بعضی وقت‌ها، در حالیکه در اتاق گرم نشسته و چای می‌نوشیم و اشتباهات‌مان را از یاد برده‌ایم، خیلی راحت واکنش‌ها و تصمیمات فردی را قضاوت می‌کنیم و به او برچسب ترسو، بی‌رحم، خائن و…. می‌زنیم که، در سرما و یخبندان، گرفتار گرگ‌های وحشی شده است.
در حالیکه تا به حال بدهکار نبوده‌ایم، خیلی راحت تصمیمات و ایده‌های غیر منطقی فردی را قضاوت می‌کنیم که در شرایط دشوار بدهکاری و فشار طلبکارها، مجبور به انجام چنین واکنش‌هایی شده است.
در حالیکه نه چیزی از جنگ می‌دانیم، نه حتی یک تصمیم سرنوشت ساز گرفته‌ایم، از پشت میزمان و فقط با کلیک چند دکمه در کیبورد کامیپوتر، فعالیت‌ها و تلاش‌های افرادی را به باد انتقاد می‌گیریم و قضاوت می‌کنیم که، در شرایط دشوار و غافلگیرانه جنگ و با حداقل امکانات، مجبور به اخذ تصمیماتی شده‌اند.
هرچقدر دستاوردهای فردی کمتر باشد، راحت تر دیگران را قضاوت می‌کند. هرچقدر خودش مسائل کمتری را حل کرده باشد، بیشتر از روشهای دیگران برای حل مسائل، انتقاد می‌کند.
ما جای آدمهایی که قرار است قضاوت‌شان کنیم، نیستیم و شرایط آنها را نداشتیم، اما بارها مرتکب خطاهای متعدد شده‌ایم، تصمیمات غیر عاقلانه گرفته‌ایم، کارهای غیر منطقی انجام داده‌ایم.
باید از خودت بپرسی:
«اگر در شرایط منفورترین و بدترین آدم تاریخ قرار می‌گرفتم و بحران‌هایی را از سر می‌گذراندم که او تجربه کرده، آیا می‌توانم ادعا کنم که می‌توانستم عملکرد بهتری داشته باشم؟
آیا می‌توانم خودم را آنقدر وارسته، بدون خطا و معصوم بدانم که، اگر صاحب قدرت بودم، هرگز اشتباهات آن صاحب منصب را تکرار نمی‌کردم؟»
حقیقت این است که: همه ما آدمها، در شرایطی خاص مرتکب اشتباهاتی می‌شویم، ناراحت و عصبانی می‌شویم، از عهده کنترل ذهن‌مان بر نمی‌آییم و دست به اقدامات غیر عاقلانه‌ای می‌زنیم و بعدها که به آن رفتارها فکر می‌کنیم، نمی‌توانیم درک کنیم که، با چه عقل و منطقی به چنین نتیجه‌ای رسیدیم!.
یعنی حتی نمی‌توانیم خودمان را دوباره در شرایط گذشته خودمان قرار دهیم،
ما حتی توان قضاوت صحیح درباره خودمان را هم نداریم، چه برسد به قضاوت شرایطی که حتی در آن نبوده‌ایم!
اگر بتوانیم خود را در شرایط آن آدمها قرار دهیم، اگر هنگام قضاوت آدمها، بتوانیم به خود بگوییم:
«من چنین شرایطی را نمیشناسم اما می‌دانم که بارها مرتکب اشتباه شده‌ام»
و اگر همزمان، اشتباهات گذشته خود را نیز به خاطر بیاوریم، و مهم‌تر از همه به یاد داشته باشیم تصمیمات آدمها هیچ تأثیری در زندگی‌ما ندارد، بلکه زندگی ما حاصل فرکانس‌های خودمان است، آنوقت با جدّیت بیشتری قضاوت را خط قرمز زندگی‌مان می‌دانیم.
و همانگونه که خودمان را بخشیدیم و به خودمان آسان گرفتیم و خطاهامان را تبرئه کردیم، به دیگران هم آسان می‌گیریم.
هرچه خودمان و دیگران را کمتر قضاوت کنیم، هرچه نگاه مهربانانه‌تری نسبت به خودمان، آدمها و شرایطی که در آن قرار می‌گیریم داشته باشیم، برایمان منطقی می‌شود که:
این اجتناب ناپذیر است که هر انسانی در شرایطی مجبور به اخذ تصمیماتی شود که، بعدا وقتی شرایط تغییر می‌کند، آن تصمیم اشتباه به نظر می‌رسد. پس نباید به خودمان حق قضاوت آن شرایط را بدهیم و با جنین جریاناتی همراه و هم‌داستان شویم.
هرچه این شیوه نگرش را تبدیل به عادت زندگی‌مان نماییم، هرچه به دنبال تمرکز بر نکات مثبتِ هر اتفاق و انسانی باشیم، بیشتر از نگاه خداوند به دنیا نگاه می‌کنیم، خداگونه تر عمل می‌کنیم و با کل زندگی در صلح و هماهنگی قرار می‌گیریم و به خودشناسی و خداشناسی نزدیک‌تر می‌شویم.
نکته مهم:
این فایل حاوی نکات مهمی درباره رسیدن به خودشناسی است که در این نوشته فقط یکی از نکات آن توضیح داده شد.
برای درک بهتر مطالب، حتماً فایل صوتی یا تصویری را ببینید.
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- دانلود با کیفیت HD436MB37 دقیقه
- فایل صوتی خودمان را هم قضاوت نکنیم، چه برسد به دیگران33MB37 دقیقه
سلام استاد
امروز که دیدم فایل جدید با مضمون قضاوت نکنیم رو فرستادین شوکه شدم. نمیدونم حس ششم قوی ای دارم ، خیلی در مدار شما قرار گرفتم یا خواستم رو فرستادم و درجا شما به این سرعت پاسخ دادین؟
2-3 روز قبل تبلیغی از فیلم یک بازیگر ایرانی که به هالیوود پیوسته رو همراه یکی از عزیزانم دیدیم.البته ناگفته نمونه ما یک سالی میشه که تقریبا از صبح تا شب فایلهای شما رو میبینیم و همیشه صدای شما در حال شنیدن توسط من وخونوادمه، ولی بعضی وقتا برنامه های جالب و خنده دار رو میبینیم که این تبلیغ یهو وسط این برنامه پخش شد.به محض نشون دادنِ تبلیغ، این بازیگر توسط خونوادم قضاوت شد.همون کاری که من در موردش قبلا انجام دادم. ولی الان به خودم میگم زندگی خودشه ، دلش میخواد این کار رو انجام بده، اونطوری لباس بپوشه و اینا رو بلند گفتم که بدتر به من هم با حالت تهاجمی گفته شد که نه کارش درست نبوده و…
استاد باور می کنید که کم همونجا یاد شما افتادم و گفتم ای کاش استاد یه فایل در مورد قضاوت میذاشتن و این رو همراه خانوادم میدیدیم؟؟؟
اون لحظه یادم نمیومد به طور مفصل در کدوم فایل این صحبت رو کردین،قانون آفرینش یا … ؟
برای همین دیگه بحثی نکردم چون میدونستم بی فایدست. امروز که این فایل رو روی سایت دیدم شاید اگه امکانش بود که خداروشکر نیست شاخ در میاوردم. به ایننننننننن سرعت؟؟؟؟؟؟ یعنی من تا به کائنات درخواستم رو دادم درجا پاسخ داده شد؟ واقعا سپاسگذارم از این قانون و درکش که معجزه میکنه. خیلی خوشحال شدم و به خانوادمم گفتمو با کلی فخر فروشی از این قضیه اومدم فایل رو ندیده کامنت بذارم که گفتم بذار فایل رو ببینیم و یهو کامنت رو بذارم چون قطعا حرفام با آموزه های استاد کامل تر خواهدشد.
وقتی که فایل رو دیدم شرمنده شدم، از خانوادم که از اون ایراد گرفتم، یادم اومد چند روز قبلش خودم یه نفر رو صرفا از صحبتهای شخص دیگه ای قضاوت کردم. استاد به قول شما من که اون موقع اونجا نبودم یا حداقل حرفای اون طرف مقابل رو نشنیدم.پس چرا قضاوت کردم؟خجالت آور بود برام ولی بعد خودم رو بخشیدم بخاطر تمام قضاوت هایی که کردم. به خودم قول دادم سعی کنم، تمرین کنم تا دیگه قضاوت نکنم، نه خودم رو نه دیگران رو. الان خیلی آرومم استاد،خیلی. فایل فوق العاده ای بود مثل همه ی فایلاتون که دقیقا به موقع فرستاده میشه و مطالب و آموزه های درونش غوغا می کنه، این فایل هم یه معجزه و درس واقعی بود. الان که فکر میکنم اصلا هیچکس به اندازه ی خودم قضاوت نادرست نداشته. من برم اول روی خودم کار کنم، خودم رو از ادامه ی این راه نادرست متوقف کنم خیلی هنر کردم.
بازم ممنون استاد من به این درسای شما محتاجم.باور کنید هربار یه فایل جدید میذارید من از ذوقم سر از پا نمیشناسم. این بار هم علاوه بر آرامشی که بهم دادین منو متحیر کردین از این درس به موقع و قشنگتون. به موقع؟ نمیدونم شاید من الان تو مدارش بودم و احساس میکنم هم زمان با این اتفاق شده. ولی هرچی بود واسه خود من عجیب و جالب بود