آن زمان که در بندرعباس بودم، قبل از اینکه بخواهم برنامه هایم را به صورت جدی شروع کنم، بزرگترین نگرانی ام درباره سخنرانی این بود که، مبادا فردی سوالی بپرسد که آن لحظه پاسخش را ندانم!
اما حسی بسیار واضح در درونم، به من گفت:
اصلاً نگران نباش. پاسخ ها به موقع برایت خواهند آمد. آنگاه به من گفت که تنها وظیفه ام اشاعه توحید است و به من اطمینان داد که “بقیه اش با اوست:
جواب سوالات، آماده سازی شرایط، آوردن ثروت و نعمت به زندگی ام و … همه و همه با اوست. جالب است که همیشه، بهترین و کاملترین پاسخ های من به سوالات، دقیقاً روی استیج یا حتی درست در لحظه ضبط فایل بوده است.
من این حس، انرژی، خدا یا هر آنچه می نامیمش را باور کردم.
آن زمان که از من خواست که آرام باشم و فقط شروع کنم و هدایتم با اوست، به یقین هدایت شدم و همه چیز در زندگی ام با او معنا یافت.
اینجا در آمریکا، هرگاه از من می پرسند دین شما چیست؟ پاسخی جز این ندارم که: یکتاپرست هستم. چون نمی توانم این انرژی را در قالب هیچ نام یا فرقه ای جای دهم. چون انتخاب کردم تا به قول قرآن، پیرو آیین ابراهیم باشم که موحد بود و مشرک نبود.
به نظرم بهترین نگاه به خداوند، همان نگاه خالص و توحیدی ابراهیم به این انرژی است. نگاهی که فارغ از هر فرقه و پیرو، خودش بود و خدای خودش.
وقتی به زندگی ابراهیم می نگرم، نگاه پر از یقین ابراهیم به این نیرو را در جای جای زندگی اش می بینم:
از ورود به آتش، رها کردن همسر و فرزندش در بیابان تا قربانی کردن فرزندش…
نگاهی که یقین دارد باید توکل کرد و قدم ها را برداشت. هدایت به موقع می آید و قدم های بعدی گفته می شود.
نگاه ابراهیم به من فهماند که خداوند همه چیز است. من، تو، نظم جهان، قوانین هستی و همه آنچه هست خواه آن را خوب می دانیم یا نه، همه و همه شکلی است از انرژی ای که خدا نامیده ایم.
خداوند به شکل هر آنچه در ذهنت بسازی، وارد زندگی ات می شود، همانگونه که به شکل باورهای سلیمان نبی، برایش خدایی وهاب شد و در قالب قدرت و ثروت، وارد زندگی اش شد. همانگونه که برای ابراهیم، از آتش تبدیل به گلستان شد.
خداوند مثل آبی است که به شکل ظرف باورهای تو در می آید. باید ببینی چه ظرفی برای او ساخته ای؟!
زیرا می تواند ظرفی باشد در قالب خانه ای زیبا، سفری رویایی به زیباترین نقاط دنیا، خودرویی با امکانات عالی، رابطه ای توام با عشق و مودت، سرمایه گذاری هایی سود آور، سلامتی و آرامش و همه چیزهای خوب
یا بر عکس، نگرانی هایی مثل اجاره خانه، قسط، بدهی، روابط نامناسب، بیماری های مختلف و…
حال که خداوند همه چیز است، می خواهی برای تو چه شکلی داشته باشد؟
ثروت باشد یا فقر؟ درمان باشد یا درد؟ عشق باشد یا نفرت؟ آسان باشد یا سخت؟
بپذیر، ایمان بیاور که هیچ محدودیتی برای این خدا نیست. بدان خدا چیزی جدا از ما نیست و درگیر هیچ قالب و واژه ای نباش.
هرچه بزرگتر فکر کنی، هرچه باورهای قدرتمند کننده تری درباره ثروت، سلامتی، روابط زیبا و… بسازی، این انرژی به شکل زیباتری وارد زندگی ات می شود و به همان میزان، نگرانی هایت را کمتر، آرامش ات را بیشتر و جهانت را زیباتر می نماید.
برای مشاهدهی سایر قسمتهای «توحید عملی» کلیک کنید.
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- فایل تصویری رابطه ی ما با انرژی ای که «خدا نامیدهایم»721MB50 دقیقه
- فایل صوتی رابطه ی ما با انرژی ای که «خدا نامیدهایم»46MB50 دقیقه
بنام خداوند عزت
سلام بر استاد قوانین و شما دوستان عزیزم
قبل از هرچیز خداوند را شاکرم که این فرصت را به من داد تا در این مسیر یا بهتره بگم این حماسه سرشار از تعالی باشم و فعالیت کنم و تشکر میکنم از استاد عباس منش که این سوال بسیار زیبا و مهم را طرح کرد.
با توجه به درس هایی که از استاد گرفتم چه تو فایل های رایگان چه در دوره بسیار عالی عزت نفس فکر میکنم که همه چیز همه اتفاقات و همه شرایطی که در زندگی ما آدما به وجود میاد نشات گرفته از باور های ماست در واقع این باور های ما هستند که کیفیت زندگی ما را تعیین میکنند اینکه تو چه شرایطی چه خونه ای چه ماشینی چه روابطی چه شغلی و چقدر درآمد داشته باشیم، همه و همه تابع باور های ماست.
سوال بسیار عالی استاد من را یاد پروفسور سمیعی انداخت که چند وقت پیش به برنامه دورهمی دعوت شده بود، اینکه این آدم چقدر باورهای قدرتمندی در وجودش داشت، وقتی آقای مدیری عزیز به ایشان گفت که هر وقت خسته شدی بگو تا ادامه ندیم پروفسور پاسخ داد که بعید میدونم این اتفاق(خستگی)بیفتد، چقدر این پاسخ زیبا و هوشمندانه بود و این باور را نشان میداد که چیزی به نام خستگی وجود نداره*
پروفسور اون شب خاطره ای را تعریف کرد اون گفت که در 60 سالگی همکارانش ازش پرسیدن که برنامه شما برای بازنشستگی چیه و من در پاسخ به انها خندیدم و الان 20 سال از اون روز دارد می گذرد و پروفسر نتنها باز نشسته نشده بلکه با کیفیت هرچه تمام تر در حال جراحی و درمان بیماران مغز و اعصاب هستش، بله دوستان باورهای ما تعیین کننده همه چیز است . من فکر میکنم باید خدا را شاکر باشیم استاد عباس منش را سر راه ما قرار داد و اینکه امروز به لطف خداوند و استاد ما این قانون بسیار مهم را میدانیم.
اینکه خیلی ها فکر می کنند که دوران اوج یک ورزشکار سنین 20 تا 25سال هستش خودش یک باورِ، یک باور غلط.
این در حالیه که تجربه ثابت کرده میشه در سنین بالاتر فوق العاده بود مثل کریم باقری که در سن 35 سالگی فوق العاده درخشید و بهترین بازیکن پرسپولیس در اون فصل شد .
و یا وحید شمسایی که تو سن 40 سالگی بهتر از هر بازیکنی تو لیگ فوتسال ایران داره بازی میکنه حتی بهتر از اونایی که 20 تا 25 سال سن دارن.
همه ما داستان اون فیل را شنیدیم که از بچگی می بندنش به درخت،دوستان اون فیل اونقدر بزرگ میشه اگه یه ذره تلاش کنه می تونه درخت را از ریشه در بیاره ولی این کار را نمی کنه تا همچنان در بند درخت باقی بمونه، اما چرا؟
چون اون فیل در کودکی بیش از هزار بار تلاش کرد تا خودشو از بند اون درخت رها کنه ولی نشد تا اینکه باورکرد که نمیشه ، باورکرد که درخت از اون قوی تره .
بله دوستان این باور های محدود کننده است که دست و پای ما را می بنده،
از بچگی به ما گفتن که زمان محدودهتا جوانی باید کار کنی پیر شی دیگه نمیتونی اوج خوشبختی یک انسان 20 تا 40 سالگیشه
شاید دلیل اینکه بسیاری از ورزشکاران نمی توانند توانایی هایی را که در سنین بین 20 تا 25 سالگی دارند را در سنین بالاتر بروز دهند داشتن این باور ها باشد کههرچه سن بالاتر بره توانایی های انسان تحلیل میره بهترین سن برا ورزش 15 تا 25 سالگیه تا 25 سالگی تونستی به جایی برسی رسیدی نتونستی دیگه تمومه 25سالگی را رد کنی بدن افت میکنه و دیگه اون انعطاف لازم را نداره و….
خداوند را بسیار سپاسگزارم بخاطر این که تونستم این نظر و دیدگاه را براتون بنویسم امیدوارم که مفید باشه و به دردتون بخوره . همتون را به خدای بزرگ میسپارم و آرزو میکنم خداوند دو حس شکر گذاری و بخشش را در وجود هممون افزایش بده .
سپاسگزارم ازینکه وقت گذاشتید و دیدگاهم را خواندید .
*اگه بگم که دنبال رای نیستم دروغ گفتم ولی بیش از ای دنبال فیدبک هستم و دوسدارم که منو از نظرات ارزشمندتون محروم نکنید و برام کامنت بزارید ، نظرات شما باعث می شود که من رشد کنم و دیدگاه های بهتری را براتون بزارم.
سپاسگزارم.
کامنت شما به من خیلی انرژی میده
بسیار سپاسگزارم
شما عشقی ابوالفضل جان
بسیار سپاسگزارم از کامنتی که گذاشتی
سپاسگزارم???
عالی بود
خوب بود
سلام دوست عزیز ممنون از کامنتی که گزاشتی .
در کلام شما دو تا باور مخرب نسبت به یاد گیری زبان انگلیسی وجود داره .
استعداد یادگیری ندارمدر حالی که من تو تلویزیون یک فیل را دیدم که داشت نقاشی می کشید .
2یادگیری زبان خیلی سخت و طاقت فرسا هستشدر حالی که همه کسایی که یاد گرفتن زبان را شیرین می دونن.
سپاسگزارم
فوق العاده بود ?