آن زمان که در بندرعباس بودم، قبل از اینکه بخواهم برنامه هایم را به صورت جدی شروع کنم، بزرگترین نگرانی ام درباره سخنرانی این بود که، مبادا فردی سوالی بپرسد که آن لحظه پاسخش را ندانم!
اما حسی بسیار واضح در درونم، به من گفت:
اصلاً نگران نباش. پاسخ ها به موقع برایت خواهند آمد. آنگاه به من گفت که تنها وظیفه ام اشاعه توحید است و به من اطمینان داد که “بقیه اش با اوست:
جواب سوالات، آماده سازی شرایط، آوردن ثروت و نعمت به زندگی ام و … همه و همه با اوست. جالب است که همیشه، بهترین و کاملترین پاسخ های من به سوالات، دقیقاً روی استیج یا حتی درست در لحظه ضبط فایل بوده است.
من این حس، انرژی، خدا یا هر آنچه می نامیمش را باور کردم.
آن زمان که از من خواست که آرام باشم و فقط شروع کنم و هدایتم با اوست، به یقین هدایت شدم و همه چیز در زندگی ام با او معنا یافت.
اینجا در آمریکا، هرگاه از من می پرسند دین شما چیست؟ پاسخی جز این ندارم که: یکتاپرست هستم. چون نمی توانم این انرژی را در قالب هیچ نام یا فرقه ای جای دهم. چون انتخاب کردم تا به قول قرآن، پیرو آیین ابراهیم باشم که موحد بود و مشرک نبود.
به نظرم بهترین نگاه به خداوند، همان نگاه خالص و توحیدی ابراهیم به این انرژی است. نگاهی که فارغ از هر فرقه و پیرو، خودش بود و خدای خودش.
وقتی به زندگی ابراهیم می نگرم، نگاه پر از یقین ابراهیم به این نیرو را در جای جای زندگی اش می بینم:
از ورود به آتش، رها کردن همسر و فرزندش در بیابان تا قربانی کردن فرزندش…
نگاهی که یقین دارد باید توکل کرد و قدم ها را برداشت. هدایت به موقع می آید و قدم های بعدی گفته می شود.
نگاه ابراهیم به من فهماند که خداوند همه چیز است. من، تو، نظم جهان، قوانین هستی و همه آنچه هست خواه آن را خوب می دانیم یا نه، همه و همه شکلی است از انرژی ای که خدا نامیده ایم.
خداوند به شکل هر آنچه در ذهنت بسازی، وارد زندگی ات می شود، همانگونه که به شکل باورهای سلیمان نبی، برایش خدایی وهاب شد و در قالب قدرت و ثروت، وارد زندگی اش شد. همانگونه که برای ابراهیم، از آتش تبدیل به گلستان شد.
خداوند مثل آبی است که به شکل ظرف باورهای تو در می آید. باید ببینی چه ظرفی برای او ساخته ای؟!
زیرا می تواند ظرفی باشد در قالب خانه ای زیبا، سفری رویایی به زیباترین نقاط دنیا، خودرویی با امکانات عالی، رابطه ای توام با عشق و مودت، سرمایه گذاری هایی سود آور، سلامتی و آرامش و همه چیزهای خوب
یا بر عکس، نگرانی هایی مثل اجاره خانه، قسط، بدهی، روابط نامناسب، بیماری های مختلف و…
حال که خداوند همه چیز است، می خواهی برای تو چه شکلی داشته باشد؟
ثروت باشد یا فقر؟ درمان باشد یا درد؟ عشق باشد یا نفرت؟ آسان باشد یا سخت؟
بپذیر، ایمان بیاور که هیچ محدودیتی برای این خدا نیست. بدان خدا چیزی جدا از ما نیست و درگیر هیچ قالب و واژه ای نباش.
هرچه بزرگتر فکر کنی، هرچه باورهای قدرتمند کننده تری درباره ثروت، سلامتی، روابط زیبا و… بسازی، این انرژی به شکل زیباتری وارد زندگی ات می شود و به همان میزان، نگرانی هایت را کمتر، آرامش ات را بیشتر و جهانت را زیباتر می نماید.
برای مشاهده‌ی سایر قسمت‌های «توحید عملی» کلیک کنید.
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- فایل تصویری رابطه ی ما با انرژی ای که «خدا نامیده‌ایم»721MB50 دقیقه
- فایل صوتی رابطه ی ما با انرژی ای که «خدا نامیده‌ایم»46MB50 دقیقه
با سلام خدمت استاد بزرگوار وتمامی دوستان خوبم .
باز هم خداوند مهربانم را شکر گزارم که با زهم فرصت سلامتی و زیستن به من وخانوادم عطا فرمود.
در جواب سوال استاد می خوام بگم که
تمامی ما انسان ها یاد گرفتیم که به اطرافیانمون توجه کنیم یعنی بفهمیم که اطرافیانمون چه چیزایی دربارمون میگن.یک ورزشکار وقتی که میبینه در فضای رسانه ای بزرگی دربارش صحبت میشه دوست داره بدونه دربارش چی میگن.
این خودش توجیح می کنه اگر مردم چیزایی که میگن حرف از پیر شدن بازیکن ویا تمام شدن دوران حرفه ای ورزشی او باشد به بازیکن تلقین میشه که آره خلاصه من دوران اوجم تموم شده و باید کنارش بزارم.
این دقیقا همون کاریه که شیطان موقع نفوذ به ما انجام میده .شیطان میگه آره تو بدبختی و تو فلک زده ای و تو هیچی نمیشی و…این در صورتیه که ما هنوز به موفقیتی نرسیدیم ولی شیطان ما رو از رسیدن به هدفامون باز میداره.
این مغز ماست که مارو محدود می کنه یعنی همون حرفی که استاد میزنه که میگه (جایگاه خداوند قلب است و جایگاه شیطان ذهن) در واقع ما گذاشتیم یه موجود خارجی مارو از هدفمون دور کنه.بدن و روح انسان بسیار قدرتمنده ولی مغز ما اجازه ی نمیده از این قدرت استفاده کنیم.
خب حالا جواب اصلی .اگر بازیکن فوتبالی یا هر فردی فقط به هدفش فکر کنه و به حواشی و حرف بقیه اصلا توجه نکنه می خواد تا هر زمانی که دلش می خواد هر کاری رو که دوست داره انجام بده فرقی نمیکنه هدف ما چیه ما اگه فقط روی هدف تمرکز کنیم و امیدمون به خداوند متعال باشه هیچ چیز نمیتونه مارو از رسیدن به هدف دور کنه.مشکل انسان های ضعیف همینه که حواسشون به همه چیز هست جز خودشون و هدفشون .اونوقت خودشونم زرنگ میدونن .
اگه ما فقط باورمون بیاد که میتونیم یه کاری رو انجام بدیم پس میتونیم و هیچ شکی توش نیست.