آن زمان که در بندرعباس بودم، قبل از اینکه بخواهم برنامه هایم را به صورت جدی شروع کنم، بزرگترین نگرانی ام درباره سخنرانی این بود که، مبادا فردی سوالی بپرسد که آن لحظه پاسخش را ندانم!
اما حسی بسیار واضح در درونم، به من گفت:
اصلاً نگران نباش. پاسخ ها به موقع برایت خواهند آمد. آنگاه به من گفت که تنها وظیفه ام اشاعه توحید است و به من اطمینان داد که “بقیه اش با اوست:
جواب سوالات، آماده سازی شرایط، آوردن ثروت و نعمت به زندگی ام و … همه و همه با اوست. جالب است که همیشه، بهترین و کاملترین پاسخ های من به سوالات، دقیقاً روی استیج یا حتی درست در لحظه ضبط فایل بوده است.
من این حس، انرژی، خدا یا هر آنچه می نامیمش را باور کردم.
آن زمان که از من خواست که آرام باشم و فقط شروع کنم و هدایتم با اوست، به یقین هدایت شدم و همه چیز در زندگی ام با او معنا یافت.
اینجا در آمریکا، هرگاه از من می پرسند دین شما چیست؟ پاسخی جز این ندارم که: یکتاپرست هستم. چون نمی توانم این انرژی را در قالب هیچ نام یا فرقه ای جای دهم. چون انتخاب کردم تا به قول قرآن، پیرو آیین ابراهیم باشم که موحد بود و مشرک نبود.
به نظرم بهترین نگاه به خداوند، همان نگاه خالص و توحیدی ابراهیم به این انرژی است. نگاهی که فارغ از هر فرقه و پیرو، خودش بود و خدای خودش.
وقتی به زندگی ابراهیم می نگرم، نگاه پر از یقین ابراهیم به این نیرو را در جای جای زندگی اش می بینم:
از ورود به آتش، رها کردن همسر و فرزندش در بیابان تا قربانی کردن فرزندش…
نگاهی که یقین دارد باید توکل کرد و قدم ها را برداشت. هدایت به موقع می آید و قدم های بعدی گفته می شود.
نگاه ابراهیم به من فهماند که خداوند همه چیز است. من، تو، نظم جهان، قوانین هستی و همه آنچه هست خواه آن را خوب می دانیم یا نه، همه و همه شکلی است از انرژی ای که خدا نامیده ایم.
خداوند به شکل هر آنچه در ذهنت بسازی، وارد زندگی ات می شود، همانگونه که به شکل باورهای سلیمان نبی، برایش خدایی وهاب شد و در قالب قدرت و ثروت، وارد زندگی اش شد. همانگونه که برای ابراهیم، از آتش تبدیل به گلستان شد.
خداوند مثل آبی است که به شکل ظرف باورهای تو در می آید. باید ببینی چه ظرفی برای او ساخته ای؟!
زیرا می تواند ظرفی باشد در قالب خانه ای زیبا، سفری رویایی به زیباترین نقاط دنیا، خودرویی با امکانات عالی، رابطه ای توام با عشق و مودت، سرمایه گذاری هایی سود آور، سلامتی و آرامش و همه چیزهای خوب
یا بر عکس، نگرانی هایی مثل اجاره خانه، قسط، بدهی، روابط نامناسب، بیماری های مختلف و…
حال که خداوند همه چیز است، می خواهی برای تو چه شکلی داشته باشد؟
ثروت باشد یا فقر؟ درمان باشد یا درد؟ عشق باشد یا نفرت؟ آسان باشد یا سخت؟
بپذیر، ایمان بیاور که هیچ محدودیتی برای این خدا نیست. بدان خدا چیزی جدا از ما نیست و درگیر هیچ قالب و واژه ای نباش.
هرچه بزرگتر فکر کنی، هرچه باورهای قدرتمند کننده تری درباره ثروت، سلامتی، روابط زیبا و… بسازی، این انرژی به شکل زیباتری وارد زندگی ات می شود و به همان میزان، نگرانی هایت را کمتر، آرامش ات را بیشتر و جهانت را زیباتر می نماید.
برای مشاهدهی سایر قسمتهای «توحید عملی» کلیک کنید.
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- فایل تصویری رابطه ی ما با انرژی ای که «خدا نامیدهایم»721MB50 دقیقه
- فایل صوتی رابطه ی ما با انرژی ای که «خدا نامیدهایم»46MB50 دقیقه
سلام و خداقوت خدمت شما دوستام عزیزم
خود استاد فرمودن همه چیز باوره و دراین شکی نیست که همه چیز باوره خب همه میدونیم باور یه فکره که هزارن بار به صورت کاملا متفاوت و در شکلهای مختلف در ذهن ماتکرارشده و نتایجی رو ماگرفتیم که این افکارو تایید میکنه و اون افکار تبدیل به باور شدن
خب با این مقدمه من میتونم اینطور عنوان کنم که در ورزش هر رشته ورزشی الگوهای که تونستن با مثلا 50 یا 60 سالگی ورزش حرفه ای کنند وجود نداشته بطور مثال در فوتبال که این الگوها وجود نداشته و از طرفی افرادی که در فوتبال سرمایه گذاری میکنند مالک باشگاها هستن یا مدیر برنامه ها هستن هم این باور رو دارن که اوج ورزش یه شخص 5 الی 7 سال جوانی زندگیشه مثلا 20 تا25 اما من مثالهای میتونم بزنم که این باورها رو نقض میکنه مثلا پئالو مالدینی مدافع تیم ملی ایتالیا و باشگاه میلان که تا سن 41 سالگی ورزش حرفه ای کرد و بعد از ورزش حرفه ای فوتبال به رشته بوکس رفت و الان بصورت حرفه ای داره تنیس شروع میکنه و درمسابقات منطقه ای ایتالیا هم تونسته قهرمان شه و جایزه41 هزار دلاری رو بدست بیاره رشته تنیسی که میگن 25 سالگی ته این رشته است و کسی نمیتونه دراین ورزش موفق شه اما پالو مالدینی تازه در سن 47 سالگی رفته و بصورت حرفه ای داره در این ورزش کارمیکنه این نشان ازباور این شخص داره که در هر سنی در هرحرفه ای میتونی به موفقیت برسی و پیشرفت کنی بشرطی که باورهای متناسب رو برای اون رشته ورزشی انتخاب کنی و بسازی
مثال دوم:
فوتبالیست حرفه ای که الان در ژاپن داره فوتبال بازی میکنه در سن 49 سالگی در حد حرفه ای در لیگ برتر ژاپن حرفه ای ترین لیگ آسیا اسم این ورزشکار هست کازویوشی میورا که در تیم ماتسوما یاماگا داره فوتبال بازی میکنه و در فصل قبل 2گل هم زده این مثال واضح و نمووه است که یه شخص در سن 49 یا 50 سالگی در حرفه ای ترین لیگ آسیا دراه فوتبال بازی میکنه
مثال سوم :
زی روبرتو بازیکن فوتبال بایر مونیخ که بعد از جدای از بایر مونیخ به برزیل رفت و در تیم پالمیراس در سال 2016 قهرمان لیگ این کشور شه
مثال چهارم :
دیوید سیمن دروازبان تیم ملی انگلستان و ارسنال که تا 42 سالگی بصورت حرفه ای ورزش کرد
اینها الگوهای هستن که بصورت عینه تا سنین بالا کار کرده اند همینکه مالدینی بعد از فوتبال به سمت تنیس حرفه ای رفته و میخواد تنیس حرفه ای رو دنبال کنه یعنی هرشخصی هم در هر سنی میتونه به اون موفقیت برسه چون در ان ال پی گفته میشه هر شخصی میتونه به هرموفقیتی که افراد قبل ازاون در هر رشته و هر کاری داشتن برسه بشرطی که مث اون شخص یا اون الگو فکر کنه یا باور کنه و مث اون عمل کنه
باورهای که ما داریم محدود میکنه مارو و بع قول استاد خط قرمزهای برای ما ایجاد میکنه که این خط قرمزها باعث میشه فکر کنیم نتونیم تا سنین بالاتر رشد داشته باشیم
من فکر میکنم این باور که جوانی اوج طراوت انسانهاست در سراسرجهان وجود داره و این یه باور نهادینه است اما با داشتن الگوهای که هست میشه اون باورها رونقض کرد
امیدوارم پیروز باشید
سلام جناب رزمجو بزرگوار سپاس فراوان از دقتتون
سپاسگزارم جناب کشوری عزیزم بسیارممنونم