خودمان را هم قضاوت نکنیم‌، چه برسد به دیگران - صفحه 15

به نام هدایتگر وهاب

سلام به استاد عزیزم و همه دوستان

سپاسگزار خداوندی هستم که مرا به بهترین مسیر هدایت کرد مسیر کسانی که به آنها نعمت داده است.

اینکه هر موضوعی که فکرم رو مشغول کنه و استاد در مورد اون همون موقع یک فایل بذاره روی سایت مثل روزای اول برام عجیب نیست، ولی درک این هم فرکانسی و اینکه خداوند همیشه جواب من را می دهد و من را هدایت می کند و از میان هزاران دستانش کلامش بر زبان توحیدی ترین فردی که می شناسم جاری میشه تا همیشه بی نهایت سپاسگزاری و تشکر از اون ذات مقدس را بر من واجب می‌کنه. خدا جونم سپاسگزارم سپاسگزارم سپاسگزارم.

خدای من، تمام اختیارات زندگیم را با تمام آنچه که نیاز دارم در اختیارم قرار داده و گفته فقط خودت و خودم را ببین. زندگی رویایی ات را خلق کن، حس خوب داشته باش ، شاد باش و سپاسگزار، خودت را رشد بده خودت را بزرگ کن و قلمرو ات را وسیع کن تا جهان گسترده تر بشه. همه چیز مهیاست، همه شرایط فراهم است. هر کاری که دوست داری انجام بده، فقط از یک کار دوری کن آن هم گذاشتن تمرکز و توجه ات روی رفتار، گفتار، عملکرد و افکار فرد دیگر و قضاوت نکن، که قضاوت کردن مختص ذات من است و آنهم در روزی معلوم، حتی من هم تا آن زمان بر کرسی قضاوت نمی نشینم. چون این توانایی را به همه دادم که اگر بخواهند و تلاش کنند در هر لحظه کل زندگیشان را تغییر بدهند….

و ما خودمان اسیر نجواهای ذهن مان، کردیم و از تمام توانایی های مان برای خلق خواسته غافل شدیم و تنها بر کرسی قضاوت نشستیم. ما تنها کاری که خدا از ما دوری از آن را خواسته بودیم را جز وظایف هر لحظه مان قرار دادیم.

تا وقتی که شرایطی را تجربه کردیم که دلخواه مان نبود، و برایمان سخت بود و درک کردیم که زمین به شدت گرد است و آنقدر می چرخد تا ما را در شرایط و جایگاه فردی قرار دهد که قضاوتش کردیم. هر گاه راه رفتن کسی را قضاوت کردیم جوری چرخید تا با کفش های آن فرد راه برویم. پس خدا این‌گونه دوباره قوانینش را برایمان یادآوری کرد. و چون برای نجات خودمان تلاش کردیم ما را از گیر کردن در شرایط بدتر نجات داد.

چندین سال است که تلاش می کنم و خدا روشکر تا حدود زیادی موفق بودم که از وسوسه نشستن بر روی این کرسی خود داری کنم ، و حدود یک سال است که این باور را ایجاد کرده ام که همیشه تمام افراد تمام تلاششان را در هر لحظه می کنند که بهترین نسخه و ورژن خودشان را بروز بدهند پس آنچه من می بینم بهترین و درسترین ورژن اون فرده و این بهتر شدن در هر لحظه قابل ارتقاست.

و به یاد فایل آرامش در پرتو آگاهی می نویسم تمام انسانها فارغ از تمام تفاوت های ظاهری و رفتاری پاره ای از خدا هستند و پاره ای از من، پس لایق بهترین‌ها هستند.

و اما مسئله ای که ذهن مرا از دیشب درگیر کرده بود، یه لحظه واقعاً عصبانی شدم و واکنش تندی نشان دادم، البته شاید به ۳۰ ثانیه هم نکشید و با ترک کردن اون فضا به اون خشم غلبه کردم، ولی با وجود اینکه از لحاظ زمانی کم بود من ساعت های بعد همچنان درگیر چرایی آن بودم. و با خودم می گفتم بعد از این همه تمرکز روی نکات مثبت و انجام تعهد به کنترل ورودی ها و همراهی در سفر فوق‌العاده خانواده صمیمی عباس منش، پس چرا باز نتونستم خودم را کنترل کنم و عصبانی نشم. تا خدا بر کلام استاد جاری شد و دقیقا در روزی که انتظار فایل از استاد رو نداشتم (آخه بیشتر جمعه ها منتظر فایل استادم) توی این فایل با من حرف زد، گفت همه گاهی عصبانی میشن، ببین حتی توحیدی ترین بنده من سید حسین هم گاهی عصبانی میشه … کم کم هر چقدر جلوتر بری می تونی بیشتر و بیشتر از این حس منفی دور بشی و هر چقدر به من نزدیک‌تر بشی، آرامش و حس خوبت بیشتر و بیشتر میشه. گفت مرضیه، همین طور که سعی می کنی دیگران را قضاوت نکنی، سعی کن از قضاوت خودت هم دست برداری، وقتی دستانت را در دستان من بذاری، هر لحظه بهترین واکنش ها را نشان می دهی.

گفت دردانه من تو تازه راه رفتن را یاد گرفته ای، برای دویدن، برای پرواز کردن در حال طی کردن تکاملت هستی ، در این راه گاهی زمین می خوری ، گاهی بیراهه می روی اما به خودت و من ایمان داشته باش و مطمئن باش دوباره به پا می خیزی، دوباره به مسیر برمی‌گردی . پس حتی به خاطر آنها هم سپاسگزار باش ، چون آنها گاهی برای تلنگر زدن به تو برای بزرگ کردن ظرفت است. نشانه دهنده رشد روح توست ، که دیگر آن قالب ذهنی برایش کوچک است پس باورهایت را بزرگ کن…. گفتم چشم، خدای من، رب و صاحب اختیار من فقط ترا می پرستم و از تو یاری می خواهم. تو که همیشه با من بودی و هستی و خواهی بود ، مرا هدایت، یاری و حمایت کن که همیشه با تو باشم.

دستان همفرکانسی ، دوستتون دارم پاره هایی از خدا، پاره هایی از من.

در پناه خدا، شاد، سلامت، ثروتمند و سعادتمند در دنیا و آخرت باشید.