رو انجام بدم یا نه.

خدای مهربانم ، وقتی سرم رو برگردوندم تابلوی stop رو دیدم. باورم نمیشد داشتم دیوانه میشدم و کمی دوباره رفتم و فکر کردم این یعنی چه؟ یعنی کارم غلطه و نباید انجامش بدم. برگشتم خونه و حالم رو خوب کردم و به چیزهایی که حس و حالم رو خوب میکرد توجه کردم.

امروز صبح زود برای طلوع خورشید بیدار شدم و بعد از طلوع کامل خورشید یک حسی بهم گفت که برو قرآن رو بردار و بخون. دیروز یکی از دوستان در یکی از کامنتها در باره سوره بقره از آیه ١-٢٨ گفته بودند و خیلی به دلم نشسته بود و گفتم خوب میرم میخونم ببینم چی میگه. با حس خوب و با دقت خوندمش که در مورد ایمان به خداوند و باور به او بود. خیلی رو من تاثیر گذاشت تک تک کلمات رو با دقت خوندم و فکر کردم.

بعد صبحانه به انجام کارم رفتم بیرون و وقتی برگشتم دوباره همون موضوع بود و بحث و نگرانی.

تا اینکه با خدای خودم حرف زدم و گفتم تو به من بگو مشکل کار کجاست و این را هم مطمئن بودم که همه اینها از خودم و باورهای خودم هست.

یکهو انگار کسی تکانم داد گفت برو سایت عباسمنش.اومدم و نمیدونستم کجا و چه فایلی رو ببینم که باز دوباره یکی بهم گفت امروز روز سیزیدهم روز شمار زندگی من است. برو اونجا.

وقتی فایل رو باز کردم و جمله اول رو دیدم انگار تمام بدنم برای لحظه ای وایستاد.

دقیقا مشکل من همینی بود که اینجا میگفت. من فکر میکردم که همه چیز رو میدونم و من عاقلتر از همه هستم و من باید مشکلی که برای همسرم بوجود اومده من راهنمایی اش کنم و راه و از چاه نشونش بدم. در صورتی که من فقط انرژی بیهوده استفاده میکردم و او اصلا به هیچکدوم از حرفها ی من توجه ای نمی کرد و هر کاری رو که دوست داشت انجامش میداد.

تازه فهمیدم علامت stop دیروز چه معنی ای داشت. یعنی تو نمی تونی کسی رو تغییر بدی بدون اینکه خودش بخواد.

جالب اینجاست که من قبلا هم این فایل رو دیدم و کامل گوش کردم ولی انگار “یک گوش در و یک گوش دروازه”•

نه انجامش دادم ونه تاثیری روی من داشت. ولی امروز هم شنیدم و هم بهش فکر کردم و هم نوشتم و هم به خودم قول دادم که دیگر به هیچ عنوان نه دیگه نگران کسی باشم و نه کسی رو نصیحت کنم و نه راه راهنما برای کسی باشم. مگر اینکه خودش بخواد.

همانطوری که من برای بار اول ان فایل روی من هیچ تاثیری نداشت ،

بس حرفهای من ، دلسوزیهای من، راهنماییهای من هم هیچ تاثیری در زندگی کسی نخواهد داشت مگر اینکه اول از اینکه خودم به ان درجه از علم و یقین رسیده باشم و دوم اینکه خود شخص هم بخواهد.

پس اصلا احتیاجی به این نیست که زمان و انرژی مان را برای تغییر دیگران صرف کنیم.اینکار جز اینکه از انرژی خودمان بکاهد و از راه و مسیر درست دورمان کند نتیجه ای دیگر نخواهد داشت.

من با نوشته این مطلب فقط فقط خواستم که به خودم یاداوری کنم که من فقط مسئول خودم و ساختن باورهای درست و ادامه راه خودم هستم و باید مسئولیت کارهای خودم رو بطور ١٠٠٪؜ پذیرا باشم و برای راه حل آن چاره ای بیندیشم.

اجازه بدیم دیگران راه خودشون رو پیدا کنند. همه ما احتیاج داریم برای رسیدن به هر چیزی به تکامل برسیم.

“اگر ما قوانین جهان هستی رو خوب درک کنیم و به عظمت و بخشندگی خداوند را خوب درک کنیم ، خیلی شاد،طبیعی، زندگی میکنیم. یعنی یک زندگی سالم، شاد، پر از زیبایی آرامش، پر از روابط خوب، پر از عشق و خوشبختی، یکتا پرستی، نعمت و ثروت زندگی میکنیم.”

از خدای مهربانم میخواهم که در این راه، راهنما یم باشد و کمکم کند تا بتوانم هر روز بهتر از دیروز باشم.🙏

شاد، سلامت و در پناه خدا🙏