آن زمان که در بندرعباس بودم، قبل از اینکه بخواهم برنامه هایم را به صورت جدی شروع کنم، بزرگترین نگرانی ام درباره سخنرانی این بود که، مبادا فردی سوالی بپرسد که آن لحظه پاسخش را ندانم!
اما حسی بسیار واضح در درونم، به من گفت:
اصلاً نگران نباش. پاسخ ها به موقع برایت خواهند آمد. آنگاه به من گفت که تنها وظیفه ام اشاعه توحید است و به من اطمینان داد که “بقیه اش با اوست:
جواب سوالات، آماده سازی شرایط، آوردن ثروت و نعمت به زندگی ام و … همه و همه با اوست. جالب است که همیشه، بهترین و کاملترین پاسخ های من به سوالات، دقیقاً روی استیج یا حتی درست در لحظه ضبط فایل بوده است.
من این حس، انرژی، خدا یا هر آنچه می نامیمش را باور کردم.
آن زمان که از من خواست که آرام باشم و فقط شروع کنم و هدایتم با اوست، به یقین هدایت شدم و همه چیز در زندگی ام با او معنا یافت.
اینجا در آمریکا، هرگاه از من می پرسند دین شما چیست؟ پاسخی جز این ندارم که: یکتاپرست هستم. چون نمی توانم این انرژی را در قالب هیچ نام یا فرقه ای جای دهم. چون انتخاب کردم تا به قول قرآن، پیرو آیین ابراهیم باشم که موحد بود و مشرک نبود.
به نظرم بهترین نگاه به خداوند، همان نگاه خالص و توحیدی ابراهیم به این انرژی است. نگاهی که فارغ از هر فرقه و پیرو، خودش بود و خدای خودش.
وقتی به زندگی ابراهیم می نگرم، نگاه پر از یقین ابراهیم به این نیرو را در جای جای زندگی اش می بینم:
از ورود به آتش، رها کردن همسر و فرزندش در بیابان تا قربانی کردن فرزندش…
نگاهی که یقین دارد باید توکل کرد و قدم ها را برداشت. هدایت به موقع می آید و قدم های بعدی گفته می شود.
نگاه ابراهیم به من فهماند که خداوند همه چیز است. من، تو، نظم جهان، قوانین هستی و همه آنچه هست خواه آن را خوب می دانیم یا نه، همه و همه شکلی است از انرژی ای که خدا نامیده ایم.
خداوند به شکل هر آنچه در ذهنت بسازی، وارد زندگی ات می شود، همانگونه که به شکل باورهای سلیمان نبی، برایش خدایی وهاب شد و در قالب قدرت و ثروت، وارد زندگی اش شد. همانگونه که برای ابراهیم، از آتش تبدیل به گلستان شد.
خداوند مثل آبی است که به شکل ظرف باورهای تو در می آید. باید ببینی چه ظرفی برای او ساخته ای؟!
زیرا می تواند ظرفی باشد در قالب خانه ای زیبا، سفری رویایی به زیباترین نقاط دنیا، خودرویی با امکانات عالی، رابطه ای توام با عشق و مودت، سرمایه گذاری هایی سود آور، سلامتی و آرامش و همه چیزهای خوب
یا بر عکس، نگرانی هایی مثل اجاره خانه، قسط، بدهی، روابط نامناسب، بیماری های مختلف و…
حال که خداوند همه چیز است، می خواهی برای تو چه شکلی داشته باشد؟
ثروت باشد یا فقر؟ درمان باشد یا درد؟ عشق باشد یا نفرت؟ آسان باشد یا سخت؟
بپذیر، ایمان بیاور که هیچ محدودیتی برای این خدا نیست. بدان خدا چیزی جدا از ما نیست و درگیر هیچ قالب و واژه ای نباش.
هرچه بزرگتر فکر کنی، هرچه باورهای قدرتمند کننده تری درباره ثروت، سلامتی، روابط زیبا و… بسازی، این انرژی به شکل زیباتری وارد زندگی ات می شود و به همان میزان، نگرانی هایت را کمتر، آرامش ات را بیشتر و جهانت را زیباتر می نماید.
برای مشاهدهی سایر قسمتهای «توحید عملی» کلیک کنید.
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- فایل تصویری رابطه ی ما با انرژی ای که «خدا نامیدهایم»721MB50 دقیقه
- فایل صوتی رابطه ی ما با انرژی ای که «خدا نامیدهایم»46MB50 دقیقه
سلام به استاد بزرگوارم،قبل از اینکه به سوال جواب بدم ،خواستم یک رویای صادقانه که حدود 3سال پیش دیدم رو اینجا بازگو کنم ، که به نظر خودم کاملا مرتبط به گفته های زیبای استاد داره، سه سال پیش در عین ناامیدی و یاس و بیچارگی خودم رو میدیدم،یه شب اونقدر برای خودم و تنهاییم گریه کردم و مدام می گفتم خدایا خسته شدم از این مدل زندگی کردن، راه رو به من نشون بده ،بگو چطور میتونم بهتر زندگی کنم، خواب دیدم بالای یک کوه نشستم و آسمون پر از ستاره بود، کنارم پیامبر نشسته بود به من گفت اگر مردم بدونن در معنی لااله الا الله به اندازه تمام ستاره های آسمون معنی هست، هر کاری اراده کنن میتونن انجام بدن، وقتی بیدار شدم باور میکنید هرچی سایت بود زیر و رو کردم تا ببینم معنی این ذکر و توصیحاتش چیه، چون تا اون زمان همون معنی تحت الفظی خدایی جز خدای یگانه نیست رو میدونستم و این اصلا برای من کاربرد دیگری نداشت، خب یک عمره که میدونم خدا یکی ست، دقیقا یک سال بعد اتفاقی فایل صوتی استاد با عنوان فقط خدا و فقط روی خداحساب کن رو گوش دادم و اونجا بود که معنی خوابم رو درک کردم،تازه متوجه شدم در هر کار و درهرلخطه با خدابودن و دعوت خدا که جلوتر از من قدم برداره، رمز یک زندگی موفقه، این ذکر باعث شد کمتر خودمو افکارمو دایم درگیر حرف مردم، طرز تفکرشون و ترس هام بکنم،تا خدا هست زندگی باید کرد
هزاران بار استاد دستتون رو میبوسم که خدای به این زیبایی رو نشونم دادید.
درمورد جواب سوال با توجه به گفته های استاد و شعر زیبای مولانا که انسان تو همه اندیشه ای مابقی خود استخوان و ریشه ای، همه اعمال و اتفاقات اطرافمون از باورها یی که به خورد ذهن و روحمون میدیم نشأت می گیره،یک ورزشکار با این باور به ورزش روی میاره که تا ،30،سالگی باید بازنشسته بشه، و این نوع فکر و باور مانع تلاش بیشترش میشه،
ممنون از همه دوستان و عزیزان
ممنون از توجهتون دوست عزیز
همچنین شما دوست بزرگوار