هدفگذاری با قانون تکامل

به نام خدا

سلام

این نشونه برای پریروزم بود ولی گفتم بیام مکتوب کنم که چقدر این فایل در جهت راهنمایی و هدایتم بود. البته که گم کرده بودمش برای اینکه بیام دقیقا زیر همین پست کامنت بذارم چون اسم فایلی که دانلود شده بود با اسم خود فایل فرق داشت و نصف بیشتر فایلهای دانلودی رو دنبالش گشتم و از روی عکس فایل پیداش کردم. استاد چقدر فایل گذاشته بود و خبر نداشتم. تصمیم گرفتم اونا رو هم دانلود کنم و یکی یکی ببینم. تیتر بعضیاشون هم به شدت برام جذاب بود و احساس میکردم باید گوش کنمشون. همون نسیم خنک هدایت….

بگذریم

توی کامنتهای قبلی یادداشت کرده بودم که به تضادی برخوردم که نیاز داشتم تا براساس اون تصمیمی قاطعانه بگیرم. بعد ازون، تصمیم به افزایش درآمدم گرفتم تا از شر تعهدات ناخواسته م رها بشم. تعهدی که قرار بود بنویسم 7 برابر شدن درآمدم بود. با توجه به اینکه قبلاً هم نوشته بودم و درآمدم بیش از 3 برابر شده بود یه جورایی میگفتم میشه اما وقتی حساب کرده بودم و رقم 7 برابر شده ش رو میدیدم برام عادی نبود و یه wow پنهان توی وجودم داشتم. این یعنی میل دارم مدارها رو دوتا یکی برم بالا. توی این فایل از قدمهای تکاملی صحبت شد و انگار خدا بهم میگفت ببین همچنان آروم آروم برو جلو. مخصوصاً که خیلی وقته جدی کار نکردی روی باورهات و دوباره وسط کار رها میکنی. پس قدمهای کوچیک ولی آهسته و پیوسته بردار و یه قدم بزرگ برندار. منم گفتم اوکی. مثل این میمونه که مدتها ورزش نکرده باشی و حالا بخوای خیلی حرفه ای و قدرتی کار کنی، شاید یه جلسه بتونی این کارو کنی اما برای فردا نمیتونی حتی معمولی راه بری و اصطلاحاً گوشت پاره میکنی پس قدم بلند برندار. با کسی یا حتی خود قبلیت هم قرار نیست مسابقه بدی. آروم آروم اصلاح کن خودتو و از زوال به سمت کمال حرکت کن. قبلاً اگه چند هفته میگذشت و من سر به سایت یا اینستا یا کانالهای استاد نمیزدم الان خودمو مجبور میکنم این کارو بکنم ولو روز درمیون. قبلاً اگه هرچند ماه کامنت میذاشتم الان خودمو وادار میکنم زود به زود اینکارو کنم تا ذهنمو خالی کنم و البته از قدرت مکتوب هم استفاده کنم. امروز صبح هم بعد از بیدار شدن و یکی دو تا کار کوچیک انجام دادن، دیدم برق قطع شد و تعهد 3 برابر کردن درآمدم رو نوشتم اما یکم چالش برانگیزش کردم و به جای بکسال زمان کمتری بهش اختصاص دادم. قبلا توی یکسال بیش از 3 برابر شده بود و میدونم اگه مسیر رو پیوسته ادامه بدم حتما بهش میرسم. بهترین کار در جهت ایفای تعهد، استخراج باور از فایلهای استاده، اگرچه مسئله ی کار کردن روی باورها عملی 24 ساعته ست اما برای منی که برام منطقیه یه کاری رو براش فلان قدر زمان بذارم و استمرار رو اینجوری به خودم یادآوری کنم، خوبه. قبلاً اگه روزها میگذشت و در حد تکرار یکی دو جمله اونم زیر 5 بار روی باورهام کار میکردم و شکرگزاریم زبونی و منقطع بود، اما امروز حداقل 90 دقیقه باور نوشتم، توی کانال نتایج دوستان رو خوندم و تحسین کردم، نشونه امروزمو دریافت کردم و حالا هم که دارم کامنت مینویسم. سرجمع 4 ساعت امروز رو کار کردم و دارم سعی میکنم احساس خوبی که گم کردم رو دوباره ایجاد کنم.

من هر موقع ذهنمو خالی میکنم بعدش اتفاقات خوب هم رخ میده. مثلا دیشب، آخر شب وقتی خواب بودم پیامک واریز پول اومد. انقدر خوابم میومد حتی حال نداشتم نگاه کنم واریزی از کیه ولی یه خدایا دمت گرم گفتم و باز دوباره خوابیدم و البته حسم میگفت مال کدوم مشتریه ولی انتظار نداشتم به این زودیا تسویه کنه و جالب اینکه وقتی صبح بیدار شدم و چک کردم دیدم بعله حسم درست گفته که مال کیه اون واریزی، یا دیروز پول لازم داشتم برای خرید یه چیزی برای خونه و یه خورده بعدترش یه مشتری برام اومد که انتظارش رو نداشتم و خدا از طریق اون به اندازه نیازم بهم پول داد تا چیزی که لازم دارم رو بخرم.

پیاده روی کردن استاد خیلی بهم چسبید. چون هم خودم پیاده روی رو دوست دارم هم وقتی دیدم چه نعمت بزرگی رو دارم اما به چشمم نمیاد، به خودم گفتم چه کار بزرگی میکردم و میکنم و اصلا متوجهش نبودم و ازش قدردان نیستم. اگه استاد هدف میذاره که برای افزایش انرژی جسمانی روی خودش کار کنه و حالا تونسته یه مسیر رو 4 ساعت بره و بیاد و خسته نشه و اینقدر به چشمش میاد، من که دارم هر روز 4 ساعت بدون توقف راه میرم بیرون از خونه و راه رفتن توی خونه و انجام دادن کارهای روزانه هم هست که اگه اونا رو به حساب بیارم روزی 5-7 ساعت پیاده روی میکنم اونم با اضافه وزن زیاد و بدون خستگی و نفس تنگی و غیره که اصلا حسابش نمیکنم. آخرش فقط به خاطر تیر کشیدن پاشنه هام متوجه میشم اون روز خیلی راه رفتم وگرنه در حینش هیچی اذیت نمیشم. البته که اون 2 ساعت خواب بعدش هم خیلی میچسبه.

چیزی که دیگری براش پلن میچینه، من طبیعی دارم و چقدر چیزها برای سپاسگزاری از خدا زیادن و گاهی چقدر بدیهی و طبیعی ان که اصلا یادمون میره هستن و باید براشون سپاسگزاری کرد. این نعمت پیاده روی و قدرت جسمانی من بیشتر خودشو نشون میده وقتی میبینم یکی از آشناهام با اینکه وزنش از من کمتره ولی اگه نیمساعت اونم بسیار آهسته راه بره آخرش واقعاً روی زمین کشیده میشه تا به نقطه ی ابتدایی مسیر برسه در حالیکه من اصلاً تفاوتی بین انرژی شروع یا پایان مسیر احساس نمیکنم.

سپاس از توجه شما

در پناه الله یکتا باشید