اصل اساسی یک رابطه عاشقانه

ب نام الله یکتا

استاد عباس منش عزیزم،

این فایلو ک گوش کردم و ب اون جمله ی شما ک گفتید “یه الگوی تکراری هروقت تو روابط تون تکرار شد،بدونید ک یه باورهای اشتباه دارید” یاد یه باگ از خودم افتادم ک همین چندوقت پیش بهش رسیدم و الان چند روزیه ک دارم روش کار میکنم تا درستش کنم و باورهای قدرتمندکننده بیارم ب جاش.

من تو رابطه ی قبلیم از هر لحاظ هماهنگ بودم با اون شخصی ک باهاش تو رابطه بودم،البته ک نقطه ضعف هایی هم بود ولی مهم ترین چیزی ک منو خیلی اذیت میکرد همیشه این بود ک بهم زنگ نمیزد،پیام نمیداد و چون تو شهرهای مختلف بودیم و حدود ۱۱۰ کیلومتر ازهم فاصله داشتیم،فقط اخر هفته ها میتونستیم همو ببینیم بخاطر کار من و اون و این خبر نگرفتن ها منو خیلی کلافه میکرد،مدام منتظر یه تماس یا پیام ازش بودم و مدام باهاش دعوا میکردم ک چرا این رفتارو از خودت بروز میدی

اون رابطه بهرحال تموم شد و من بعد یه مدت با یه دوست دیگه اشنا شدم ک دقیقا همین رفتارو داشت،یعنی اولش خوب بود ولی بعد یه مدت اونم ازش خبری نمیشد و دیر ب دیر باهم حرف میزدیم و پیام میداد و …،دوره ی عشق و مودت در روابط و خریدم و تو یکی از جلسات شما گفتید ک وقتی باورهاتون اشکال داشته باشه،یه الگوی تکراری تو زندگیتون پیش میاد مدام،یعنی مثلا از رابطه ی اول میاید بیرون و اون ادمو از روزگارتون حذف میکنید ولی بعدی اسم و فامیلش فقط با اون فرق داره وگرنه ک دقیقا رفتارش همونه و حتی “از اولی هم بدتره”

برامنم دقیقا همین مدام پیش میومد،تو رابطه ی بعدی هم همین بود،دوست بعدی هم همین بود و من رابطه هامو مدام بخاطر همین ماجرا تموم میکردم،یعنی این اواخر حتی ب یه هفته هم نمیرسید و من میگفتم خبر نمیگیری و پیام نمیدی و این چه رفتاریه و خدافظ،اون بیچاره ها هم هاج و واج میموندن و تا ب خودشون میومدن ک بفهمن چی شده همه چیو تموم کرده بودم،چندوقت پیش فهمیدم این یه الگوی تکراریه تو روابط من و نشستم ساعت ها و روزها بهش فک کردم تا باگ شو دربیارم،ب قول دکتر باربارا دی آنجلس(متخصص روابط انسانی و نویسنده معروف امریکایی) من تبدیل شده بودم ب یه دنبال کننده ی حرفه ای مردهای فراری و یه الگوی تکراری دیگه هم ک پیش میومد این بود ک همیشه بعد اینکه میگفتم خدافظ و یه مدت میگذشت و اون رابطه تو ذهنم تموم میشد و منتظر هیچی از سمت شون نبودم،اونا برمیگشتن،پیام میدادن و خواهان برگشت رابطه بودن ولی من نمیپذیرفتم دیگه و یادمه این اواخر یه پیام دادم ب دوستم و گفتم :

“تمام چیزهای از دست رفته روزی بازمیگردن ولی درست زمانی ک تو یاد میگیری چطور بدون اونا زندگی کنی”

متوجه شدم ک باگ من اینه ک ب سرعت تو روابط ب اون ادم وابسته میشم،منتظرش میمونم ک پیام بده و زنگ بزنه و انگار ک هیچی دیگه تو زندگی من مهم تر ازون ادم و اون رابطه نیست،انگار ک من بیکار نشستم یه گوشه فقط منتظر اونم ک بیاد و پیام بده و حرف بزنه و زنگ بزنه و روزگار منو قشنگ کنه،اون ک نباشه و خبری نگیره من افسرده میشم و ترجیح میدم از خونه بیرون نرم و مدام بخابم و هی ب گوشیم سر بزنم و منتظرش باشم،متوجه شدم ک من عزت نفسم تو این مورد پایینه و ب تنهایی نمیتونم از روزگارم لذت ببرم انگار،خیلی برام سخت بود ک تنها بمونم و براهمین مدام منتظر ادما بودم و دقیقا زمانی ک دیگه اون رابطه رو تموم میکردم تو ذهنم و منتظر هیچی نبودم و وابسته نبودم بهش،اون ادم برمیگشت و خودش بی هیچ اجبار و زور و غر زدن من،بهم پیام میداد

این باور اشتباه من بود ک باید درست میشد ولی تو سایر قسمتهای رابطه باورهای قدرتمندکننده ی خوبی دارم،مثلا همیشه دوستام بهترین و مهربون ترین ادمای دنیا بودن،واقعا دوسم داشتن و از صمیم قلب بهم کمک میکردن،اهل دروغ و کلک نبودن و خیانت ب هیچ وجه این وسط پیش نمیومد چرا ک من باور دارم ک تمام دوستای من بهترین و بی نظیرترین و مهربون و صادق ترین ادمای دنیان،من باور دارم ک مردها تماما موجوداتی مهربون و خوش قلب و بی نظیرن و بااحساس و صادقن،فقط باگم همین چیزی بود ک گفتم

الان مدتهاس دارم روی خودم کار میکنم،دارم یاد میگیرم ک منتظر هیچ کس نباشم برا هیچ چیز،اینکه دوست باشم با ادما یه ماجرای لذت بخش و شیرینه و اینکه رابطه ی قشنگی رو بدون وابستگی تجربه کنم،حالا اگه اون ادم پیام داد و زنگ زد و بود ک چه بهتر،باهم لذت میبریم از ثانیه ثانیه هاش ولی اگه نبودم ک باز من ب تنهایی از روزگارم لذت میبرم و زندگی میکنم،چرا ک ب قول شما “ما قائم ب ذات باید باشیم نه قائم ب غیر”

ازتون هزاربار تشکر میکنم ک این آگاهی هارو با ما ب اشتراک میذارید و از الله یکتا هزاربار ممنونم ک با شما آشنا شدم

دوستون دارم ❤