خودمان را هم قضاوت نکنیم‌، چه برسد به دیگران - صفحه 9 (به ترتیب امتیاز)

سلام به روی ماه همه دوستان و استاد ارزشمندمون

استاد عزیز واقعا ازتون ممنونم و خدا رو شاکرم بخاطر این سایت غنی که هربار سوالی تو ذهنم شکل میگیره بلافاصله جوابش رو توی فایلهاتون پیدا میکنم. خداروشکر تو کنترل ذهنم دارم به مهارت نسبتا خوبی میرسم، اما در نقطه ای متوقف شده بودم و همش میگفتم چرا بیشتر از این نمیتونم ذهنم رو کنترل کنم چرا مدام یاد اینو و اون میوفتم هربار که ذهنم پرت میشد سمت دوستی آشنایی یه ضربه به نبضم میزدم اما فایده ای نداشت دوباره ذهنم سُر میخورد همون سمت، بعد خودمو توجیه میکردم خب من حس بدی ندارم با این گفتگوهای ذهنیم اما دوست داشتم تمرکزم رو خودم و اهدافم باشه که با این فایل متوجه شدم که این نوع فکر و نجواهای ذهنی هم نوعی قضاوت کردنه، بله من مدام تو ذهنم اطرافیانم رو بخاطر زندگیی که داشتن قضاوت میکردم تجزیه و تحلیل میکردم درسته حس بدی نداشتم اما حواس منو پرت میکرد، دقیقا از اون لحظه ای که این فایل رو گوش دادم تا ذهنم میخواد بپیچه به سمتش مچشو میگیرم. ذهن من اگه دلیل یه کاری رو بدونه راحتتر رام میشه، خداروشکر که هم دلیلش از راه رسید هم راه حلش.

ازخدا و شما و تیم دوست داشتنیتون سپاسگزارم.

در ادامه اینم بگم که ما خیلی هم رفتارهای پدر و مادرهامون رو قضاوت میکنیم که فلان رفتار رو با ما کردن، تو تربیتمون اشتباه کردن یا فلان باور اشتباه رو در ما نهادینه کردن….

یبار در مورد همین موضوع با دوستی صحبت میکردم گفتم چرا اینجوری به قضیه نگاه نکنیم مثلا پدر و مادر من تو یه شهر کوچیک یه انقلاب رو تجربه کردند بعد یه جنگ رو دیدند اون استرس و بلاتکلیفی کمبود مواد غذایی…رو تجربه کردند، چند بار بیماری واگیردار تجربه کردند. اونا نسلی بودند که برق و رادیو و تلویزیون و … رو بعدا و اونم در ابتدایی ترین مرحله پیدایششون دیدند، معلومه که باور کمبود دارند معلومه که بخش بزرگی از ذهنشون درگیر بقا باشه

بعد توسط پدر مادری تربیت شدند که اونا تربیت شده دوره قاجار بودند آیا واقعا باید انتظار داشته باشم که چیزی بغیر از اینی که هستند باشند

آیا من با این همه پیشرفت علم و در دسترس بودن آموزشهای خوب میتونم خودمو رشد بدم؟

خیلی خوشحالم که این آگاهی ارزشمند رو هم دریافت کردم، خدایا شکرت