آن زمان که در بندرعباس بودم، قبل از اینکه بخواهم برنامه هایم را به صورت جدی شروع کنم، بزرگترین نگرانی ام درباره سخنرانی این بود که، مبادا فردی سوالی بپرسد که آن لحظه پاسخش را ندانم!
اما حسی بسیار واضح در درونم، به من گفت:
اصلاً نگران نباش. پاسخ ها به موقع برایت خواهند آمد. آنگاه به من گفت که تنها وظیفه ام اشاعه توحید است و به من اطمینان داد که “بقیه اش با اوست:
جواب سوالات، آماده سازی شرایط، آوردن ثروت و نعمت به زندگی ام و … همه و همه با اوست. جالب است که همیشه، بهترین و کاملترین پاسخ های من به سوالات، دقیقاً روی استیج یا حتی درست در لحظه ضبط فایل بوده است.
من این حس، انرژی، خدا یا هر آنچه می نامیمش را باور کردم.
آن زمان که از من خواست که آرام باشم و فقط شروع کنم و هدایتم با اوست، به یقین هدایت شدم و همه چیز در زندگی ام با او معنا یافت.
اینجا در آمریکا، هرگاه از من می پرسند دین شما چیست؟ پاسخی جز این ندارم که: یکتاپرست هستم. چون نمی توانم این انرژی را در قالب هیچ نام یا فرقه ای جای دهم. چون انتخاب کردم تا به قول قرآن، پیرو آیین ابراهیم باشم که موحد بود و مشرک نبود.
به نظرم بهترین نگاه به خداوند، همان نگاه خالص و توحیدی ابراهیم به این انرژی است. نگاهی که فارغ از هر فرقه و پیرو، خودش بود و خدای خودش.
وقتی به زندگی ابراهیم می نگرم، نگاه پر از یقین ابراهیم به این نیرو را در جای جای زندگی اش می بینم:
از ورود به آتش، رها کردن همسر و فرزندش در بیابان تا قربانی کردن فرزندش…
نگاهی که یقین دارد باید توکل کرد و قدم ها را برداشت. هدایت به موقع می آید و قدم های بعدی گفته می شود.
نگاه ابراهیم به من فهماند که خداوند همه چیز است. من، تو، نظم جهان، قوانین هستی و همه آنچه هست خواه آن را خوب می دانیم یا نه، همه و همه شکلی است از انرژی ای که خدا نامیده ایم.
خداوند به شکل هر آنچه در ذهنت بسازی، وارد زندگی ات می شود، همانگونه که به شکل باورهای سلیمان نبی، برایش خدایی وهاب شد و در قالب قدرت و ثروت، وارد زندگی اش شد. همانگونه که برای ابراهیم، از آتش تبدیل به گلستان شد.
خداوند مثل آبی است که به شکل ظرف باورهای تو در می آید. باید ببینی چه ظرفی برای او ساخته ای؟!
زیرا می تواند ظرفی باشد در قالب خانه ای زیبا، سفری رویایی به زیباترین نقاط دنیا، خودرویی با امکانات عالی، رابطه ای توام با عشق و مودت، سرمایه گذاری هایی سود آور، سلامتی و آرامش و همه چیزهای خوب
یا بر عکس، نگرانی هایی مثل اجاره خانه، قسط، بدهی، روابط نامناسب، بیماری های مختلف و…
حال که خداوند همه چیز است، می خواهی برای تو چه شکلی داشته باشد؟
ثروت باشد یا فقر؟ درمان باشد یا درد؟ عشق باشد یا نفرت؟ آسان باشد یا سخت؟
بپذیر، ایمان بیاور که هیچ محدودیتی برای این خدا نیست. بدان خدا چیزی جدا از ما نیست و درگیر هیچ قالب و واژه ای نباش.
هرچه بزرگتر فکر کنی، هرچه باورهای قدرتمند کننده تری درباره ثروت، سلامتی، روابط زیبا و… بسازی، این انرژی به شکل زیباتری وارد زندگی ات می شود و به همان میزان، نگرانی هایت را کمتر، آرامش ات را بیشتر و جهانت را زیباتر می نماید.
برای مشاهدهی سایر قسمتهای «توحید عملی» کلیک کنید.
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- فایل تصویری رابطه ی ما با انرژی ای که «خدا نامیدهایم»721MB50 دقیقه
- فایل صوتی رابطه ی ما با انرژی ای که «خدا نامیدهایم»46MB50 دقیقه
با سلام به استاد عزیز و همه دوستان
سوال مسابقه:
بسیاری بر این توافق اند که دوران طلایی یک ورزشکار، بین 20 تا 25 سالگی است.
به نظر شما، چه عاملی باعث شده تا بسیاری از ورزشکاران نتوانند توانایی هایی را که در این سن دارند، در سنین بالاتر از خود بروز دهند؟
باور های محدود کننده از قبیل :
_ در سنین بالاتر نفس کم میاورند
_ عضلات ضعیفتر میشوند
_ قدرت بدنی رو به کاهش است
_ از نظر خلاقیت مثل سنین پایینتر نیستند
_ وقتی در سنین بالاتر مسدوم میشوند زمان بهبود ان بیشتر است
_ سرعت و استارتشان رو به کاهش است
_ کمتر میتوانند پا به توپ باشند
و از این قبیل باور ها و خیلی از باشگاه ها و مربی ها در این باور هستند که نیمار 26 ساله حداقل 4 تا 5 سال میتواند بهترین بازیکن زمین باشد و ارزش ان از رونالدو 33 ساله بیشتر است چرا چون رونالدو رو به افت است ، یادمه من زمانی که پلی استیشن فوتبال بازی میکردم زمانی که میخواستم بازیکنی خریداری کنم یک گزینه ای داشت روی بیوگرافی اون بازیکن که فلاش رو به بالا یعنی در حال اوج و پیشرفت فلاش وسط یعنی نه در حال اوج وه نه افت و فلاش رو به پایین یعنی در حال افت همه این سه گزینه ربط داده بودند به سن بازیکن اوج= سن 18 تا 25 وسط= سن 26 تا 29 افت= 30 به بالا و همه به این باور هستند که بازیکنان سنین 30 به بالا رو به افت هستند و ارزش چندانی ندارند هر لحضه باید از دوران فوتبالی خود خداحافظی کنند ولی من بازیکنانی را میشناسم که همیشه بهترین بودند و هستند در سنین بالا 1- فرانچسکو توتی تا 38 سالگی 2-تیاگو موتا 32 ساله پاری سن ژرمن 3-ژابی الونسو33 ساله از بایرن مونیخ 4- اندره پیرلو 35 ساله و خیلی های دیگه والان جان لوییجی بوفون بهترین دروازبان دنیا از یوونتوس 40 ساله هست که سال پیش در سن 39 سالگی بهترین دروازبان دنیا شد یه چیز جالب این دروازبان که واقعا اسطوره همه دروازبانان فوتبال دنیاست این بود و فهمیدم باور قدرتمندی دارد در مصاحبه ای که با او داشتند و همیشه تیکه کلامش هست این بود که من همچنان باید پیشرفت کنم و چیزهای بیشتری یاد بگیرم و هنوز جا داره که بیشتر پیشرفت کنم ، خیلی خیلی حس خوبی به این باورش داشتم همه میگفتن مگه میشه تو این سن بازم بخوای پیشرفت کنی و تا الان هم بهترین دروازبان تاریخ فوتبال است. با تشکر
سلام دوست عزیز امیدوارم مفید واقع شده باشه شاد و پیروز باشید