خودمان را هم قضاوت نکنیم‌، چه برسد به دیگران - صفحه 28

سلام و عرض ادب به خانواده دوست داشتنی عباسمنش????

دوستان من قبلا کامنتی اینجا گذاشتم اما در مورد توحید نوشتم بی اختیار حالا اومدم در مورد قضاوت دیگران بنویسم .چقدر این فایل درس داشت برام واقعا حرفهای گوهرباری استاد زدن چقدر خوبه یه سوزن به خودمون بزنیم تا بیدار شیم و یادبگیریم دیگران رو قضاوت نکنیم.هرکسی از دوست و همکارو خانواده گرفته تاااااا مسئولان جامعه و سیاستمداران و هرکسی که ما میخایم قضاوتش کنیم.من اینا به خودم میگم که به هر تضادی بر میخورم یاد بگیرم فکر کنم که من جای طرف نیستم که قضاوت بکنم چقدر زندگی اینجوری قشنگتر میشه،چقدر لذت بخش تر میشه وقتی ما از خودمون شروع کنیم دیگران هم یاد میگیرند.

مثلا من در مورد شغل خودم بگم که کمتر دیگرانو قضاوت کنم.همیشه و اکثرا ما و البته من هم داریم از روی ظاهر آدما اونا رو قضاوت میکنم حداقل در مورد کسایی که باهاشون در ارتباطیم و اونا رو میبینم .ممکنه به خاطر ظاهر نامناسبشون قضاوتشون کنیم که البته ما جای اونا نیستیم فقط راهشون اشتباست که به موقعش اگر بخوان بهشون گفته میشه .اصلا به من چه که کی چیکار میکنه من فقط سرم باید تو زندگی خودم باشه به کارم به پیشرفتم اینکه بخوام زمان بذارم دیگرانو قضاوت کنم واقعا کار بیهوده ایه که فقط یه سری باورهای اشتباه برام ایجاد میکنه.اصلا قضاوتم کردم بعدش چه سودی داره مثلا اینقدر در مورد کم کاری و بی توجهی مسئولین گفتیم سودی داشت؟یا همسایه مونو به فرض قضاوت کردیم سودی حاصل شد؟_اصلا قضاوت خودش نوعی شکوه و شکایته که ما رو از مسیر اصلی هدایت دور میکنه و ما رو بیشتر به اتفاقاتی از این مثل میکشونه که منجر میشه من از زندگیم عقب بیفتم توجهم بره روی نکات منفی و درجا بزنم.اینهمه دارم تلاش میکنم باورهای درست بسازم زمان و انرژی میذارم برای چی بیام همچین کاری بکنم؟خدایا بهم یاد بده فقط جای خودم فکر کنم و تصمیم بگیرم من جای بنده ی تو نیستم.

الهی! خواندی تأخیر کردم. فرمودی تقصیر کردم.

الهی! عمر خود بر باد کردم و بر تن خود بیداد کردم.

الهی! اگر کار به گفتار است بر سر همه تاجم و اگر به کردار است به پشه و مور محتاجم.

الهی! بیزارم از طاعتی که مرا به عجب آرد. مبارک معصیتی که مرا به عذر آرد.

الهی! اگر بر دار کنی رواست، مهجور مکن و اگر به دوزخ فرستی رضاست، از خود دور مکن.

الهی! گناه در جنب کرم تو زبون است، زیرا که کرم تو قدیم و گناه اکنون است.

الهی! اگر عبدالله را بخواهی سوخت، دوزخی دیگر باید آلایش او را و اگر بخواهی نواخت، بهشتی دیگر باید آسایش او را

الهی! اگر یکبار گویی بنده من، از عرش بگذرد خنده من.

الهی! همه از تو ترسند و عبدالله از خود زیرا که از تو همه نیک آید و از عبدالله بد.

الهی! گفتی کریمم امید برآن تمام است. چون کرم تو در میان است نا امیدی حرام است.

الهی! اگر امانت را نه امینم، آن روز که امانت می نهادی می دانستی که چنینم.

الهی! همچو بید می لرزم که مبادا به هیچ نیرزم. فریاد از معرفت رسمی و عبارت عاریتی و عبادت عادتی و حکمت تجربتی و حقیقت حکایتی.

الهی! اقرار کردم به مفلسی و هیچکسی. ای یگانه ای که از همه چیز مقدسی. چه شود اگر مفلسی را به فریاد رسی.

الهی! اگر با تو نمی گویم افکار می شوم. چون با تو می گویم سبکبار می شوم.

الهی! ترسانم از بدی خود بیامرز مرا به خوبی خود.

الهی! بر تارک ما خاک خجالت نثار مکن و ما را به بلای خود گرفتار مکن. پادشاها گریخته بودیم تو خواندی، ترسان بودیم بر خوان ‘لاتقنطوا …’ تو نشاندی.

الهی! بر سر از خجالت گرد داریم و رخ از شرم گناه زرد داریم.

الهی! اگر دوستی نکردیم، دشمنی هم نکردیم. اگر چه بر گناه مصریم بر یگانگی حضرت تو مقریم.

الهی! در سر خمار تو داریم و در دل اسرار تو داریم و به زبان استغفار تو داریم.

الهی! اگر گوییم ثنای تو گوییم و اگر جوییم رضای تو جوییم.

الهی! بنیاد توحید ما خراب مکن و باغ امید ما را بی آب مکن و به گناه روی ما را سیاه مکن.

در پناه خداوند یکتا شاد باشید.