آن زمان که در بندرعباس بودم، قبل از اینکه بخواهم برنامه هایم را به صورت جدی شروع کنم، بزرگترین نگرانی ام درباره سخنرانی این بود که، مبادا فردی سوالی بپرسد که آن لحظه پاسخش را ندانم!
اما حسی بسیار واضح در درونم، به من گفت:
اصلاً نگران نباش. پاسخ ها به موقع برایت خواهند آمد. آنگاه به من گفت که تنها وظیفه ام اشاعه توحید است و به من اطمینان داد که “بقیه اش با اوست:
جواب سوالات، آماده سازی شرایط، آوردن ثروت و نعمت به زندگی ام و … همه و همه با اوست. جالب است که همیشه، بهترین و کاملترین پاسخ های من به سوالات، دقیقاً روی استیج یا حتی درست در لحظه ضبط فایل بوده است.
من این حس، انرژی، خدا یا هر آنچه می نامیمش را باور کردم.
آن زمان که از من خواست که آرام باشم و فقط شروع کنم و هدایتم با اوست، به یقین هدایت شدم و همه چیز در زندگی ام با او معنا یافت.
اینجا در آمریکا، هرگاه از من می پرسند دین شما چیست؟ پاسخی جز این ندارم که: یکتاپرست هستم. چون نمی توانم این انرژی را در قالب هیچ نام یا فرقه ای جای دهم. چون انتخاب کردم تا به قول قرآن، پیرو آیین ابراهیم باشم که موحد بود و مشرک نبود.
به نظرم بهترین نگاه به خداوند، همان نگاه خالص و توحیدی ابراهیم به این انرژی است. نگاهی که فارغ از هر فرقه و پیرو، خودش بود و خدای خودش.
وقتی به زندگی ابراهیم می نگرم، نگاه پر از یقین ابراهیم به این نیرو را در جای جای زندگی اش می بینم:
از ورود به آتش، رها کردن همسر و فرزندش در بیابان تا قربانی کردن فرزندش…
نگاهی که یقین دارد باید توکل کرد و قدم ها را برداشت. هدایت به موقع می آید و قدم های بعدی گفته می شود.
نگاه ابراهیم به من فهماند که خداوند همه چیز است. من، تو، نظم جهان، قوانین هستی و همه آنچه هست خواه آن را خوب می دانیم یا نه، همه و همه شکلی است از انرژی ای که خدا نامیده ایم.
خداوند به شکل هر آنچه در ذهنت بسازی، وارد زندگی ات می شود، همانگونه که به شکل باورهای سلیمان نبی، برایش خدایی وهاب شد و در قالب قدرت و ثروت، وارد زندگی اش شد. همانگونه که برای ابراهیم، از آتش تبدیل به گلستان شد.
خداوند مثل آبی است که به شکل ظرف باورهای تو در می آید. باید ببینی چه ظرفی برای او ساخته ای؟!
زیرا می تواند ظرفی باشد در قالب خانه ای زیبا، سفری رویایی به زیباترین نقاط دنیا، خودرویی با امکانات عالی، رابطه ای توام با عشق و مودت، سرمایه گذاری هایی سود آور، سلامتی و آرامش و همه چیزهای خوب
یا بر عکس، نگرانی هایی مثل اجاره خانه، قسط، بدهی، روابط نامناسب، بیماری های مختلف و…
حال که خداوند همه چیز است، می خواهی برای تو چه شکلی داشته باشد؟
ثروت باشد یا فقر؟ درمان باشد یا درد؟ عشق باشد یا نفرت؟ آسان باشد یا سخت؟
بپذیر، ایمان بیاور که هیچ محدودیتی برای این خدا نیست. بدان خدا چیزی جدا از ما نیست و درگیر هیچ قالب و واژه ای نباش.
هرچه بزرگتر فکر کنی، هرچه باورهای قدرتمند کننده تری درباره ثروت، سلامتی، روابط زیبا و… بسازی، این انرژی به شکل زیباتری وارد زندگی ات می شود و به همان میزان، نگرانی هایت را کمتر، آرامش ات را بیشتر و جهانت را زیباتر می نماید.
برای مشاهده‌ی سایر قسمت‌های «توحید عملی» کلیک کنید.
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- فایل تصویری رابطه ی ما با انرژی ای که «خدا نامیده‌ایم»721MB50 دقیقه
- فایل صوتی رابطه ی ما با انرژی ای که «خدا نامیده‌ایم»46MB50 دقیقه
درود فراوان با همه شما عزیزان
شاید بتوان اینگونه پاسخ داد که این نوع باور و نگرش در جامعه شکل گرفته که با تحلیل رفتن سن هر شخص توانایی های اون نیز کاهش می یابد
این مثال رو میتونیم نسل به نسسل از هزاران سا پیش تا به الان به خوبی ببینیم که گفته میشه سن انسان های اولیه در زمان های گذشته بسیار بیشتر از ما بوده است و سالیان سال عمر میکردند . اما هر روز بیشتر میانگین عمر انسان ها پایین و پایین تر میاد و حال به روزی رسیدیم که فکر میکنیم یک انسان با توجه به این شرایط نهایتا 70 سال عمر میکند.
باور بسیار مخربی که هر روز ما را از عمر بیشتر و رشد بیشتر در زندگی دور میکند دقیقا همین هست که هرچه سن بالاتر بره توانایی های جسمانی انسان ها نیز کاهش می یابد و عضلات تحلیل میرود.
چندی پیش کتابی میخواندم به نام قانون رزونانس که میگفت افکار واحساسات ما حتی روی DNA ما و نهایتا روی سلول ها و جسممان تاثیر میگذارد.پس می شود گفت بدیهی است که از خلقت اولیه هر روز طول عمر انسان ها کمتر و کمتر شده است.
ورزشکاران در طول دوران ورزشی همواره بر این باور بوده اند که اوج موفقیت و درخشش بین 20 تا 30 سال است و همواره تمام ورزشکاران در این سن درخشش خودشان را نشان میدهند .بر طبق باورشان عملکرد عالی خود فقط در این دوران قابل مشاهده است. و تمام سعی خودشون رو میکنند که اوج توانایی هاشون رو توی این سن نشون بدهند.چرا که به خودشون از قبل گفتن که تا قبل از 30 باید تمام تلاشم رو بکنم.که اگر سنم بالاتر بره قطعا دیگه نه توانایی جسمانی دارم و نه محبوبیتی دارم و نه انگیزه ای. همه چیز در این سن خلاصه میشه.
اما یک نکته : بعضی ها باور دارند که با افزایش سن الزایمر سراغشون میاد و هرچه سن بالا بره حافظه ضعیف تر میشه !
اما افرادی که عالم هستند یا محقق یا دکتر یا پروفسور با افزایش سن نه تنها ضعیف تر نمیشن بلکه روز به روز دانش واطلاعاتشون افزایش پیدا میکنه ، کمااینکه حافظشون هر روز بهتر و بینش و سطح اگاهیشون هر روز عالی تر میشه !
دلیل این هست که افرادی که میخواهند در علم رسوخ کنند هیچ گاه چنین باوری ندارند.چون وجود چنین باوری فقط به آن ها ضربه میزنه.
ورزشکاران نیز درگیر باور مخربی شدند که فقط به اونا داره ضربه میزنه.و همواره به این فکر میکنند که هرگلی زد باید تا سن 25 یا نهایتا 30سالگی به سر خود بزنی و بیشتر شد دیگه فایده نداره ،چون اولا بدن تحلیل رفته و دوم اینکه نیروی جوانی نیست.
پیرمردی را هر روز صبح در پارم میبینم که با توجه به سنش و اینکه حدود 75 سال داره اما هر روز با یک تی شرت در سرما در حال دویدن است به شکلی که تمام جوان های اونجا پابه پای این شخص توان دویدن رو ندارن در حالی که کلی مسابقات با توجه به شرایط سنی خودش هم شرک میکنه و مقام هم میاره.
اگر این مرد باور سایر افراد جامعه رو داشت باید سال ها پیش کنار میکشید چون فکر میکرد ورزش مال جووناست.
راجر فدرر و خیلی از بزرگان دیگه مثل زانتی رونالدینیو بووفوون و و … خیلی های دیگه که در سنین بالا فعالیت میکنند و افتخار افرینی میکنند کسانی هستند که بهترین باور رو نسبت به خدا دارند یعنی اینکه باروشن مهم نیست دیگرا ن چه فکری میکنند اونا دوست دارند خدا رو به شکل توانایی و توانمدی ببیند و این اون رو ب این شکل در بیارن برای خودشون که در هر لحظه میتونن به چیزی که میخوان تبدیل شن و چون در واقع خودشون میخوان تبدیل شن خدا هم .هم تبدیل میشه و هم تبدلیشون میکنه به چیزی که میخوان ! فارغ از اینکه جامعه چی هست و رو به چه سمتی داره میره
یکی از الگوهای تاریخی در این مینه رونالدو هست که با توجه به اینکه 33 سال سن داره اما بهتر از یک جوان 20 ساله در اوج امادگی هست و همواره تا سالیان سال هم خواهد بود چون دوست داره ثابت کنه میشه در هر سنی بود اما بهترین بود .دلیلش اینه اون خودش و توانایی هاش رو درک کرده.اون باورهای عموم جامعه رو نپذیرفته .این افراد با بقیه هماهنگ نمیشن
دلیل اصلی این سوال هماهنگ شدن با افکار عمومیه که در 80درصد موارد رو به سمت گمراهی میرن و فقط 20 درصد انسان ها هستند که خدا رو درک کردند و میدونن باید چه مواردی رو باور کنند وچ همواردی رو نه !
به همین شکل با بهترین نوع باور ونگرش نسبت به خدا (یعنی در هر موضوع و بهترین باوری که بهشون کمک میکنه که به بهترین نیتجه دلخواه برسن) پیش میرن و توی اوج بر خلاف 80 درصد میدرخشن.
به قول بزرگی: خواهی نشوی همرنگ،رسوای جماعت باش ! به قول قران: همواره ما بزرگترین ضربه رو زمانی میخوریم که فقط بپذیریم حرف های پدرانمون و اجدادشون و و …باورهای مخرب هزارااان ساله.
امیدواریم که نه تنها در زمینه ورزشی بلکه در هر زمینه دیگری این باورهای مخرب تغییر پیدا کنه به بهترین باور نسب به خدا :)
شاد و شکرگزار باشیم_فرزین سلطانی نژاد 3>
احسنت پاسخ عالی بود