آن زمان که در بندرعباس بودم، قبل از اینکه بخواهم برنامه هایم را به صورت جدی شروع کنم، بزرگترین نگرانی ام درباره سخنرانی این بود که، مبادا فردی سوالی بپرسد که آن لحظه پاسخش را ندانم!
اما حسی بسیار واضح در درونم، به من گفت:
اصلاً نگران نباش. پاسخ ها به موقع برایت خواهند آمد. آنگاه به من گفت که تنها وظیفه ام اشاعه توحید است و به من اطمینان داد که “بقیه اش با اوست:
جواب سوالات، آماده سازی شرایط، آوردن ثروت و نعمت به زندگی ام و … همه و همه با اوست. جالب است که همیشه، بهترین و کاملترین پاسخ های من به سوالات، دقیقاً روی استیج یا حتی درست در لحظه ضبط فایل بوده است.
من این حس، انرژی، خدا یا هر آنچه می نامیمش را باور کردم.
آن زمان که از من خواست که آرام باشم و فقط شروع کنم و هدایتم با اوست، به یقین هدایت شدم و همه چیز در زندگی ام با او معنا یافت.
اینجا در آمریکا، هرگاه از من می پرسند دین شما چیست؟ پاسخی جز این ندارم که: یکتاپرست هستم. چون نمی توانم این انرژی را در قالب هیچ نام یا فرقه ای جای دهم. چون انتخاب کردم تا به قول قرآن، پیرو آیین ابراهیم باشم که موحد بود و مشرک نبود.
به نظرم بهترین نگاه به خداوند، همان نگاه خالص و توحیدی ابراهیم به این انرژی است. نگاهی که فارغ از هر فرقه و پیرو، خودش بود و خدای خودش.
وقتی به زندگی ابراهیم می نگرم، نگاه پر از یقین ابراهیم به این نیرو را در جای جای زندگی اش می بینم:
از ورود به آتش، رها کردن همسر و فرزندش در بیابان تا قربانی کردن فرزندش…
نگاهی که یقین دارد باید توکل کرد و قدم ها را برداشت. هدایت به موقع می آید و قدم های بعدی گفته می شود.
نگاه ابراهیم به من فهماند که خداوند همه چیز است. من، تو، نظم جهان، قوانین هستی و همه آنچه هست خواه آن را خوب می دانیم یا نه، همه و همه شکلی است از انرژی ای که خدا نامیده ایم.
خداوند به شکل هر آنچه در ذهنت بسازی، وارد زندگی ات می شود، همانگونه که به شکل باورهای سلیمان نبی، برایش خدایی وهاب شد و در قالب قدرت و ثروت، وارد زندگی اش شد. همانگونه که برای ابراهیم، از آتش تبدیل به گلستان شد.
خداوند مثل آبی است که به شکل ظرف باورهای تو در می آید. باید ببینی چه ظرفی برای او ساخته ای؟!
زیرا می تواند ظرفی باشد در قالب خانه ای زیبا، سفری رویایی به زیباترین نقاط دنیا، خودرویی با امکانات عالی، رابطه ای توام با عشق و مودت، سرمایه گذاری هایی سود آور، سلامتی و آرامش و همه چیزهای خوب
یا بر عکس، نگرانی هایی مثل اجاره خانه، قسط، بدهی، روابط نامناسب، بیماری های مختلف و…
حال که خداوند همه چیز است، می خواهی برای تو چه شکلی داشته باشد؟
ثروت باشد یا فقر؟ درمان باشد یا درد؟ عشق باشد یا نفرت؟ آسان باشد یا سخت؟
بپذیر، ایمان بیاور که هیچ محدودیتی برای این خدا نیست. بدان خدا چیزی جدا از ما نیست و درگیر هیچ قالب و واژه ای نباش.
هرچه بزرگتر فکر کنی، هرچه باورهای قدرتمند کننده تری درباره ثروت، سلامتی، روابط زیبا و… بسازی، این انرژی به شکل زیباتری وارد زندگی ات می شود و به همان میزان، نگرانی هایت را کمتر، آرامش ات را بیشتر و جهانت را زیباتر می نماید.
برای مشاهده‌ی سایر قسمت‌های «توحید عملی» کلیک کنید.
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- فایل تصویری رابطه ی ما با انرژی ای که «خدا نامیده‌ایم»721MB50 دقیقه
- فایل صوتی رابطه ی ما با انرژی ای که «خدا نامیده‌ایم»46MB50 دقیقه
لام به استاد عزیزم و دوستان عزیز
من فایلو گوش کردم چقدر قشنگ گفتید استاد خیلی جالبه دقیقا منم به همین نتیجه رسیدم اما نمیدونستم چطور بیانش کنم ، امسال سال فوق العاده عالی و پر از حس های خوب و اشک های شوق برای من بود ولی همین یه هفته پیش تو فکر یکی از خواسته هام که چطور بهش برسم خیلی گیج شدم انگار از بهشت کنده شدم افتادم تو برزخ دیگه حاله دلم خوب نبود بعد از چند روز که مدام میپرسیدم چیکار کنم که به این خواستم برسم و حاله دلم خوب نبود یهو یه صدایی بهم گفت ” فکر کردی اگه بخاطر خواستت ناراحت باشی خدا دلش برات میسوزه و زودتر خواستتو برآورده میکنه ! خدا عادل هست پس اگه دلش بسوزه عدالتش کجاست ! خدا انرژیه درون تو و خدا همه چیزه ،خدا هر طور که باورش کنی و بهش شکل بدی هست ” ( آب آتش را مدد شد همچو نفت ) یهو قلبم آروم شد و پاسخ گفته شد .
هیچ وقت برای کسی که فوت میکنه ناراحت نمیشم از وقتی بچه بودم خیلی منطقی پذیرفتم که خب همه میمیرن ، یه روز هم نوبت منه چند روز هست که پدربزرگم فوت شده ، من شهر دیگه ای زندگی میکنم وقتی برای مراسم اومدم گفتم چطور به این موقعیت نگاه کنم که احساسم خوب باشه خیلی وقت بود که فامیلها و و دوستامو ندیده بودم اینجا که همه دور هم جمع بودیم خیلی بهم خوش گذشت تصمیم گرفتم چند روز بمونم . ??????????????????
حالا جواب مسابقه :
این باور رو اغلب پذیرفتن
وقتی بچه بودم میخواستم برم کلاس ژیمناستیک اما مربی بهم گفت نمیشه باید وقتی کوچیکتر بودی میومدی ! همون موقع تعجب کردم گفتم من که الان بچم پس باید از چند سالگی میومدم ؟ اما من حرفشونو باور کردم و هیچ وقت تا الان هیچ ورزشی نرفتم با اینکه علاقه داشتم اما چند روز هست تصمیم گرفتم برم ورزش دو میدانی ثبت نام کنم چون خیلی علاقه دارم 26 سالمه حتی اگه بقیه بگن دیگه نمیشه هم ثبت نام میکنم برای روح و جسم و اعتماد بنفس
خیلی ها هم وقتی به هدفاشون میرسن دیگه هدفی انتخاب نمیکنن و متضرر میشن ، خیلی از ورزشکارها هدفاشون فقط تا 25 سالگی هست و دیگه هدف بزرگی ندارن که راهشونو تو ورزش ادامه بدن
انسان اول که هدف بزرگی داره به نظرش رسیدن بهش دور و دراز هست خیلی ها وقتی هم به هدفشون میرسن دیگه زندگی براشون بی معنا میشه
???????????????
براتون بهترین هارو آرزو میکنم امیدوارم همیشه خوشحال خوشبخت سلامت و ثروتمند باشید و به همه آرزوهاتون برسید ?