آن زمان که در بندرعباس بودم، قبل از اینکه بخواهم برنامه هایم را به صورت جدی شروع کنم، بزرگترین نگرانی ام درباره سخنرانی این بود که، مبادا فردی سوالی بپرسد که آن لحظه پاسخش را ندانم!
اما حسی بسیار واضح در درونم، به من گفت:
اصلاً نگران نباش. پاسخ ها به موقع برایت خواهند آمد. آنگاه به من گفت که تنها وظیفه ام اشاعه توحید است و به من اطمینان داد که “بقیه اش با اوست:
جواب سوالات، آماده سازی شرایط، آوردن ثروت و نعمت به زندگی ام و … همه و همه با اوست. جالب است که همیشه، بهترین و کاملترین پاسخ های من به سوالات، دقیقاً روی استیج یا حتی درست در لحظه ضبط فایل بوده است.
من این حس، انرژی، خدا یا هر آنچه می نامیمش را باور کردم.
آن زمان که از من خواست که آرام باشم و فقط شروع کنم و هدایتم با اوست، به یقین هدایت شدم و همه چیز در زندگی ام با او معنا یافت.
اینجا در آمریکا، هرگاه از من می پرسند دین شما چیست؟ پاسخی جز این ندارم که: یکتاپرست هستم. چون نمی توانم این انرژی را در قالب هیچ نام یا فرقه ای جای دهم. چون انتخاب کردم تا به قول قرآن، پیرو آیین ابراهیم باشم که موحد بود و مشرک نبود.
به نظرم بهترین نگاه به خداوند، همان نگاه خالص و توحیدی ابراهیم به این انرژی است. نگاهی که فارغ از هر فرقه و پیرو، خودش بود و خدای خودش.
وقتی به زندگی ابراهیم می نگرم، نگاه پر از یقین ابراهیم به این نیرو را در جای جای زندگی اش می بینم:
از ورود به آتش، رها کردن همسر و فرزندش در بیابان تا قربانی کردن فرزندش…
نگاهی که یقین دارد باید توکل کرد و قدم ها را برداشت. هدایت به موقع می آید و قدم های بعدی گفته می شود.
نگاه ابراهیم به من فهماند که خداوند همه چیز است. من، تو، نظم جهان، قوانین هستی و همه آنچه هست خواه آن را خوب می دانیم یا نه، همه و همه شکلی است از انرژی ای که خدا نامیده ایم.
خداوند به شکل هر آنچه در ذهنت بسازی، وارد زندگی ات می شود، همانگونه که به شکل باورهای سلیمان نبی، برایش خدایی وهاب شد و در قالب قدرت و ثروت، وارد زندگی اش شد. همانگونه که برای ابراهیم، از آتش تبدیل به گلستان شد.
خداوند مثل آبی است که به شکل ظرف باورهای تو در می آید. باید ببینی چه ظرفی برای او ساخته ای؟!
زیرا می تواند ظرفی باشد در قالب خانه ای زیبا، سفری رویایی به زیباترین نقاط دنیا، خودرویی با امکانات عالی، رابطه ای توام با عشق و مودت، سرمایه گذاری هایی سود آور، سلامتی و آرامش و همه چیزهای خوب
یا بر عکس، نگرانی هایی مثل اجاره خانه، قسط، بدهی، روابط نامناسب، بیماری های مختلف و…
حال که خداوند همه چیز است، می خواهی برای تو چه شکلی داشته باشد؟
ثروت باشد یا فقر؟ درمان باشد یا درد؟ عشق باشد یا نفرت؟ آسان باشد یا سخت؟
بپذیر، ایمان بیاور که هیچ محدودیتی برای این خدا نیست. بدان خدا چیزی جدا از ما نیست و درگیر هیچ قالب و واژه ای نباش.
هرچه بزرگتر فکر کنی، هرچه باورهای قدرتمند کننده تری درباره ثروت، سلامتی، روابط زیبا و… بسازی، این انرژی به شکل زیباتری وارد زندگی ات می شود و به همان میزان، نگرانی هایت را کمتر، آرامش ات را بیشتر و جهانت را زیباتر می نماید.
برای مشاهده‌ی سایر قسمت‌های «توحید عملی» کلیک کنید.
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- فایل تصویری رابطه ی ما با انرژی ای که «خدا نامیده‌ایم»721MB50 دقیقه
- فایل صوتی رابطه ی ما با انرژی ای که «خدا نامیده‌ایم»46MB50 دقیقه
با سلام خدمت استاد عزیزم و همه اعضای دوست داشتنی خونواده صمیمی عباس منش
خوشحالم که باز هم فرصتی دست داد تا در این فضا به اشتراک بگذاریم آنچه را که آموختیم و از همدیگر یاد بگیریم و رشد کنیم و رشد کنیم. من که به شخصه واقعا از بودن در کنار شما دوستانم بینهایت لذت میبرم و از همه شما بزرگوارانم می آموزم و خداوند را از این بابت شاکرم که در این فضا هستم.
اما پاسخ به سوال : دوستان خوبم وقتی استاد این سوال رو مطرح کردند مدتی با خودم فکر کردم و دیدم چقدر باور مخرب و محدود کننده داریم فقط در همین حوزه ورزشی که چه بسا این باورها باعث شدن چه افرادی اصلا حتا فکر شروع یه رشته ورزشی رو هم به ذهنشون راه ندن چه برسه به اینکه بخوان شروعش بکنند یا فعالیتی داشته باشن !! وباز به این موضوع فکر کردم که اگر این باورهای محدود کننده رو بتونیم کنار بزنیم چه رکوردهایی که شکسته نخواهند شد و چه استعدادهایی که شکوفا نمیشن و چقدر سرعت رشد و پیشرفت ورزشها و رشته های مختلف بیشتر از این نمیشد. میدونین بچه ها داشتم به این فکر میکردم که وقتی استاد میگن همه چیز باوره واقعاا و واقعا و واقعااا همه چیز باوره ، میدونین همه چیز ورودیهاییه که ما داریم به مغزمون میدیم. وقتی ما از صبح تا شب اخبار ورزشی و مطالبی رو دنبال میکنیم که تو مغزمون اینو فرو میکنن که اگر به این رنج سنی رسیدی دیگه مناسب فلان ورزش نیستی یا برنامه هایی رو میبینیم که در اون از کارشناسان به اصطلاح خبره استفاده کردن و چنین باورهایی رو میسازن که ته قدرت یک ورزشکار بر اساس جدید ترین دستاوردهای مثلا دانشمندان بین …. تا …. تشخیص داده شده و اگر ورزشکاری این موضوع رو رعایت نکنه حتما فلان بلا سرش میاد یا چون جنسیتت اینه نمیتونی این رشته ورزشی رو انتخاب کنی چون خب بدنت جواب نمیده یا شرایط کشور ما مناسب فلان ورزش واسه خانوما نیست مثلا و باید فلان رشته رو انتخاب کنی یا اصلا بابا تو واسه ورزش آفریده نشدی بیخیالش بشو ، اصلا تو رو چه به ورزش یا تحقیرهایی که بارها و بارها توسط دوستان و مربیان ورزشیمون در مدارس شدیم و…. میدونین بچه ها شماها رو نمیدونم اما من خودم هزاران بار این جملات و باورهای محدود کننده رو چه در مورد خودم و چه در مورد دوستان و اطرافیانم بارها و بارها شنیدم و خب تعجبیم نداره که وقتی ذهنمون اینقدر با این چیزا بمباران شده بیایم و جور دیگه ای فکر کنیم.
وقتی مایکل فلپس در المپیک لندن نتایج بظاهر خوبی نگرفت رسانه ها همه گفتند که دیگه بهتره به بازنشستگی فکر کنه و از ورزش حرفه ای خداحافظی کنه. شدت این باورا به حدی بود که فلپس در ابتدا خودشم باور کرد که آره حق با اونا هست و بهتره کناره گیری کنه اما در سال 2014 و در شرایطی که پیش از اون تمرین خاصی م نداشت نیرویی از درون بهش گفت که تو میتونی باز هم افتخار آفرینی کنی و این در شرایطی بود که مربیش هم به اون ایمان نداشت اما اون با این باور که من باز هم میتونم برگشت و بعد از المپیک پکن که 8 مدال طلا بتنهایی گرفت یکی از پر افتخارترین دوران ورزشی اش رو پشت سر گذاشت. و این چیزی نبود جز باور به تواناییها و ایمان به خداوند. دوستان این مثال رو زدم چون من خودم شناگرم وسالهاست که این رشته رو دنبال میکنم و به موفقیتهایی در این ورزش رسیدم که برای نزدیک ترین افراد حتا خونوادم غیر قابل باور بوده. این موضوع قطعا در مورد سایر رشته های ورزشی هم صادقه از جمله فوتبال من بارها شده که با خودم فکر کردم که چرا مثلا یه فوتبالیست 18 ، 19 ساله باید در امدش چند برابر یه فوتبالیست مثلا 29 ، 30 ساله باشه واقعا علت چیه؟ خب اگر بخوایم جواب رو مطابق باورهای جامعه بدیم میشه چون سنش رفته بالا ، چون دیگه توانایی سابقش رو نداره ، چون عمر فوتبالیش تمومه و هزار تا دلیل و برهان دیگه اما موضوع اینجاست که واقعا اگر اون شخص باور داشته باشه و الگوهایی رو پیدا کنه که با وجود حتا چندین سال بزرگتر از اون باز هم تونستن افتخاراتی رو کسب کنن که واسه دیگران فقط رویا میتونه باشه و همون کارهایی رو انجام بده و باورهایی رو در ذهنش بسازه که اونا ساختن و اون وقت به مسیرهایی هدایت میشه و اتفاقاتی براش میوفته که قطعا میتونه موفقیت رو در اون حدی که میخواد و باور داره بهش میرسه بدست بیاره و شکی در این نیست.
یه سری باور دیگه هم در جوامع وجود داره که مثلا یه ورزشکار حتما بایستی برای موفقیت و رشد در فلان رنج سنی قرار داشته باشه یا قامتش از این حد دیگه نباید کوتاهتر یا بلندتر باشه چون من خودم یکی از اون افرادی ام که ثابت کردم که میشود به ظاهر در شرایط سنی خاصی ام نبود یا باز از لحاظ فیزیک بدنی و جثه موهبت ویژه ای نداشت اما به نقطه ای از پیشرفت و موفقیت رسید که دیگران تصورش رو هم نتونند بکنند. البته نمیخام منکر این بشم که فیزیک بدن کلا بی تاثیره اما بودند افرادی که هیچ شرایط بظاهر استانداردی از دید دیگران در ورزش خاصی نداشتند اما موفق بودن و نتایجی فرای انتظار بدست آوردن. بقول استاد ما باید بدنبال الگوهایی باشیم که به ما در رسیدن به اهدافمون کمک میکنن. باز بقول ایشون در این جهان بینهایت واقعیت وجود داره اما اونچه که ما میپذیریم همون میشه واقعیت زندگی ما.
از شما دوست خوبم که با صبر و حوصله تا به انتها به صحبتم گوش کردی بینهایت سپاسگزارم.
دوست عزیز و بزرگوارم
جناب آقای عباس کشوری درود بر شما
شما لطف دارید نسبت به بنده
ازتون سپاسگزارم و براتون آرزوی شادی ، ثروت ، سلامت و سعادت در دنیا و آخرت دارم
سلام فاروق جان
ممنون ازت دقیقا همینطوره
شاد و پیروز و سلامت باشی