بعضی وقت‌ها، در حالیکه در اتاق گرم نشسته و چای می‌نوشیم و اشتباهات‌مان را از یاد برده‌ایم، خیلی راحت واکنش‌ها و تصمیمات فردی را قضاوت میکنیم و به او برچسب ترسو، بی‌رحم، خائن و…. می‌زنیم که، در سرما و یخبندان، گرفتار گرگ‌های وحشی شده است.
در حالیکه تا به حال بدهکار نبوده‌ایم، خیلی راحت تصمیمات و ایده‌های غیر منطقی فردی را قضاوت میکنیم که در شرایط دشوار بدهکاری و فشار طلبکارها، مجبور به انجام چنین واکنش‌هایی شده است.
در حالیکه نه چیزی از جنگ می‌دانیم، نه حتی یک تصمیم سرنوشت ساز گرفته‌ایم، از پشت میزمان و فقط با کلیک چند دکمه در کیبورد کامیپوتر، فعالیت‌ها و تلاش‌های افرادی را به باد انتقاد می‌گیریم و قضاوت میکنیم که، در شرایط دشوار و غافلگیرانه جنگ و با حداقل امکانات، مجبور به اخذ تصمیماتی شده‌اند.
هرچقدر دستاوردهای فردی کمتر باشد، راحت تر دیگران را قضاوت می‌کند. هرچقدر خودش مسائل کمتری را حل کرده باشد، بیشتر از روشهای دیگران برای حل مسائل، انتقاد می‌کند.
ما جای آدمهایی که قرار است قضاوت‌شان کنیم، نیستیم و شرایط آنها را نداشتیم، اما بارها مرتکب خطاهای متعدد شده‌ایم، تصمیمات غیر عاقلانه گرفته‌ایم، کارهای غیر منطقی انجام داده‌ایم.
باید از خودت بپرسی:
«اگر در شرایط منفورترین و بدترین آدم تاریخ قرار می‌گرفتم و بحران‌هایی را از سر می‌گذراندم که او تجربه کرده، آیا می‌توانم ادعا کنم که می‌توانستم عملکرد بهتری داشته باشم؟
آیا می‌توانم خودم را آنقدر وارسته، بدون خطا و معصوم بدانم که، اگر صاحب قدرت بودم، هرگز اشتباهات آن صاحب منصب را تکرار نمی‌کردم؟»
حقیقت این است که: همه ما آدمها، در شرایطی خاص مرتکب اشتباهاتی می‌شویم، ناراحت و عصبانی می‌شویم، از عهده کنترل ذهن‌مان بر نمی‌آییم و دست به اقدامات غیر عاقلانه‌ای می‌زنیم و بعدها که به آن رفتارها فکر میکنیم، نمی‌توانیم درک کنیم که، با چه عقل و منطقی به چنین نتیجه‌ای رسیدیم!.
یعنی حتی نمی‌توانیم خودمان را دوباره در شرایط گذشته خودمان قرار دهیم،
ما حتی توان قضاوت صحیح درباره خودمان را هم نداریم، چه برسد به قضاوت شرایطی که حتی در آن نبوده‌ایم!
اگر بتوانیم خود را در شرایط آن آدمها قرار دهیم، اگر هنگام قضاوت آدمها، بتوانیم به خود بگوییم:
«من چنین شرایطی را نمی‌شناسم اما می‌دانم که بارها مرتکب اشتباه شده‌ام»
و اگر همزمان، اشتباهات گذشته خود را نیز به خاطر بیاوریم، و مهم‌تر از همه به یاد داشته باشیم تصمیمات آدمها هیچ تأثیری در زندگی‌ما ندارد، بلکه زندگی ما حاصل فرکانس‌های خودمان است، آنوقت با جدّیت بیشتری قضاوت را خط قرمز زندگی‌مان می‌دانیم.
و همانگونه که خودمان را بخشیدیم و به خودمان آسان گرفتیم و خطاهامان را تبرئه کردیم، به دیگران هم آسان می‌گیریم.
هرچه خودمان و دیگران را کمتر قضاوت کنیم، هرچه نگاه مهربانانه‌تری نسبت به خودمان، آدمها و شرایطی که در آن قرار می‌گیریم داشته باشیم، برایمان منطقی می‌شود که:
این اجتناب ناپذیر است که هر انسانی در شرایطی مجبور به اخذ تصمیماتی شود که، بعدا وقتی شرایط تغییر می‌کند، آن تصمیم اشتباه به نظر می‌رسد. پس نباید به خودمان حق قضاوت آن شرایط را بدهیم و با جنین جریاناتی همراه و هم‌داستان شویم.
هرچه این شیوه نگرش را تبدیل به عادت زندگی‌مان نماییم، هرچه به دنبال تمرکز بر نکات مثبتِ هر اتفاق و انسانی باشیم، بیشتر از نگاه خداوند به دنیا نگاه میکنیم، خداگونه تر عمل میکنیم و با کل زندگی در صلح و هماهنگی قرار می‌گیریم و به خودشناسی و خداشناسی نزدیک‌تر می‌شویم.
نکته مهم:
این فایل حاوی نکات مهمی درباره رسیدن به خودشناسی است که در این نوشته فقط یکی از نکات آن توضیح داده شد.
برای درک بهتر مطالب، حتماً فایل صوتی یا تصویری را ببینید.
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- دانلود با کیفیت HD436MB37 دقیقه
- فایل صوتی خودمان را هم قضاوت نکنیم، چه برسد به دیگران33MB37 دقیقه
بنام خالق زیبایی ها
با سلام خدمت استار بزرگوارم و خانم شایسته ی عزیز و همه ی دوستان
استاد این چندوقتی که همش صبح شب دارم میام سایت و در طول روز هم کلا فقط صدای شما رو گوش میدم یه اتفاقی افتاده که برای خودم خیلییییییی مثبته اونم اینکه صدای ذهن نجواگرم خیلی کم شده مخصوصا وقتی که دارم درسم رو میخونم وصدای شما هم پخش میشه تمرکز حواسم خیلی رفته بالا(چیزی که این چند وقت همش از خدا میخواستم) حالا جالبه استاد از بس صبح تا شب روابط عاشقانه ی شما و خانوم شایسته ی عزیز رو تحسین میکنم و فایل های سفر به دور آمریکا رو میبینم دیشب خوابتون رو دیدم چقدر آرامش بخش بود چقدر زیبا بود کلی تو ساحل قدم زدیم عکس گرفتیم اینقدر قشنگ میخندیدن الان که دارم مینویسم اشکم در اومد استاد مرسی که هستین
در مورد این فایل بگم که پریشب من داشتم با خواهرم حرف میزدم که نمیدونم چرا فلان موقع فلان کار رو انجام ندادم بعدش که یکم حرف زدیم خواهرم درست میگفت کم کاری از من بود اما به قول شما من بعد اینکه فهمیدم اشتباه از من بود کلی براش دلیل آوردم که آره بخاطر فلان چیز و فلانی بود وداشتم اشتباه خودم رو توجیح میکردم صبح که بیدار شدم دیدم شما تو اینستاگرام تون یه فایل گزاشتین در مورد قضاوت نکردن خود (حالا جالبه من همیشه اول سایت رو چک میکردم اما دیروز سایت کار نمیکرد) دیگه اومدم گوشش دادم دو بار یه بار گوشش دادم و چقدر عالی بود چقدر کامل و همه چیز برام واضح شد
ما چقدر راحت بقیه رو قضاوت میکنیم چقدر راحت انتقاد میکنیم ولی وقتی به خودمون میرسه واسه خودمون کلی دلیل و مدرک میاریم که نه من دلیل داشتم و فلان و…
خدایا شکرت چقدر من این همزمانی ها رو دوست دارم تو همواره هدایت میکنی ما در پرتو نور الهی قرار داریم
استاد منم الان تصمیم گرفتم که در مورد هرکسی حتی خودم زمانی که بخوام قضاوت کنم باید خودم رو در شرایط اون تصور کنم و الان که فکرمیکنم البته قبلا هم به این نتیجه رسیده بودم تا حدودی در مورد دیگران(البته نه اینقدر عمیق) ولی در مورد خودم نه فکرمیکردم میتونم خودم رو قضاوت کنم و استاد چقدر زیبا گفتین در مورد قرآن و تاریخ ما باید هر چیزی رو بسته به شرایطش ببینیم نه این که وقتی تموم شد 100 سال بعد بیایم نظر بدیم که درسته یا غلط؟؟
الهی شکرت بابت آگاهی های هر روزی که بهم میدی وظرف وجودیم را بزرگتر میسازی استاد عاشقتم
در پناه حق