آن زمان که در بندرعباس بودم، قبل از اینکه بخواهم برنامه هایم را به صورت جدی شروع کنم، بزرگترین نگرانی ام درباره سخنرانی این بود که، مبادا فردی سوالی بپرسد که آن لحظه پاسخش را ندانم!
اما حسی بسیار واضح در درونم، به من گفت:
اصلاً نگران نباش. پاسخ ها به موقع برایت خواهند آمد. آنگاه به من گفت که تنها وظیفه ام اشاعه توحید است و به من اطمینان داد که “بقیه اش با اوست:
جواب سوالات، آماده سازی شرایط، آوردن ثروت و نعمت به زندگی ام و … همه و همه با اوست. جالب است که همیشه، بهترین و کاملترین پاسخ های من به سوالات، دقیقاً روی استیج یا حتی درست در لحظه ضبط فایل بوده است.
من این حس، انرژی، خدا یا هر آنچه می نامیمش را باور کردم.
آن زمان که از من خواست که آرام باشم و فقط شروع کنم و هدایتم با اوست، به یقین هدایت شدم و همه چیز در زندگی ام با او معنا یافت.
اینجا در آمریکا، هرگاه از من می پرسند دین شما چیست؟ پاسخی جز این ندارم که: یکتاپرست هستم. چون نمی توانم این انرژی را در قالب هیچ نام یا فرقه ای جای دهم. چون انتخاب کردم تا به قول قرآن، پیرو آیین ابراهیم باشم که موحد بود و مشرک نبود.
به نظرم بهترین نگاه به خداوند، همان نگاه خالص و توحیدی ابراهیم به این انرژی است. نگاهی که فارغ از هر فرقه و پیرو، خودش بود و خدای خودش.
وقتی به زندگی ابراهیم می نگرم، نگاه پر از یقین ابراهیم به این نیرو را در جای جای زندگی اش می بینم:
از ورود به آتش، رها کردن همسر و فرزندش در بیابان تا قربانی کردن فرزندش…
نگاهی که یقین دارد باید توکل کرد و قدم ها را برداشت. هدایت به موقع می آید و قدم های بعدی گفته می شود.
نگاه ابراهیم به من فهماند که خداوند همه چیز است. من، تو، نظم جهان، قوانین هستی و همه آنچه هست خواه آن را خوب می دانیم یا نه، همه و همه شکلی است از انرژی ای که خدا نامیده ایم.
خداوند به شکل هر آنچه در ذهنت بسازی، وارد زندگی ات می شود، همانگونه که به شکل باورهای سلیمان نبی، برایش خدایی وهاب شد و در قالب قدرت و ثروت، وارد زندگی اش شد. همانگونه که برای ابراهیم، از آتش تبدیل به گلستان شد.
خداوند مثل آبی است که به شکل ظرف باورهای تو در می آید. باید ببینی چه ظرفی برای او ساخته ای؟!
زیرا می تواند ظرفی باشد در قالب خانه ای زیبا، سفری رویایی به زیباترین نقاط دنیا، خودرویی با امکانات عالی، رابطه ای توام با عشق و مودت، سرمایه گذاری هایی سود آور، سلامتی و آرامش و همه چیزهای خوب
یا بر عکس، نگرانی هایی مثل اجاره خانه، قسط، بدهی، روابط نامناسب، بیماری های مختلف و…
حال که خداوند همه چیز است، می خواهی برای تو چه شکلی داشته باشد؟
ثروت باشد یا فقر؟ درمان باشد یا درد؟ عشق باشد یا نفرت؟ آسان باشد یا سخت؟
بپذیر، ایمان بیاور که هیچ محدودیتی برای این خدا نیست. بدان خدا چیزی جدا از ما نیست و درگیر هیچ قالب و واژه ای نباش.
هرچه بزرگتر فکر کنی، هرچه باورهای قدرتمند کننده تری درباره ثروت، سلامتی، روابط زیبا و… بسازی، این انرژی به شکل زیباتری وارد زندگی ات می شود و به همان میزان، نگرانی هایت را کمتر، آرامش ات را بیشتر و جهانت را زیباتر می نماید.
برای مشاهده‌ی سایر قسمت‌های «توحید عملی» کلیک کنید.
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- فایل تصویری رابطه ی ما با انرژی ای که «خدا نامیده‌ایم»721MB50 دقیقه
- فایل صوتی رابطه ی ما با انرژی ای که «خدا نامیده‌ایم»46MB50 دقیقه
خداوند
چه بگویم و چه بنویسم.
درباره خداوند،
درباره خالق و قادر متعالی،
درباره شئ و چیزی که همه جا هست،
درباره خداوند…
پس خیلی خیلی خود من ارزشمند هستم که به این حد و توانم رسیده‌ام که می توانم بنویسم که من و خداوند و یا هم یکی هستیم. با همیم. جدا از هم نیستیم. خداوند خود ما هستیم. خداوند در درون خود من هست. من خودم جزیی از خداوند هستم. خداوند خالق هست و من هم خلق می کنم. این قدرت و این توانی هست که خداوند آنرا برای من داده است.
ذهن شرک زده و پُر شده از خرافات و نادرستی‌های گذشته خودم را درباره خداوند، سعی می‌کنم پاک کنم، خالی کنم. و حالا می‌آیم با تمسک جستن و با نگاه دیگری به قرآن و با الهام گرفتن ازآیات ناب قرآن و با درس گرفتن از شخصیت‌های ناب قرآن(ابراهیم، موسی، محمد، نوح، یوسف، یعقوب، زکریا و…)، نگاهی دیگر به خداوند، به خالق مهربانم بیاندازم و ببینم در کجا هستم.
می آیم از خود خدایم درخواست می‌کنم. حالا در همه زمینه‌ها و در همه بخش‌ها از خداوند درخواست می‌کنم و باور می‌کنم که خدایم برای من پاسخ می دهد. باور می‌کنم که خدایم به درخواست های من پاسخ می‌دهد. حالا این درخواست‌های من هرچه می خواهد باشد. فقط این نکته مهم هست که من بیایم با احساس ارزشمندی و با این نگاه که خداوند برای من پاسخ می‌دهد و من لایق دریافت پاسخ‌های خداوند هستم، دیدم را و نگاه‌ام را تغییر بدهم، من می توانم به قول قرآن رشد کنم.
مهم هست که من نگاه‌ام را نسبت به خداوندم تغییر بدهم. مهم هست که من خودم را جزیی از خداوند بدانم و این را باور بکنم که خداوندی هست و به من پاسخ می دهد. هر وقت که من بروم به سوی خدایم، آغوش پر مهرش بر رویم باز است و مرا عاشقانه به سویش خوانده و می خواند و مرا همیشه دوستم می‌دارد و مرا هدایتم می‌کند. این‌ها باورهایی است که باید در مقایسه با گذشته‌خودم درباره خدایم در درونم بسازم و آن‌ها نهادینه‌شان کنم و روی تقویت همین باورها کار کنم.
بگویم: هرچی هست و هر چی دارم، همه ازان خدای من هست. همه را خدایم برای من داده و من ذهنم را و عقل ناقصم را از مدار خارج می‌کنم. من هیچ چیزی ندارم و همه داشته‌ها من ازآن خدای من هست. خداوند برای من همه چیز هست.
اگر بتوانم به همین‌هایی که به صورت هدایتی نوشته کردم به همین ها در حد توان خودم عمل نمایم و این ها در زندگی خودم عملی شان کنم، من واقعا پادشاه زندگی‌م هستم.
حالا همین توفیق و همین همیت و توان را هم از خود خداوند می خواهم. خدایا! خودت هدایتم کن! خودت دستم را بگیر و مرا آن ده که آن به! خدایا! سپاس گذارت هستم.
سلام دوست عزیزم؛
این واژه مقدسی که می‌گید سلام ای آرام جانم! چقد به دلم نشست و چقد احساسم را خوب کرد.
من هم سعی می‌کنم از این این واژه مقدس آرام جانم بیشتر استفاده کنم و بیشتر احساسم را و اطمینان درونی‌م را با آن، بالا ببرم. واقعا که خداوند همه چیز هست برای همه ما. هر چه داریم ازآن خدای ماست. مهم هست که ما نگاه خود را نسبت به خداوند تغییر دهیم. با دیدی باز برویم به سوی خدای مان. خدایی که همین نزدیکیاست. دور نیست. همیشه و همواره در دسترس ماست.
لذب ببریم از این رابطه خوبی که هر لحظه می‌توانیم با خالق مان داشته باشیم.
از بودن با آرام جان‌تان بیشتر و بیشتر لذت ببرید.
ممنون