بعضی وقت‌ها، در حالیکه در اتاق گرم نشسته و چای می‌نوشیم و اشتباهات‌مان را از یاد برده‌ایم، خیلی راحت واکنش‌ها و تصمیمات فردی را قضاوت میکنیم و به او برچسب ترسو، بی‌رحم، خائن و…. می‌زنیم که، در سرما و یخبندان، گرفتار گرگ‌های وحشی شده است.
در حالیکه تا به حال بدهکار نبوده‌ایم، خیلی راحت تصمیمات و ایده‌های غیر منطقی فردی را قضاوت میکنیم که در شرایط دشوار بدهکاری و فشار طلبکارها، مجبور به انجام چنین واکنش‌هایی شده است.
در حالیکه نه چیزی از جنگ می‌دانیم، نه حتی یک تصمیم سرنوشت ساز گرفته‌ایم، از پشت میزمان و فقط با کلیک چند دکمه در کیبورد کامیپوتر، فعالیت‌ها و تلاش‌های افرادی را به باد انتقاد می‌گیریم و قضاوت میکنیم که، در شرایط دشوار و غافلگیرانه جنگ و با حداقل امکانات، مجبور به اخذ تصمیماتی شده‌اند.
هرچقدر دستاوردهای فردی کمتر باشد، راحت تر دیگران را قضاوت می‌کند. هرچقدر خودش مسائل کمتری را حل کرده باشد، بیشتر از روشهای دیگران برای حل مسائل، انتقاد می‌کند.
ما جای آدمهایی که قرار است قضاوت‌شان کنیم، نیستیم و شرایط آنها را نداشتیم، اما بارها مرتکب خطاهای متعدد شده‌ایم، تصمیمات غیر عاقلانه گرفته‌ایم، کارهای غیر منطقی انجام داده‌ایم.
باید از خودت بپرسی:
«اگر در شرایط منفورترین و بدترین آدم تاریخ قرار می‌گرفتم و بحران‌هایی را از سر می‌گذراندم که او تجربه کرده، آیا می‌توانم ادعا کنم که می‌توانستم عملکرد بهتری داشته باشم؟
آیا می‌توانم خودم را آنقدر وارسته، بدون خطا و معصوم بدانم که، اگر صاحب قدرت بودم، هرگز اشتباهات آن صاحب منصب را تکرار نمی‌کردم؟»
حقیقت این است که: همه ما آدمها، در شرایطی خاص مرتکب اشتباهاتی می‌شویم، ناراحت و عصبانی می‌شویم، از عهده کنترل ذهن‌مان بر نمی‌آییم و دست به اقدامات غیر عاقلانه‌ای می‌زنیم و بعدها که به آن رفتارها فکر میکنیم، نمی‌توانیم درک کنیم که، با چه عقل و منطقی به چنین نتیجه‌ای رسیدیم!.
یعنی حتی نمی‌توانیم خودمان را دوباره در شرایط گذشته خودمان قرار دهیم،
ما حتی توان قضاوت صحیح درباره خودمان را هم نداریم، چه برسد به قضاوت شرایطی که حتی در آن نبوده‌ایم!
اگر بتوانیم خود را در شرایط آن آدمها قرار دهیم، اگر هنگام قضاوت آدمها، بتوانیم به خود بگوییم:
«من چنین شرایطی را نمی‌شناسم اما می‌دانم که بارها مرتکب اشتباه شده‌ام»
و اگر همزمان، اشتباهات گذشته خود را نیز به خاطر بیاوریم، و مهم‌تر از همه به یاد داشته باشیم تصمیمات آدمها هیچ تأثیری در زندگی‌ما ندارد، بلکه زندگی ما حاصل فرکانس‌های خودمان است، آنوقت با جدّیت بیشتری قضاوت را خط قرمز زندگی‌مان می‌دانیم.
و همانگونه که خودمان را بخشیدیم و به خودمان آسان گرفتیم و خطاهامان را تبرئه کردیم، به دیگران هم آسان می‌گیریم.
هرچه خودمان و دیگران را کمتر قضاوت کنیم، هرچه نگاه مهربانانه‌تری نسبت به خودمان، آدمها و شرایطی که در آن قرار می‌گیریم داشته باشیم، برایمان منطقی می‌شود که:
این اجتناب ناپذیر است که هر انسانی در شرایطی مجبور به اخذ تصمیماتی شود که، بعدا وقتی شرایط تغییر می‌کند، آن تصمیم اشتباه به نظر می‌رسد. پس نباید به خودمان حق قضاوت آن شرایط را بدهیم و با جنین جریاناتی همراه و هم‌داستان شویم.
هرچه این شیوه نگرش را تبدیل به عادت زندگی‌مان نماییم، هرچه به دنبال تمرکز بر نکات مثبتِ هر اتفاق و انسانی باشیم، بیشتر از نگاه خداوند به دنیا نگاه میکنیم، خداگونه تر عمل میکنیم و با کل زندگی در صلح و هماهنگی قرار می‌گیریم و به خودشناسی و خداشناسی نزدیک‌تر می‌شویم.
نکته مهم:
این فایل حاوی نکات مهمی درباره رسیدن به خودشناسی است که در این نوشته فقط یکی از نکات آن توضیح داده شد.
برای درک بهتر مطالب، حتماً فایل صوتی یا تصویری را ببینید.
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- دانلود با کیفیت HD436MB37 دقیقه
- فایل صوتی خودمان را هم قضاوت نکنیم، چه برسد به دیگران33MB37 دقیقه
سلام به همه انسانها
انسان چون روح خدا در اوست انسان است
اگر لیاقت اومدن به این کره خاکی رو نداشت که هرگز نمی اومد
بیایم نگاه جدیدی رو بسازیم
بیایم از این دوربین به همه انسانها نگاه کنیم
بی احترامی به انسان یعنی بی احترامی به خلقت خدا، و این یعنی بی احترامی به خدا
خدا که کار عبث انجام نمیده
بیایم تلاش کنیم مثل خدا فکر کنیم و نگرشمونو مثل خدا بسازیم
بیایم بر اساس ظاهر قضاوت نکنیم
بیایم همه انسانها رو همونی بببینیم که خدا وقتی خلقش کرد گفت فتبارک الله احسن االخالقین
باور کنین همه انسانهایی که اطراف ما هستن خواه الان اونها رو دوس داریم و خواه دوست نداریم پتانسیل این آیه بالا رو داره
اگر از کسی خوشمون نمیاد دلیل بر بد بودن اون شخص نیست
اگر کسی مطابق سلیقه ما نیست دلیل بر بد بودن اون شخص نیست
اگر رفتار بد کسی رو دیدیم دلیل بر بد بودن اون شخص نیست
به قول یکی از دوستان عزیزم، انسانها بد نیستن ، فقط بلد نیستن
اگر از کسی خوشمون نمیاد دلیل بر خوب بودن ما نیست
وای وای ینی چقدر خودم و انسانهای اطرافم رو دیدم که بدون اطلاع دقییییییییق از هر چیزی قضاوت کردیم
ما حتی خودمون رو بدون توجه به شرایطی حقیقی که در زمان انجام اشتباهی داشتیم قضاوت و سرزنش میکنیم چه برسه به دیگران.
این رو ما از فرهنگ انسانهای اطرافمون در کودکی تا به امروز آموختیم
این نگرش باعث میشه مدام نق بزنیم ، مدام غر بزنیم ، مدام خودمون رو سرزنش کنیم ، مدام دیگران رو نقد کنیم
نتیجه این نگرش چیه؟؟؟؟
1- مسئولیت زندگیمون رو نمیپذیریم
2- اعتماد به نفس و عزت نفسمون رو از دست میدیم
3- احساس لیاقت مون رو از دست میدیم
4- مدام ناسپاسی میکنیم
5- به جای تمرکز روی اهدافمون روی دیگران تمرکز میکنیم و ……
و همه اینها یعنی دور شدن و دور شدن و دور شدن از خواسته ها و رویاهامون.
استاد عباسمنش فرمودن که ما شرایط واقعی انسانها رو نمیدونیم چون ممکنه تجربه اون شخص رو نداشته باشیم
واقعا همین طوریه. حتی به عنوان مثال اگر من پدرم رو از دست داده باشم باز ممکنه نتونم خودمو جای دوستم بذارم که پدرش رو از دست داده چون کیفیت روابطی که من با پدرم داشتم کاملا متفاوت از کیفیت روابط دوستم با پدرش بوده و این یک نکته است وهزاران هزار مورد و شرایط دیگه هم هست که فقط خدای بزرگ از اونها آگاهه.
دوستان عزیزم بیایم به خودمون و خدای خودمون تعهد بدیم از همین الان خیلی کمتر و کمتر خودمون و دیگران رو قضاوت کنیم
بیایم از همین الان به خودمون و خدای خودمون قول بدیم اشتباهات خودمون و دیگران رو ببخشیم و به این توجه کنیم که چطور میتونیم از زمان حالمون لذت ببریم و در جهت اهدافهمون گام برداریم
بیایم با این تعهدات آرامش بیشتری رو به خودمون هدیه بدیم
من بارها دیدم که افراد گفتن : فلانی که هیچی تو زندگیش نمیشه
بخدا اینجور نیست
همون شخصی که ممکنه الان ببینیم وضعیت بسیار اسف باری داره شاید از همین لحظه تصمیم گرفته جور دیگه ای فکر کنه و عمکل کنه و خدا هم این فرکانسش رو بی پاسخ نمیذاره
اونوقت بعد از یه مدت که مبینیم اون شخص رو باورمونم نمیشه که آیا این فرد همون انسان چند وقت پیشه ؟
همه انسانها رو ببینیم که ممکنه در دقیقه نود کاملا متفاوت بشن .نمونه این افراد زیاد است مثل حُر ابن ریاحی.
در آخر دلم میخواد از استاد عزیزم به تشکر ویژه بکنم
میخوام بگم عاشقتم همین.
خدایا بینهایت سپاسگزارم بایت همه نعمت هایی که به همه ما انسانها بخشیدی
به قول قران اگر کوهها قلم شوند و دریا مرکب شوند باز نتوانند نعمت های الهی رو شمارش کنن.
دوستان عزیزم خیلی دوستون دارم و براتون بهترین ها رو از خدای مقتدر خواستارم
یا حق
سلام
همینطوره
و این مبحث قضاوت در فرهنگ ما ریشه بلند و بالایی داره
ولی امید به الله یکتا ما شروع میکنیم و تغییر فرهنگ رو از خودمون آغاز میکنیم
خوشحالم عضوی از این خونواده با برکت هستم
براتون بهترین ها رو آرزومندم