بعضی وقتها، در حالیکه در اتاق گرم نشسته و چای می‌نوشیم و اشتباهات‌مان را از یاد برده‌ایم، خیلی راحت واکنش‌ها و تصمیمات فردی را قضاوت میکنیم و به او برچسب ترسو، بی‌رحم، خائن و…. می‌زنیم که، در سرما و یخبندان، گرفتار گرگ‌های وحشی شده است.
در حالیکه تا به حال بدهکار نبوده‌ایم، خیلی راحت تصمیمات و ایده‌های غیر منطقی فردی را قضاوت میکنیم که در شرایط دشوار بدهکاری و فشار طلبکارها، مجبور به انجام چنین واکنش‌هایی شده است.
در حالیکه نه چیزی از جنگ می‌دانیم، نه حتی یک تصمیم سرنوشت ساز گرفته‌ایم، از پشت میزمان و فقط با کلیک چند دکمه در کیبورد کامیپوتر، فعالیت‌ها و تلاش‌های افرادی را به باد انتقاد می‌گیریم و قضاوت میکنیم که، در شرایط دشوار و غافلگیرانه جنگ و با حداقل امکانات، مجبور به اخذ تصمیماتی شده‌اند.
هرچقدر دستاوردهای فردی کمتر باشد، راحت تر دیگران را قضاوت می‌کند. هرچقدر خودش مسائل کمتری را حل کرده باشد، بیشتر از روشهای دیگران برای حل مسائل، انتقاد می‌کند.
ما جای آدمهایی که قرار است قضاوت‌شان کنیم، نیستیم و شرایط آنها را نداشتیم، اما بارها مرتکب خطاهای متعدد شده‌ایم، تصمیمات غیر عاقلانه گرفته‌ایم، کارهای غیر منطقی انجام داده‌ایم.
باید از خودت بپرسی:
«اگر در شرایط منفورترین و بدترین آدم تاریخ قرار می‌گرفتم و بحران‌هایی را از سر می‌گذراندم که او تجربه کرده، آیا می‌توانم ادعا کنم که می‌توانستم عملکرد بهتری داشته باشم؟
آیا می‌توانم خودم را آنقدر وارسته، بدون خطا و معصوم بدانم که، اگر صاحب قدرت بودم، هرگز اشتباهات آن صاحب منصب را تکرار نمی‌کردم؟»
حقیقت این است که: همه ما آدمها، در شرایطی خاص مرتکب اشتباهاتی می‌شویم، ناراحت و عصبانی می‌شویم، از عهده کنترل ذهن‌مان بر نمی‌آییم و دست به اقدامات غیر عاقلانه‌ای می‌زنیم و بعدها که به آن رفتارها فکر میکنیم، نمی‌توانیم درک کنیم که، با چه عقل و منطقی به چنین نتیجه‌ای رسیدیم!.
یعنی حتی نمی‌توانیم خودمان را دوباره در شرایط گذشته خودمان قرار دهیم،
ما حتی توان قضاوت صحیح درباره خودمان را هم نداریم، چه برسد به قضاوت شرایطی که حتی در آن نبوده‌ایم!
اگر بتوانیم خود را در شرایط آن آدمها قرار دهیم، اگر هنگام قضاوت آدمها، بتوانیم به خود بگوییم:
«من چنین شرایطی را نمی‌شناسم اما می‌دانم که بارها مرتکب اشتباه شده‌ام»
و اگر همزمان، اشتباهات گذشته خود را نیز به خاطر بیاوریم، و مهم‌تر از همه به یاد داشته باشیم تصمیمات آدمها هیچ تأثیری در زندگی‌ما ندارد، بلکه زندگی ما حاصل فرکانسهای خودمان است، آنوقت با جدّیت بیشتری قضاوت را خط قرمز زندگی‌مان می‌دانیم.
و همانگونه که خودمان را بخشیدیم و به خودمان آسان گرفتیم و خطاهامان را تبرئه کردیم، به دیگران هم آسان می‌گیریم.
هرچه خودمان و دیگران را کمتر قضاوت کنیم، هرچه نگاه مهربانانه‌تری نسبت به خودمان، آدمها و شرایطی که در آن قرار می‌گیریم داشته باشیم، برایمان منطقی می‌شود که:
این اجتناب ناپذیر است که هر انسانی در شرایطی مجبور به اخذ تصمیماتی شود که، بعدا وقتی شرایط تغییر می‌کند، آن تصمیم اشتباه به نظر می‌رسد. پس نباید به خودمان حق قضاوت آن شرایط را بدهیم و با جنین جریاناتی همراه و هم‌داستان شویم.
هرچه این شیوه نگرش را تبدیل به عادت زندگی‌مان نماییم، هرچه به دنبال تمرکز بر نکات مثبتِ هر اتفاق و انسانی باشیم، بیشتر از نگاه خداوند به دنیا نگاه میکنیم، خداگونه تر عمل میکنیم و با کل زندگی در صلح و هماهنگی قرار می‌گیریم و به خودشناسی و خداشناسی نزدیک‌تر می‌شویم.
نکته مهم:
این فایل حاوی نکات مهمی درباره رسیدن به خودشناسی است که در این نوشته فقط یکی از نکات آن توضیح داده شد.
برای درک بهتر مطالب، حتماً فایل صوتی یا تصویری را ببینید.
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- دانلود با کیفیت HD436MB37 دقیقه
- فایل صوتی خودمان را هم قضاوت نکنیم، چه برسد به دیگران33MB37 دقیقه
سلام به همگی.
یه نکته ای که الان بهم گفته شد و گفتم که به خودم و همه دوستای خوبم یادآوریش کنم.
ما میگیم که قضاوت کار خداست.
داشتم به این موضوع فکر میکردم که چه طور میشه از نگاه خداوند به همه چی نگاه کنیم و میگیم که قضاوت نکنیم.
بعد دیدم که ایول، حتی خدا خودش هم بندگانشو قضاوت نمیکنه. خدا قوانین رو گذاشته و تمام، یعنی خود خدا هم هیچ بنده ای رو قضاوت نمیکنه و هر کس بر اساس قوانین نتیجه فرکانسهای خودش رو دریافت میکنه، بدون هیچ کم و کاستی، بدون هیچ قضاوتی.
پس قضاوت ممنوع. حتی خدا هم بنده هاشو قضاوت نمیکنه. پس ما هم خودمون رو و دیگران رو و خداوند رو قضاوت نکنیم، تا سعادتمند در دنیا و آخرت باشیم.
دوستتون دارم.
به خدای قوانین الهی میسپارمتون.
سلام به استاد عزیزم و خانم شایسته مهربان و همه دوستای خوبم.
امیدوارم هر جا که هستین حال دلتون خوش و در احساس عالی باشین و از مسیر زندگیتون نهایت لذت رو ببرین.
قضاوت کردن ممنوع
1- قضاوت کردن خودمون.
2- قضاوت کردن دیگران.
3- قضاوت کردن خداوند.
تمرین کنیم که همونطوری که باید بتونیم خودمون رو ببخشیم و خودمون رو قضاوت نکنیم به خاطر کارهایی که در مسیر درستی نبوده و انجام دادیمشون، باید بتونیم دیگران رو هم ببخشیم تا راه برای ورود نعمتها و برکتها به زندگیمون باز بشه.
یا حتی قضاوت خداوند که خیلی وقتها پیش میاد که میگم چرا خدا اینجوری، خدا اونجوری… چرا این رو اینجوری آفریده، اگه خدا هست چرا این اتفاق افتاد!؟ این که بدونیم هر چیزی و هر کسی در جای درست خودش قرار داره و داره تکامل خودش رو طی میکنه… چون خداوند عادله، و عدالت خدا در لحظه است، چون خداوند در لحظه است، چون خداوند لامکان است و لازمان.
من به خودم که نگاه کردم دیدم واقعا خیلی وقتها بوده کارهایی رو انجام دادم که الان که بهشون نگاه میکنم میگم عجبا، از بعضیهاشون واقعا خنده ام میگیره و بعضیهاشون هم آدم با خودش میگه عجب حماقتی کردم… ولی یادمون باشه که خودمون رو دوست داشته باشیم و هر چی بوده و نبوده رو هم در مورد خودمون و هم در مورد دیگران ببخشیم و رها کنیم.
ممنون استاد خوبم به خاطر فایل خوبتون و تشکر از خانم شایسته مهربان به خاطر قلم قدرتمندشون که حسابی مطالب عالی و خوبی رو، روی سایت قرار میدین.
بهترین ها رو برای همگی از خداوند میخام.
در پناه امن الهی شاد، سالم، ثروتمند، و سعادتمند در دنیا و آخرت باشین.
سلام دوست عزیز.
خود استاد هم میگن که من این آگاهی رو که با شما به اشتراک میزارم همیشه و همیشه با خودم تکرار میکنم. استاد خودشون هم از محصولات خودشون استفاده میکنن. ما وقتی در حال استفاده از فایلها هستیم داریم به خواسته هامون توجه میکنیم، و به خاطر باورهایی که تو فایلها هست فاصله بین ذهن و روح کم میشه و به خاطر این هماهنگی آرامش داریم. شما میتونین خودتون این باورها و آگاهی ها رو با صدای خودتون به خودتون یادآوری کنین یا هم با محصولات استاد. مهم اینه که توجه و تمرکزمون رو کنترل کنیم.
این فایل از استاد رو پیشنهاد میکنم نگاه کنین.
abasmanesh.com
در پناه امن الهی باشین.