آن زمان که در بندرعباس بودم، قبل از اینکه بخواهم برنامه هایم را به صورت جدی شروع کنم، بزرگترین نگرانی ام درباره سخنرانی این بود که، مبادا فردی سوالی بپرسد که آن لحظه پاسخش را ندانم!
اما حسی بسیار واضح در درونم، به من گفت:
اصلاً نگران نباش. پاسخ ها به موقع برایت خواهند آمد. آنگاه به من گفت که تنها وظیفه ام اشاعه توحید است و به من اطمینان داد که “بقیه اش با اوست:
جواب سوالات، آماده سازی شرایط، آوردن ثروت و نعمت به زندگی ام و … همه و همه با اوست. جالب است که همیشه، بهترین و کاملترین پاسخ های من به سوالات، دقیقاً روی استیج یا حتی درست در لحظه ضبط فایل بوده است.
من این حس، انرژی، خدا یا هر آنچه می نامیمش را باور کردم.
آن زمان که از من خواست که آرام باشم و فقط شروع کنم و هدایتم با اوست، به یقین هدایت شدم و همه چیز در زندگی ام با او معنا یافت.
اینجا در آمریکا، هرگاه از من می پرسند دین شما چیست؟ پاسخی جز این ندارم که: یکتاپرست هستم. چون نمی توانم این انرژی را در قالب هیچ نام یا فرقه ای جای دهم. چون انتخاب کردم تا به قول قرآن، پیرو آیین ابراهیم باشم که موحد بود و مشرک نبود.
به نظرم بهترین نگاه به خداوند، همان نگاه خالص و توحیدی ابراهیم به این انرژی است. نگاهی که فارغ از هر فرقه و پیرو، خودش بود و خدای خودش.
وقتی به زندگی ابراهیم می نگرم، نگاه پر از یقین ابراهیم به این نیرو را در جای جای زندگی اش می بینم:
از ورود به آتش، رها کردن همسر و فرزندش در بیابان تا قربانی کردن فرزندش…
نگاهی که یقین دارد باید توکل کرد و قدم ها را برداشت. هدایت به موقع می آید و قدم های بعدی گفته می شود.
نگاه ابراهیم به من فهماند که خداوند همه چیز است. من، تو، نظم جهان، قوانین هستی و همه آنچه هست خواه آن را خوب می دانیم یا نه، همه و همه شکلی است از انرژی ای که خدا نامیده ایم.
خداوند به شکل هر آنچه در ذهنت بسازی، وارد زندگی ات می شود، همانگونه که به شکل باورهای سلیمان نبی، برایش خدایی وهاب شد و در قالب قدرت و ثروت، وارد زندگی اش شد. همانگونه که برای ابراهیم، از آتش تبدیل به گلستان شد.
خداوند مثل آبی است که به شکل ظرف باورهای تو در می آید. باید ببینی چه ظرفی برای او ساخته ای؟!
زیرا می تواند ظرفی باشد در قالب خانه ای زیبا، سفری رویایی به زیباترین نقاط دنیا، خودرویی با امکانات عالی، رابطه ای توام با عشق و مودت، سرمایه گذاری هایی سود آور، سلامتی و آرامش و همه چیزهای خوب
یا بر عکس، نگرانی هایی مثل اجاره خانه، قسط، بدهی، روابط نامناسب، بیماری های مختلف و…
حال که خداوند همه چیز است، می خواهی برای تو چه شکلی داشته باشد؟
ثروت باشد یا فقر؟ درمان باشد یا درد؟ عشق باشد یا نفرت؟ آسان باشد یا سخت؟
بپذیر، ایمان بیاور که هیچ محدودیتی برای این خدا نیست. بدان خدا چیزی جدا از ما نیست و درگیر هیچ قالب و واژه ای نباش.
هرچه بزرگتر فکر کنی، هرچه باورهای قدرتمند کننده تری درباره ثروت، سلامتی، روابط زیبا و… بسازی، این انرژی به شکل زیباتری وارد زندگی ات می شود و به همان میزان، نگرانی هایت را کمتر، آرامش ات را بیشتر و جهانت را زیباتر می نماید.
برای مشاهده‌ی سایر قسمت‌های «توحید عملی» کلیک کنید.
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- فایل تصویری رابطه ی ما با انرژی ای که «خدا نامیده‌ایم»721MB50 دقیقه
- فایل صوتی رابطه ی ما با انرژی ای که «خدا نامیده‌ایم»46MB50 دقیقه
سلام. واقعا زندگی چجوری میتونه لذت بخش و عالی باشه بجز توجه کردن به نکات مثبت از خوردن یه سبزی معطر و بستن چشمها و حس رایحه بینهایت زیبای اون تا دیدن نعمتهای بزرگتر و لذت بردن از همین لحظه که خدا در اون وجود داره در عطر سبزی و گل و همه چیز و همه جا در جای جای زندگی که به جای اینکه غرق بشیم در تفکرات منفی و محدود کننده و نعمتها را از نبینیم و نخواهیم ببینیم و بعد بگیم نیست و همش به محدودیتها توجه کنیم درصورتی که در هر جایگاهی که باشیم اگر در لحظه لذت نبریم و نبینیم نعمتها رو کفران میکنیم و حال بد بیشتری رو برای خودمون به وجود میاریم و ایجاد میکنیم. آقای عباسمنش استاد عزیز من دانشجوی چهار تا از دوره های شما به صورت همزمان هستم. امروز دهم فروردینه و همونطور که میدونید و همه دوستانی که در ایران هستند میدونن رفت و آمدها و دید و بازدیدهای نوروزی هست و خواه ناخواه خیلی از افراد با تفاوت فرکانسی زیاد به دلیل این مسایل در کنار هم قرار میگیرن. به نظر من این یک تمرینه فوقالعادست. چند روز قبل مجبور شدم با فردی که مدام غر میزنه و دقیقاً بدبینانه ترین دیدگاه رو داره ساعاتی رو بگذرونم
نمیتونستم ویسهای دوره رو گوش بدم، فرار فکری شدید برام پیشمیومد حالم داشت بد میشد حتی آهنگ ریلکس کننده هم گذاشتم و تاثیر زیادی روم نمیگذاشت. خلاصه خیلی زور زدم تا مقابله کنم و حالمو خوب کنم. دوستان خواستم مقابله کنم و حالمو خوب کنم. خلاصه زورم نرسید. به یکباره گفتم خدایا چکار کنم و واقعا نمیتونم کاری کنم و مثل همیشه در این مواقع احساس کاذب گناه اومد سراغم و ذهن حتی موقعی که ما میخوایم تکنیکها و قوانین رو بعد ازینکه حواسمون پرت شد از اونها و حالمون بد شد، و میخوایم برگردیم و حال خوب رو ایجاد کنیم، موقعی که میخوایم با تکنیکها و قوانینی که به لطف و هدایت خدا و به وسیله استاد عباسمنش آموختیم رو شروع کنیم به توجه به لحظه حال و نکات مثبت و در حقیقت توجه به نعمتهای خدا که بهمون داده ذهن میاد بعد از اینکه تکنیک مورد نظر و یا زاویه دید مورد نظری رو که هدایت میشیم برای اون لحظه، دقیقاً ذهن میاد سراغ همون چیزی و سراغ همون زاویه دید و میاد سراغ همون تکنیکی که ما هدایت شدیم در اون لحظه برای استفاده از اون راه. برای من با احساس گناه اومد. که ببین حواست نبود از خدا غافل شدی فرکانست اومد پایین و کلی ازین حرفها و وراجی های ذهنی که قطعا هر انسانی اعم از پیامبران و یا هر فرد دیگه ای داشته و داره. در اون لحطه هم باز با هدایت خدا گفته شد شروع کن از اولین نعمتی که میبینی و بهش فکر کن، اولش سخت بود ولی رفته رفته مثل آب جاری شد و بعد از حدودیک ساعت یه دفعه انگار بهم گفته شد اگر دسترسی به چیزی نداری و یا چیزی از بیرون حالتو خوب نمیکنه مثل اینکه نمیتونستم حتی ویسها و آگاهی های دوره ها رو گوش بدم، بهتره دست بکار بشی و از آگاهی هایی که دریافت کردی و یادگرفتی و یاداوری شده دیگه به طور عملی استفاده کنی. استاد عزیز و همراهان گرامی بعد از اون احساس قدرت بهم دست داد احساس قدرتی الهی قدرتی که از جانب پروردگار عالی خالق جهان و هدایتگر جهانیان است و از جنس اوست به من داده شد و دقیقا هدایت و همایت رو در اون لحظه دیدم. خدا رو صد هزار مرتبه شکر. استاد من هر روز در تمرین ستاره قطبی هدایت و همایت و دیدن اون هدایتها رو از خدا میخوام. متشکرم