«قدمهایی تکاملی» برای خلق زندگی دلخواه

سلام استاد جانم

سلام استاد قشنگم

سلام مرد تکامل

استاد جانم حرفاتون هر چقدر هم که از روش بگذره باز هم تازگی داره. باز هم هر دفعه آدم آگاهی های جدیدی رو یاد میگیره. هر دفعه کامل تر میشه.

در زیست شناسی تکامل یعنی تغییر در مدت زمان. نه به معنی کامل شدن.

یعنی چی؟

یعنی ممکنه که فردی باور های اشتباهی داشته باشه و بخواد که اونهارو درست کنه و با باور های درست جایگزینشون کنه. اگر که تکامل به معنی کامل شدن بود، اون آدم باور های اشتباهش هر روز اشتباه تر میشد تا به سر حد اشتباهی برسه. اما تکامل به تغییر، باعث میشه که اون فرد در جهت رشد و بهبودی، باورهاش تغییر بکنه و طی مدتی بتونه اونها رو با باور های درست جایگزین بکنه.

تکامل باعث شده تا از ابتدای خلقت جهان، مرتب عناصر تغییر کرده و با هم ترکیب بشن، مدام گونه های جدید تشکیل بشن تا پس از مدت های طولانی انسان تشکیل بشه.

خیلی ها مخالف این هستند. میگن که فقط حضرت آدم و حوا بودن و بچه دار شدن و بچه هاشون با هم ازدواج کردن و همینطور دو به دو ازدواج کردن تا این بشر کنونی شکل گرفته،

اما تحقیقا نشان میده که اگه فرزندان آدم با هم ازدواج کرده بودن، پس الان انسان میبایست کودن و ناقص العقل میبود. چون از لحاظ ژنتیکی باعث عقب ماندگی میشد. پس الان که انسان سالمه، میشه به این پی برد که اونها با هم ازدواج نکردن.

از طرفی دیگر در اسلام ازدواج با محارم حرامه. قانونه و برای هیچ کس هم استثنا نداره، پس اگر فرزندان آدم با هم ازدواج میکردن، ببخشید ببخشید شرمنده،

تمام انسانها حرام زاده میشدن.

پس از روی این موضوع هم میشه پی برد که فقط آدم و حوا نبودن.

بلکه انسانهای دیگه ای هم بودن که فرزندان آدم با اونها ازدواج کردند.

حالا اون انسان لزوما خیلی پیشرفته و کامل نبوده، کلا خیلی که باشه، انسان ۱ میلیون سال قدمت داره، ولی همینم زمان خیلی زیادیه. پس قطعا اون انسان تا کنون دچار کلی تغییرات شده و به شکل امروزی درآمده.

دوباره بریم سر زیست شناسی، در مطالعاتی در مورد اندام های حیوانات، مشخص شد که حیوانات هم مانند انسان دست دارند. منتهی این دست ها مدام دچار تغییر شدن و کاربردشون فرق کرده و تبدیل شده مثلا به بال پرنده، باله ی دلفین، پای چهار پایان و‌….

تکامل همه چیزه. حتی من خودم توی این هفته گذشته مثالهایی فوق العاده عینی دیدم برای قانون تکامل که الان بشون برمیگردم واقعا میبینم که همه چیز تکامله.

مثلا هفته پیش جاتون خالی ما مرغ گرفته بودیم برای جوجه. بعد مواد و آبلیمو بهش زدیم و زمان نسبتا کمی موند. بعد هم من خودم رفتم تا کبابش کنم. راستیاتش حوصله نداشتم صبر کنم، نمیدونم چرا ولی هر چی بود انگار کار داشتم. گفتم میرم آتیشو زیاد میکنم یه ۱۰ دقیقه بیش تر طول نکشه و بپزه. خلاصه بردم و روی آتیش زیاد گذاشتم و بعد از ده دقیقه دیدم روش که به نظر پخته که هیچی، سوخته میاد. گفتم حتما مغز پخت شده.

بعد بردم و دیدیم که ای دل غافل، خامه.

من گفتم من واسه خودمو میبرم دوباره بپزم.

بردم و ایندفعه از اون ور بوم افتادم پایین. گذاشتم روی آتیشو خیلی بیخیال نشستم و یه نیم ساعتی طول کشید.

بعد یه نگاه انداختم دیدم که به به.

این دفعه دیگه کربن خالص تحویل گرفتم.

اومد تا رسیدیم به چند شب پیش که از اون جوجه ها مونده بود منتهی نپخته و توی مواد مونده،

اول اینکه نرم شده بود عین پنبه‌.

دوم اینکه تمام مواد و اون آبلیموی تازه تا توی مغزش رفته بود. دهنم دوباره داره آب میوفته.

رفتم و ایندفعه زیرشو خیلی کم کردم و گذاشتن فکر کنم حدودا ۳۰ دقیقه ای واسه خودش پخت.

آخ آخ آخ جاتون واقعا خالی بود. به خدا اون لحظه تو این فکر بودم که عجب چیزی شده جای همه خالی.

نرم، خوشمزه، طعم دار، خوش رنگ، از همه مهمتر، آبلیمو خورده و خلاصه بینظیر بود واقعا. خدایاشکرت.

مثال دومش این بود که من تصمیم گرفتم برم توی پارک و از پل خواجو شروع کنم و یه مسافت خیلی زیادی رو بدوم، و همونو هم بدوم برگردم.

این در حالی بود که من خیلی وقت بود سنگین ندویده بودم.

رفتم و یه ۲۰ کیلومتری خلاصه دویدم و برگشتم خیلی هم خوب بودا.

نکته ی مهمش میدونید چی بود، این که من میخواستم یکی دو کیلو از وزنمو بیارم پایین(آخه بین خودمون بمونه ها، یه ذره این چند وقته پر خوری کردم)

ولی خب مشکل اینجا بود که میخواستم توی یه روز کم کنم.

نتیجش چی شد حالا.

فردا صبحش من آزمون داشتم و به خیال خودم ورزش کرده و سرحال میرم آزمونم رو عالی میدم،

صبح که چشمامو باز کردم، اولا که از خواب داشتم میمردم، دوم اینکه میخواستم بلند بشم، بعد از هر طرف هرچی زور میزدم، تکون نمیخوردم، اصلا هیچی. از بالا تا پایین بدنم گرفته بود.

هیچی دیگه با کلی جر و بحث تو همون حالت دراز کش تصمیم گرفتم نرم دیگه.

حالا درستش چی بود،

این بود که من اون روز میرفتم و نیم ساعت میدویدم به مدت یک هفته، بعد از اون که عادت کردم، میکردمش ۴۵ دقیقه. بعدم هی افزایشش میدادم،

اما من میخواستم از همون روز اول دو ساعتو بدوم. دویدما. برای دویدنش آماده بودم. خیلی هم سنگین بود ولی خب واسه عوارضش آماده نبودم.

یکی دیگه این که الان فصل امتحانات ما شروع شده و خیلی از بچه ها بعضی از درس ها رو تا الان کلا بهش بی توجه بودن. بعد میخوان توی یکی دو روز جمعش کنن و نمره ی خیلی خوبی هم بگیرن. خب نتیجش شاید این بشه که بتونن شب امتحانی حالا واسه یه درس بعضا نمره بیست هم بگیرن، ولی به خدا اگه بعد از امتحان بلافاصله همون برگه رو بذاری جلوشون، شاید نصف نمره رو بیارن.

سر قانون تکامل که نمیشه کلاه گذاشت.

قانونو که نمیشه عوض کرد.

یا باید اجازه بدی تکامل طی بشه یا اینکه مجبور میشی تاوانشو پس بدی. و چه تاوان سنگین و بدیه.

چه تو گوشی محکم و درد ناکیه.

ولی خب به قول استاد گوهر گوی من،(راه درست، راه لذت بخشه. راه آرامه، نه راه تقلا و زجر)

و کاملا درسته. راه لذت بخش راه تکامله. راهیه که عجله توش نباشه. راهیه که از هر لحظش لذت ببری.

هر لحظشو بهترین لحظه عمرت بدونی.

بهترین نعمات رو به آسانی و با لذت بدست بیاری.

این راه درسته. واین جهان جای صلحه. جای اجرای قانون تکامله. جای دریافت بینهایت نعمته اونم به راحتی و با لذت. چون این حق الهی انسانه.

تمام چیز های خوب آسون بدست میان.

اگه باور این جمله برامون مشکله، معنیش این نیست که جمله اشکال داره، یعنی که ما اشکال داریم. باور های خودمون مشکل داره و باید اونقدر روش کار کنیم تا به راحتی بپذیره و مقاومتی نداشته باشه.

خدا رو شکر که به این راه هدایت شدم و لیاقتشو دارم که بینهایت نعمت رو به سادگی بدست بیارم. به آسانی. خود به خودی. به بهترین و آسون ترین شکل. به خداگونه ترین شکل.

خدایا شکرت.

خداوندا به راه راست هدایتمون کن. به راه کسانیکه به آنها نعمت دادی و نه کسانیکه بر آنها غضب کردی و نه گمراهان.

الهی آمین

شاد و پیروز و ثروتمند باشید.???????????