آن زمان که در بندرعباس بودم، قبل از اینکه بخواهم برنامه هایم را به صورت جدی شروع کنم، بزرگترین نگرانی ام درباره سخنرانی این بود که، مبادا فردی سوالی بپرسد که آن لحظه پاسخش را ندانم!
اما حسی بسیار واضح در درونم، به من گفت:
اصلاً نگران نباش. پاسخ ها به موقع برایت خواهند آمد. آنگاه به من گفت که تنها وظیفه ام اشاعه توحید است و به من اطمینان داد که “بقیه اش با اوست:
جواب سوالات، آماده سازی شرایط، آوردن ثروت و نعمت به زندگی ام و … همه و همه با اوست. جالب است که همیشه، بهترین و کاملترین پاسخ های من به سوالات، دقیقاً روی استیج یا حتی درست در لحظه ضبط فایل بوده است.
من این حس، انرژی، خدا یا هر آنچه می نامیمش را باور کردم.
آن زمان که از من خواست که آرام باشم و فقط شروع کنم و هدایتم با اوست، به یقین هدایت شدم و همه چیز در زندگی ام با او معنا یافت.
اینجا در آمریکا، هرگاه از من می پرسند دین شما چیست؟ پاسخی جز این ندارم که: یکتاپرست هستم. چون نمی توانم این انرژی را در قالب هیچ نام یا فرقه ای جای دهم. چون انتخاب کردم تا به قول قرآن، پیرو آیین ابراهیم باشم که موحد بود و مشرک نبود.
به نظرم بهترین نگاه به خداوند، همان نگاه خالص و توحیدی ابراهیم به این انرژی است. نگاهی که فارغ از هر فرقه و پیرو، خودش بود و خدای خودش.
وقتی به زندگی ابراهیم می نگرم، نگاه پر از یقین ابراهیم به این نیرو را در جای جای زندگی اش می بینم:
از ورود به آتش، رها کردن همسر و فرزندش در بیابان تا قربانی کردن فرزندش…
نگاهی که یقین دارد باید توکل کرد و قدم ها را برداشت. هدایت به موقع می آید و قدم های بعدی گفته می شود.
نگاه ابراهیم به من فهماند که خداوند همه چیز است. من، تو، نظم جهان، قوانین هستی و همه آنچه هست خواه آن را خوب می دانیم یا نه، همه و همه شکلی است از انرژی ای که خدا نامیده ایم.
خداوند به شکل هر آنچه در ذهنت بسازی، وارد زندگی ات می شود، همانگونه که به شکل باورهای سلیمان نبی، برایش خدایی وهاب شد و در قالب قدرت و ثروت، وارد زندگی اش شد. همانگونه که برای ابراهیم، از آتش تبدیل به گلستان شد.
خداوند مثل آبی است که به شکل ظرف باورهای تو در می آید. باید ببینی چه ظرفی برای او ساخته ای؟!
زیرا می تواند ظرفی باشد در قالب خانه ای زیبا، سفری رویایی به زیباترین نقاط دنیا، خودرویی با امکانات عالی، رابطه ای توام با عشق و مودت، سرمایه گذاری هایی سود آور، سلامتی و آرامش و همه چیزهای خوب
یا بر عکس، نگرانی هایی مثل اجاره خانه، قسط، بدهی، روابط نامناسب، بیماری های مختلف و…
حال که خداوند همه چیز است، می خواهی برای تو چه شکلی داشته باشد؟
ثروت باشد یا فقر؟ درمان باشد یا درد؟ عشق باشد یا نفرت؟ آسان باشد یا سخت؟
بپذیر، ایمان بیاور که هیچ محدودیتی برای این خدا نیست. بدان خدا چیزی جدا از ما نیست و درگیر هیچ قالب و واژه ای نباش.
هرچه بزرگتر فکر کنی، هرچه باورهای قدرتمند کننده تری درباره ثروت، سلامتی، روابط زیبا و… بسازی، این انرژی به شکل زیباتری وارد زندگی ات می شود و به همان میزان، نگرانی هایت را کمتر، آرامش ات را بیشتر و جهانت را زیباتر می نماید.
برای مشاهده‌ی سایر قسمت‌های «توحید عملی» کلیک کنید.
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- فایل تصویری رابطه ی ما با انرژی ای که «خدا نامیده‌ایم»721MB50 دقیقه
- فایل صوتی رابطه ی ما با انرژی ای که «خدا نامیده‌ایم»46MB50 دقیقه
به نام خدا
سلام به استادعزیزم
روزشمار تحول زندگی من روز 84
خداروشکر امروز این فایل که حس خدایی بهم داد و خدارو با توصیفات استاد در حد درکم درک کردم خداوند انرژیه همه چیزه که با باورمون بهش شکل میدیم و همه چی باوره فقط باید دقت کنیم که حاشیه نریم از این اصل که همه چی باوره و ما خدارو که گفتیم انرژیه که همه جارو احاطه کرده و با باور بهش شکل میدیم و بصورت اتفاقات و شرایط و آدمها و خواسته در زندگیمون ظاهر میشه .
خیلی خوشحال هستم که تو این فایل استاد سوالی هم مطرح کردن در واقع 2 تا سوال در این فایل بود که سوال اول در فایل قبلی مطرح شده بود و دراین فایل استاد جواب و توضیح اونو دادن و دوست دارم در مورد سوالی که در این فایل گفته شد پاسخ بدم .
یه مثال بزنم بفرض در شهرکوچیکی آدمای اونجا اکثرا پیر هستن و سن بالایی دارن و همیشه در کمال سلامت و تندرستی بودن و بدنشون قوی و عضلانی بوده و هر بچه ای که اونجا متولد میشه و بزرگ شده و مثل پدرانشون سنشون رفته بالا طبیعتا در اون سن کاملا سالم و بدنشون جوان میمونه چون در اون محیط فقط پدرانشون رو دیدن که با سن بالا هنوز قوی و سالم هستن حالا فرض کنیم که تو این شهر بزرگای اونها تا یک سنی پیر و فرسوده میشدن و همیشه بیمار و هر بچه ای که متولد میشد و به سن اونها می‌رسید زودتر پیر و مریض میشد مثل بزرگترها . چرا این دو مثال متفاوت و زدم خوب مشخصه وقتی کوچکترها میبینن و باور میکنن که در چنین سنی در مثال اول که گفتم بزرگاشون در سن بزرگسالی هم کاملا تندرست هستن پس کوچکترها هم پذیرفتن که پیری معنایی نداره و در بزرگسالی که به سن بقیه هم که برسن کاملا سالم و تندرست و قوی می‌مونن و مثال دوم بر عکس این داستانه یعنی تا زمانیکه آدمیزاد کسی رو ندیده و حرفی نشنیده که در فلان سن بدن پیر میشه و افت میکنه . همچنان حتی با رفتن بالای سن بدن اونها سالم و شاداب و جوان میمونه در مثال اون شهر که گفتم کافیه فقط یک یا چند نفر به سن اونها باهاشون مدتی زندگی کنه که همیشه مریض و پیر و فرسوده باشه بلافاصله اونها هم میدیدن و باور میکردن که ما هم پیر میشیم و جسم ما افت خواهد کرد و مریض میشیم یعنی یک باور ازکسانی از خارج وارد جمع ایزوله اونها شده و باور و روحیه اونها رو دگرگون میکنه و تاثیر میپذیرن . یعنی در اصل برمیگردیم به گفته استاد که همه چی باوره و مخصوصا که در این مجتمع شلوغ انسانی که ما در اون زندگی می‌کنیم و خبرها از طریق رسانه ها بسرعت برق منتشر میشه کافیه فقط بگن که سن مفید و اوج قدرت ورزشکاری 25 تا 27 سال هست این باور و کافیه بهترین ورزشکار و قهرمانی بشنوه و اینو باور کنه .بعد خواهیم دید که چی میشه مخصوصا اگه این گفته رو بپذیرن و باور کنن و بدتر قانونی در دنیای ورزش و مسابقات آدمها میزارن مثلا در فوتبال سن 40 ساله رو با تیم جوان فوتبال راه ندن دیگه اون قهرمان 40 ساله بدتر خورد میشه و این باور کاری میکنه که خودشو پیر و پیشکسوت بدونه و دیگه شور و اشتیاق همیشگی رو برای تمرین نداره حتی اگه در ابتدای این باور بدنی کاملا سالم و عضلانی داشته باشه کم کم اوفت میکنه و روحیشو میباره. پس سن فقط یک عدده و این باور هستش که اجتماع آدمی منتشرش میکنه و حتی به صورت قوانین سنی اونو اجرا میکنه . در کل کسیکه باور اجتماع و دیگران رو نپذیره میتونه متفاوت از اونها باشه چه از لحاظ بدنی و چه از لحاظ ثروت و سلامتی و معنویت.
خداروشکر میکنم که امروز فایل سفرنامه حاوی سوال بود و اگاهیمو بالا برد و نظرات دوستان رو هم خوندم .
ازاستاد هم سپاسگزارم.