آن زمان که در بندرعباس بودم، قبل از اینکه بخواهم برنامه هایم را به صورت جدی شروع کنم، بزرگترین نگرانی ام درباره سخنرانی این بود که، مبادا فردی سوالی بپرسد که آن لحظه پاسخش را ندانم!
اما حسی بسیار واضح در درونم، به من گفت:
اصلاً نگران نباش. پاسخ ها به موقع برایت خواهند آمد. آنگاه به من گفت که تنها وظیفه ام اشاعه توحید است و به من اطمینان داد که “بقیه اش با اوست:
جواب سوالات، آماده سازی شرایط، آوردن ثروت و نعمت به زندگی ام و … همه و همه با اوست. جالب است که همیشه، بهترین و کاملترین پاسخ های من به سوالات، دقیقاً روی استیج یا حتی درست در لحظه ضبط فایل بوده است.
من این حس، انرژی، خدا یا هر آنچه می نامیمش را باور کردم.
آن زمان که از من خواست که آرام باشم و فقط شروع کنم و هدایتم با اوست، به یقین هدایت شدم و همه چیز در زندگی ام با او معنا یافت.
اینجا در آمریکا، هرگاه از من می پرسند دین شما چیست؟ پاسخی جز این ندارم که: یکتاپرست هستم. چون نمی توانم این انرژی را در قالب هیچ نام یا فرقه ای جای دهم. چون انتخاب کردم تا به قول قرآن، پیرو آیین ابراهیم باشم که موحد بود و مشرک نبود.
به نظرم بهترین نگاه به خداوند، همان نگاه خالص و توحیدی ابراهیم به این انرژی است. نگاهی که فارغ از هر فرقه و پیرو، خودش بود و خدای خودش.
وقتی به زندگی ابراهیم می نگرم، نگاه پر از یقین ابراهیم به این نیرو را در جای جای زندگی اش می بینم:
از ورود به آتش، رها کردن همسر و فرزندش در بیابان تا قربانی کردن فرزندش…
نگاهی که یقین دارد باید توکل کرد و قدم ها را برداشت. هدایت به موقع می آید و قدم های بعدی گفته می شود.
نگاه ابراهیم به من فهماند که خداوند همه چیز است. من، تو، نظم جهان، قوانین هستی و همه آنچه هست خواه آن را خوب می دانیم یا نه، همه و همه شکلی است از انرژی ای که خدا نامیده ایم.
خداوند به شکل هر آنچه در ذهنت بسازی، وارد زندگی ات می شود، همانگونه که به شکل باورهای سلیمان نبی، برایش خدایی وهاب شد و در قالب قدرت و ثروت، وارد زندگی اش شد. همانگونه که برای ابراهیم، از آتش تبدیل به گلستان شد.
خداوند مثل آبی است که به شکل ظرف باورهای تو در می آید. باید ببینی چه ظرفی برای او ساخته ای؟!
زیرا می تواند ظرفی باشد در قالب خانه ای زیبا، سفری رویایی به زیباترین نقاط دنیا، خودرویی با امکانات عالی، رابطه ای توام با عشق و مودت، سرمایه گذاری هایی سود آور، سلامتی و آرامش و همه چیزهای خوب
یا بر عکس، نگرانی هایی مثل اجاره خانه، قسط، بدهی، روابط نامناسب، بیماری های مختلف و…
حال که خداوند همه چیز است، می خواهی برای تو چه شکلی داشته باشد؟
ثروت باشد یا فقر؟ درمان باشد یا درد؟ عشق باشد یا نفرت؟ آسان باشد یا سخت؟
بپذیر، ایمان بیاور که هیچ محدودیتی برای این خدا نیست. بدان خدا چیزی جدا از ما نیست و درگیر هیچ قالب و واژه ای نباش.
هرچه بزرگتر فکر کنی، هرچه باورهای قدرتمند کننده تری درباره ثروت، سلامتی، روابط زیبا و… بسازی، این انرژی به شکل زیباتری وارد زندگی ات می شود و به همان میزان، نگرانی هایت را کمتر، آرامش ات را بیشتر و جهانت را زیباتر می نماید.
برای مشاهده‌ی سایر قسمت‌های «توحید عملی» کلیک کنید.
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- فایل تصویری رابطه ی ما با انرژی ای که «خدا نامیده‌ایم»721MB50 دقیقه
- فایل صوتی رابطه ی ما با انرژی ای که «خدا نامیده‌ایم»46MB50 دقیقه
سلام به استاد عزیزم و این خانواده ی بزرگ
پیش از اینکه راجب این فایل صحبت کنم می خوام فکر زیبایی که مدتی هست در ذهنمه رو عنوان کنم.
وجود هزاران نفر فعال این سایت به این معنیه که هزاران نفر علاوه بر من این صحبت های درست و الهی و خالص و عمیق رو میشنوند و احتمالا باهاش هم عقیده هستند، یعنی این افکار و نگرشی که برای من حال خوب شد ، رضایت از زندگی شد ، آرامش شد ، تغییر های آهسته اما بنیادین شد ، اعتماد بنفس شد ، باور شد؛ برای این خانواده ی بزرگ هم همینطور بوده و این فکر خیلی برام خوش حال کنندست و خداروشکر میکنم بابت وجود شما عزیزان.
و راجب این فایل هم : گیرا ترین و جالب ترین و تازه ترین نکتش برای من تشبیه خداوند به آب بود
که هر شکلی به آن بدهیم میپذیره
اگه بخشنده ببینمش میبخشه اگه بدجنس ببینمش بدجنسه اگه مهربان ببینیم مهربانه اگه هدایتگر ببینیمش هدایت می‌کنه و ….
به زندگی هر شخصی که در اطرافم یا در دوردست ها نگاه میکنم متوجه میشم که میزان خوشبختیشون ارتباط تنگاتنگی با باورشون نسبت به خداشون داره . اون هایی که فکر میکنند خدا همیشه هواشونو داره واقعا هواشونو داره . اونایی که فکر میکنند خدا همیشه نشسته تا بلا براشون نازل کنه ، واقعا از درو دیوار زندگیشون بلا می‌ریزه
چون باور های ما نسبت به خدا ریشه ای و فوق العاده قویه و انگار همه ی باور های دیگمون زیر مجموعه ی باورمون نسبت به خداست
پس مشخصا خیلی خیلی مهمه که چه باور هایی رو راجب خداوند خودمون در زندگیمون بسازیم.
نمی‌دونم این جمله رو کجا شنیدم که می‌گفت: خدای همه ی آدما یه یک اندازه بزرگ نیست
هرکس خداش به همون اندازه ای بزرگه که خودش فکر می‌کنه. خیلی نگاه جالبیه ها خدا یکیه ولی انگار برا هرکس فرق می‌کنه
همینجوری که آب همه جا آبه ولی تو هر ظرف شکل متفاوتی داره.
بنظرم بهترین تصویرمون از خدا همون تصویریه که مارو رشد میده و آزادمون می‌کنه از بند های ذهنی و محدودیت ها. فکر و باوری اونقدر قوی که ماهیت چیز هایی که ما به عنوان حقیقت ازش یاد میکنیم رو تغییر بده مثل سوزاننده نبودن آتش برای ابراهیم.