آن زمان که در بندرعباس بودم، قبل از اینکه بخواهم برنامه هایم را به صورت جدی شروع کنم، بزرگترین نگرانی ام درباره سخنرانی این بود که، مبادا فردی سوالی بپرسد که آن لحظه پاسخش را ندانم!
اما حسی بسیار واضح در درونم، به من گفت:
اصلاً نگران نباش. پاسخ ها به موقع برایت خواهند آمد. آنگاه به من گفت که تنها وظیفه ام اشاعه توحید است و به من اطمینان داد که “بقیه اش با اوست:
جواب سوالات، آماده سازی شرایط، آوردن ثروت و نعمت به زندگی ام و … همه و همه با اوست. جالب است که همیشه، بهترین و کاملترین پاسخ های من به سوالات، دقیقاً روی استیج یا حتی درست در لحظه ضبط فایل بوده است.
من این حس، انرژی، خدا یا هر آنچه می نامیمش را باور کردم.
آن زمان که از من خواست که آرام باشم و فقط شروع کنم و هدایتم با اوست، به یقین هدایت شدم و همه چیز در زندگی ام با او معنا یافت.
اینجا در آمریکا، هرگاه از من می پرسند دین شما چیست؟ پاسخی جز این ندارم که: یکتاپرست هستم. چون نمی توانم این انرژی را در قالب هیچ نام یا فرقه ای جای دهم. چون انتخاب کردم تا به قول قرآن، پیرو آیین ابراهیم باشم که موحد بود و مشرک نبود.
به نظرم بهترین نگاه به خداوند، همان نگاه خالص و توحیدی ابراهیم به این انرژی است. نگاهی که فارغ از هر فرقه و پیرو، خودش بود و خدای خودش.
وقتی به زندگی ابراهیم می نگرم، نگاه پر از یقین ابراهیم به این نیرو را در جای جای زندگی اش می بینم:
از ورود به آتش، رها کردن همسر و فرزندش در بیابان تا قربانی کردن فرزندش…
نگاهی که یقین دارد باید توکل کرد و قدم ها را برداشت. هدایت به موقع می آید و قدم های بعدی گفته می شود.
نگاه ابراهیم به من فهماند که خداوند همه چیز است. من، تو، نظم جهان، قوانین هستی و همه آنچه هست خواه آن را خوب می دانیم یا نه، همه و همه شکلی است از انرژی ای که خدا نامیده ایم.
خداوند به شکل هر آنچه در ذهنت بسازی، وارد زندگی ات می شود، همانگونه که به شکل باورهای سلیمان نبی، برایش خدایی وهاب شد و در قالب قدرت و ثروت، وارد زندگی اش شد. همانگونه که برای ابراهیم، از آتش تبدیل به گلستان شد.
خداوند مثل آبی است که به شکل ظرف باورهای تو در می آید. باید ببینی چه ظرفی برای او ساخته ای؟!
زیرا می تواند ظرفی باشد در قالب خانه ای زیبا، سفری رویایی به زیباترین نقاط دنیا، خودرویی با امکانات عالی، رابطه ای توام با عشق و مودت، سرمایه گذاری هایی سود آور، سلامتی و آرامش و همه چیزهای خوب
یا بر عکس، نگرانی هایی مثل اجاره خانه، قسط، بدهی، روابط نامناسب، بیماری های مختلف و…
حال که خداوند همه چیز است، می خواهی برای تو چه شکلی داشته باشد؟
ثروت باشد یا فقر؟ درمان باشد یا درد؟ عشق باشد یا نفرت؟ آسان باشد یا سخت؟
بپذیر، ایمان بیاور که هیچ محدودیتی برای این خدا نیست. بدان خدا چیزی جدا از ما نیست و درگیر هیچ قالب و واژه ای نباش.
هرچه بزرگتر فکر کنی، هرچه باورهای قدرتمند کننده تری درباره ثروت، سلامتی، روابط زیبا و… بسازی، این انرژی به شکل زیباتری وارد زندگی ات می شود و به همان میزان، نگرانی هایت را کمتر، آرامش ات را بیشتر و جهانت را زیباتر می نماید.
برای مشاهده‌ی سایر قسمت‌های «توحید عملی» کلیک کنید.
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- فایل تصویری رابطه ی ما با انرژی ای که «خدا نامیده‌ایم»721MB50 دقیقه
- فایل صوتی رابطه ی ما با انرژی ای که «خدا نامیده‌ایم»46MB50 دقیقه
سلام استاد عزیزم
سلام دوستان مهربانم
یهو الان به ذهنم رسید ک منم بیام جوابی که به ذهنم خطور کردرو بگم و جانمونم از مسابقه :))
??اول من ی توضیحی در مورد باورهای مربوط به سلامتی و جسم بدم??
طبق تحقیقات علمی ثابت شده که سلولهای اعضای مختلف بدن ما، که هر عضوی دوره زمانی خاص خودشو داره، در طی این بازه زمانی ازبین مییرن و با سلولهای تازه جایگزین میشن. مثلا سلولهای روده حدود 4روز عمر میکنند، سلولهای پوست حدود چند هفته عمر میکنند و از نو باسازی میشوند و به همین ترتیب اعضای دیگه بدن. خب اینجا بایداین سوال ایجاد بشه چطور یک سری افراد، بیماریهایی دارند که تا مدت ها باهاش درگیرن و گاها چندسال وحتی تا پایان عمر، در حالیکه بعداز ی مدتی اون سلولهای بیمار از بین رفتن و سلولهای تازه جایگزینشون شدن. جواب اینکه سلولهای بدن ما حافظه سلولی دارند و باورها و عقایدی که ما در مورد جسم و سلامتی و بیماری داریم مثل یک کد روی این حافظه های سلولی ذخیره میشه و سلولهای جدید هم در واقع با همین ویژگیها بدنیا میان ??
برای مثال اگر کسی معده سالمی داره، سلوهای جدید معدش با همین ویژگی بدنیا میان. اما کسی که بیماره و مشکل معده داره، باوجود اینکه بعداز ی دوره ای تمام سلولهاش ازنو جایگزین شدن، اما با همون ویژگیها و بیماریهای سلولهای قبلی بدنیا میان.
خب اینو میتونیم به تمام باورهایی که ما در مورد جسممون داریم تعمیم بدیم. باورهایی هم که در مورد جسم وجود داره، قدمتی به اندازه سالهای زندگی انسان روی این کره خاکی داره و بسیار بسیار ریشه داره. در مورد ورزشکاران چون این باور وجود داره که بعداز ی سنی دیگه بدن اون کشش سابق رو نداره، سلولهای جدیدی که در بدنشون متولد میشه با همین ویزگی و با این باور بدنیا میان.
درواقع بعداز بازه زمانی و اوج درخشندگیشون، وقتی احساس میکنند دیگه کشش سابق رو ندارن و عملکردشون مثل گذشته نیست، کاملا حق با اونهاست و این واقعیت جسمشونه وکاملا درسته. چون سلولهای بدنش دائما با این باور و این ویژگی دارن متولد میشن. اما ورزشکاری که این باور مخربو نداشته باشه و بجاش این باور قدرتمند رو بسازه که تا زمانیکه اون بخواد میتونه همیشه هرجایی قهرمان باشه، واقعیت جسم و هیستوری ورزشیش عوض میشه، تا جایی که بخواد میتونه در میادین مختلفی بدرخشه.
نه تنها در مورد ورزشکارا بلکه در مورد انسان هم همینطوره. برای مثال، همیشه باور ما انسانها بر این بوده که افراد در کهنسالی ناتوان و فرتوت میشن، و به همین دلیل اغلب ادمها وقتی به این سن میرسن دچار بیماریهای مختلف و ناتوانی میشن. چون باور شده که این طبیعت پیری و کهنسالی است.
به نظرم اگر ما باورهای خوب در مورد سلامتی و تندرستی بسازیم ، این باورها و کدها روی سلوهای ما ثبت میشه وتاثیرش هزاران بار بیشتر از اون کدهای بیماری زایی هست که توی حافظه سلولیمون هست. نمونش همین کلیپ اخری که استاد توی تلگرام گذاشتن نشون میداد که ژنها در مقابل مثبت اندیشی هیچ تاثیری ندارن. این ژنها همون باورها و کدهایی هستن که روی سلولهای ما وجود داره. اگر کسی باورهای خوب در مورد سلامتی و تندرستی داشته باشه، حتی اگر بدنش ژن ی بیماری خاصیو داشته باشه(که اصطلاحا بهشون میگن بیماریهای ژنتیک یا ارثی) بدنش میتونه از عهدش بربیاد و اون سالم و تندرست خواهد بود.
استاد جان امیدوارم این همون جمله هایی باشه که میخواست به زبنتون بیاد ولی برگشت ???
شما دکتر خیلی خوبی میشین :)))))