خودمان را هم قضاوت نکنیم‌، چه برسد به دیگران - صفحه 48 (به ترتیب امتیاز)

باسلام خدمت دوستان و استاد عباس منش عزیز. شدیدا با این حرف موافقم که افرادی که کمترین کار و تلاش و برنامه و هدف رو در زندگی دارند بیشتر از همه، دیگران رو قضاوت می کنند. مطلب و نکته بسیار دقیقی است که بخوبی تجربه کرده ام. نکته دیگر اشاره استاد به شرایط مختلف است: همواره دقت میکنم در نقل قول حرفی یا چیزی برای دیگران حتما با دقت هرچه تمام ابتدا شرایطی که آن حرف یا اتفاق در اون رخ داده رو ترسیم کنم و بعد اون قضیه رو تعریف کنم. همیشه هر اتفاق، حرف یا رفتاری در شرایط مختلف معانی متفاوتی داره چون با دیگر اجزای آن محیط و شرایط ترکیب میشه و معنی پیدا می کنه. اغلب افراد با بی توجهی حرف یا اتفاقی رو از شرایطی که در اون رخ داده در میارند و بصورت مطلق قضاوت و تعریف می کنند. وقی این کار رو میکنیم کاملا معنای اون اتفاق یا رفتار متفاوت میشه و روی افراد اثر کاملا مغایری با آنچه که رخ داده میزاره. به این نتیجه رسیده ام که بسیاری از اختلافات میان افراد، همکاران، زن و شوهرها، دوستان و ….به همین دلیله که حرف ها بطور دقیق انتقال پیدا نمیکنه و شرایطی که در اون رخ داده درنظر گرفته نمیشه. در اکثر موارد خصوصا اتفاقات گذشته که ما در اون حضور نداشتیم، درنظر گرفتن تمام شرایط آن موقع، بسیار کار سختی است. معمولا این شرایط ترکیب پیچیده ای از مسایل مختلفه. بنابراین به گفته استاد عباس منش و بسیاری از بزرگان، بهترین کار اینه که در مورد آنچه که نمیدانیم یا اطلاعات کافی نداریم و یا به اندازه کافی تحقیق نکرده ایم بیهوده صحبت و قضاوت نکنیم. نکته مهم دیگه این که کلا با توجه و قضاوت در مورد مسایل مختلف، آنها را بیهوده وارد زندگی خود کرده و احساس بدی پیدا میکنیم.