بعضی وقت‌ها، در حالیکه در اتاق گرم نشسته و چای می‌نوشیم و اشتباهات‌مان را از یاد برده‌ایم، خیلی راحت واکنش‌ها و تصمیمات فردی را قضاوت می‌کنیم و به او برچسب ترسو، بی‌رحم، خائن و…. می‌زنیم که، در سرما و یخبندان، گرفتار گرگ‌های وحشی شده است.
در حالیکه تا به حال بدهکار نبوده‌ایم، خیلی راحت تصمیمات و ایده‌های غیر منطقی فردی را قضاوت می‌کنیم که در شرایط دشوار بدهکاری و فشار طلبکارها، مجبور به انجام چنین واکنش‌هایی شده است.
در حالیکه نه چیزی از جنگ می‌دانیم، نه حتی یک تصمیم سرنوشت ساز گرفته‌ایم، از پشت میزمان و فقط با کلیک چند دکمه در کیبورد کامیپوتر، فعالیت‌ها و تلاش‌های افرادی را به باد انتقاد می‌گیریم و قضاوت می‌کنیم که، در شرایط دشوار و غافلگیرانه جنگ و با حداقل امکانات، مجبور به اخذ تصمیماتی شده‌اند.
هرچقدر دستاوردهای فردی کمتر باشد، راحت تر دیگران را قضاوت می‌کند. هرچقدر خودش مسائل کمتری را حل کرده باشد، بیشتر از روشهای دیگران برای حل مسائل، انتقاد می‌کند.
ما جای آدمهایی که قرار است قضاوت‌شان کنیم، نیستیم و شرایط آنها را نداشتیم، اما بارها مرتکب خطاهای متعدد شده‌ایم، تصمیمات غیر عاقلانه گرفته‌ایم، کارهای غیر منطقی انجام داده‌ایم.
باید از خودت بپرسی:
«اگر در شرایط منفورترین و بدترین آدم تاریخ قرار می‌گرفتم و بحران‌هایی را از سر می‌گذراندم که او تجربه کرده، آیا می‌توانم ادعا کنم که می‌توانستم عملکرد بهتری داشته باشم؟
آیا می‌توانم خودم را آنقدر وارسته، بدون خطا و معصوم بدانم که، اگر صاحب قدرت بودم، هرگز اشتباهات آن صاحب منصب را تکرار نمی‌کردم؟»
حقیقت این است که: همه ما آدمها، در شرایطی خاص مرتکب اشتباهاتی می‌شویم، ناراحت و عصبانی می‌شویم، از عهده کنترل ذهن‌مان بر نمی‌آییم و دست به اقدامات غیر عاقلانه‌ای می‌زنیم و بعدها که به آن رفتارها فکر می‌کنیم، نمی‌توانیم درک کنیم که، با چه عقل و منطقی به چنین نتیجه‌ای رسیدیم!.
یعنی حتی نمی‌توانیم خودمان را دوباره در شرایط گذشته خودمان قرار دهیم،
ما حتی توان قضاوت صحیح درباره خودمان را هم نداریم، چه برسد به قضاوت شرایطی که حتی در آن نبوده‌ایم!
اگر بتوانیم خود را در شرایط آن آدمها قرار دهیم، اگر هنگام قضاوت آدمها، بتوانیم به خود بگوییم:
«من چنین شرایطی را نمی‌شناسم اما می‌دانم که بارها مرتکب اشتباه شده‌ام»
و اگر همزمان، اشتباهات گذشته خود را نیز به خاطر بیاوریم، و مهم‌تر از همه به یاد داشته باشیم تصمیمات آدمها هیچ تأثیری در زندگی‌ما ندارد، بلکه زندگی ما حاصل فرکانس‌های خودمان است، آنوقت با جدّیت بیشتری قضاوت را خط قرمز زندگی‌مان می‌دانیم.
و همانگونه که خودمان را بخشیدیم و به خودمان آسان گرفتیم و خطاهامان را تبرئه کردیم، به دیگران هم آسان می‌گیریم.
هرچه خودمان و دیگران را کمتر قضاوت کنیم، هرچه نگاه مهربانانه‌تری نسبت به خودمان، آدمها و شرایطی که در آن قرار می‌گیریم داشته باشیم، برایمان منطقی می‌شود که:
این اجتناب ناپذیر است که هر انسانی در شرایطی مجبور به اخذ تصمیماتی شود که، بعدا وقتی شرایط تغییر می‌کند، آن تصمیم اشتباه به نظر می‌رسد. پس نباید به خودمان حق قضاوت آن شرایط را بدهیم و با جنین جریاناتی همراه و هم‌داستان شویم.
هرچه این شیوه نگرش را تبدیل به عادت زندگی‌مان نماییم، هرچه به دنبال تمرکز بر نکات مثبتِ هر اتفاق و انسانی باشیم، بیشتر از نگاه خداوند به دنیا نگاه می‌کنیم، خداگونه تر عمل می‌کنیم و با کل زندگی در صلح و هماهنگی قرار می‌گیریم و به خودشناسی و خداشناسی نزدیک‌تر می‌شویم.
نکته مهم:
این فایل حاوی نکات مهمی درباره رسیدن به خودشناسی است که در این نوشته فقط یکی از نکات آن توضیح داده شد.
برای درک بهتر مطالب، حتماً فایل صوتی یا تصویری را ببینید.
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- دانلود با کیفیت HD436MB37 دقیقه
- فایل صوتی خودمان را هم قضاوت نکنیم، چه برسد به دیگران33MB37 دقیقه
سلام خداجونم ،سلام همه تار و پودم،سلام تمام من ،سلام ثروت من ،سلام عشق من ،سلام همه کس من آره تو همه کس منی
سلام و عرض ادب خدمت استادان عزیزم و تک تک هم کلاسیهای نازنینم ….
امروز خداوند خیلییییییی واضح بیشتر از اونکه فکرشو بکنید بهم گفت دیگه قضاوت نکن خیلی تنبیهم کرد بعدش به ذهنم رسید بیام فایل قضاوت استاد رو ببینم و چه آگاهی هایی نصیبم
میدونی استاد فکر که میکنم که نباید قضاوت بکنم
برام کمی سخت میاد اما وقتی پاداش‌های خدواند رو بعد از ثابت کردن تعهدم به یاد میارم دهنم آب میفته میگم ارزششو داره …
از خدا میخوام منو ببخشه من تو زمینه قضاوت کردن(پاشنه آشیلمه اساسی) خیلی استادم
از فرزندم گرفته از همسرم پدر و مادرم و تمام اطرافیانم وقتی عمیق میشم ریز میشم تو موضوع واقعا میبینم خیلی اشتباه کردم آره پام رو ترمز بود و میخواستم گاز بدم اما خداوند هیچ وقت دیر نمیکنه من توبه میکنم و تعهد میدم تمام تلاشمو بکنم که قضاوت کردن رو بگذارم کنار و هر کسی جلوم یه قضاوتی کرد و خواست منو شریک کنه با تمام احترام بگم من که جای فلانی نیستم
آره من این تصمیم رو گرفتم
وقتی یادم میفته که امروز صبح من تو تمرین ستاره قطبیم از خداوند خواستم آگاهی های خالصی بر من بباره و اینقدر زیبا ترمز منو به من نشون داد قلبم بازتر میشه ایمانم قویتر میشه و دوست دارم پر قدرت تر برم جلو ….
از اینکه روز به روز به پاشنه آشیل های اساسی خودم پی میبرم خوشحال و شاکرم
یه کار اساسی (نباید وقتی یکی حالمو نپرسیدباهام خوب نبود به حرفم گوش نداد حتی منو قضاوت کرد قضاوتش کنم چون من جای اون نیستم…)
اگر من اهل عملم باید این جمله رو آویزه ی گوشم
کن ،آخه من از روح خدام من قطره از دریام
آخه عظمت خداوند عشق خداوند ابهت خداوند همیشه با منه من به هیچ عامل بیرونی احتیاج ندارم
خداوندا تو رو به بزرگی خودت قسم میدم کمک کن رو تعهداتمون بمونیم کمک کن روز به روز قویتر تو این مسیر توحیدی بمونیم کمک کن
برای تغییر شخصیتمون جهاد اکبر راه بندازیم کمک کن از اراده کن فیکونت برما ببار که اهل عمل باشیم
الهی آمین