هدفگذاری با قانون تکامل

به نام خدای مهربانم

سلام به همه ی خونواده عزیزم

دیوانه شدن کمه اینجا! وقتی توی یه لحظه دیدم اسم فایل جدید ،زندگی در بهشت نیست، با خودم گفتم ۱۰۰در۱۰۰ به خواسته ی این چند روز من ربط داره و همین هم شد!

خدایا شکرت شکرت

استادجان از دوسال پیش تصمیمی داشتم که اون موقع نمیتونستم از پسش بربیام(شک و هزینه و باور!) میگفتم خب این کارو بکنم و نتیجه نده چی، الکی وقت و هزینم رو هدر میدم و شاید لازم نباشه اصلا! شاید اصلا نخوام تو این مسیر بمونم، اصلا از کجا هزینش رو بیارم، و و و .. حالا از وقتی یه قله برا خودم مشخص کردم، به وضوح رسیدم که اون تصمیم دو سال پیش در راستای همین هدفه بوده و میتونسته کمکم کنه!چیزی که اون موقع به ظاهر لازمم نمیشد! این چند وقته افتادم دنبالش که هرطور شده شروعش کنم و انجامش بدم ولی اصلا عجله ای نکردم یا خودم اذیت نکردم(چون تاحدی این باور رو پذیرفتم که اون چیزی که میخوام در زمان درستش حتما به نفعم برام انجام میشه حتی اگه همه بگن دیره!) و هی به خودم میگفتم یا میشه یا نمیشه دیگه بهتر از یک جا موندن و حاشیه امن هست، و یاد حرفتون افتادم که گفتین هزینه کنین برا هدفتون، خب این یعنی احترام قائل میشیم برا هدفمون برا خودمون ، و باعث میشه یه جورایی حس لیاقت هم تقویت بشه!

خب من یه مسیر رو همش روش متمرکز بودم ولی باهاش راحت نبودم و میگفتم شاید یه راه راحت تر و بهتری هم باشه و توی مدار این خواسته بودم با صحبت کردن و پرسیدن درموردش، تا اینکه دوستم یهو دیشب توی حرفاش درمورد خودش، یه ایده بهم داد(جالب اینه که وقتی گفتم چرا زودتر نمیگفتی بهم ،فک میکرد این مورد رو قبلا بهم گفته ولی نگفته بود تا دیشب که من به خوبی توی فرکانسش بودم!) کلی راهنماییم کرد و تا صبح داشتم سایت ها رو شخم میزدم دنبال جور کردن تکه های پازل و هرچی بیشتر میگشتم انرژیم بیشتر میشد و اصلا خوابم نمیومد! مثل حرفتون که گفتین خوابم کمه ولی انرژی دارم، یا اینکه گفتین دنبال هدف بودن، انرژی میده نمیذاره آدم درونش بپوسه.. خب کلی اطلاعات جمع کردم و سوالهای داشتم که باید از متخصصش میپرسیدم، درخواست دادم به خداوندم که راحت و عالی این یکی هم حل بشه و واقعا راحت اینم حل شد و جوابهام رو گرفتم و مسیر جدیدی برام واضح شد که باهاش راحت تر بودم! و خداروشکر تصمیمم گرفته شد و به امید خدا سر وقتش عملیش میکنم، انقد این موضوع بهم روحیه داد که داشت صبح میشد و خوابم نبرد و نشستم روی موضوع جلسه ای که هفته بعدی داریم با همکارا فکر کردم و کلی سوال و ایده نوشتم و آماده کردم براش!

دو ساعتی خودمو به زور خوابوندم و با انرژی بیدار شدم و بیشتر روش کار کردم و کل روزم با انرژی بودم و کارهای کوچیکی که عقب انداخته بودم هم انجام دادم..

این تصمیم یه قدم هست توی مسیر هدفم، برای طی تکاملم. همه چی همین مسیر هست.

استادجانم ،گاهی مسیر رسیدن به خواسته هامون زیادی طبیعی میشه و ما هم فراموشکار! مثلا الان که دارم دربارش مینویسم هی یادم میاد مثلا ازوقتی درموردش حرف میزدم و میگفتم میخوام انجامش بدم حتی اولش که جدی نبودم، هدایت شدم به مسافرت کوچیک به شهری که چندسالی اونجا بودم و تجدید خاطره توی اون شهر باعث شد مصمم تر بشم و بیشتر برم تو فرکانسش.( بازم جمله ی شما توی گوشم زنگ میخوره:

خواسته ی ما هست وجود داره کار ما اینه ما بریم توی فرکانسش توی مدارش )

اصلا همون سفر کوتاه رو هم دوست دارم درموردش بگم چقد درس داشت برام، یادمه وقتی از قانون فرکانس بی خبر بودم و تازه بخاطر دانشگاه رفته بودم اون شهر، همش به خونواده میگفتم ازبس هی چندروز چندروز من رفتم اونجا تا بالاخره دانشگام افتاد همونجا! یا ازبس از آب و هواش خوشم اومد!(درواقع ناآگاهانه ازقبل خودمو برده بودم توفرکانسش). چندسالی که اونجا دانشجو بودم توی یکی دو ساعت از جلو چشمم گذشت، با خودم گفتم چی شد که من برگشتم سر جای اولم همون زادگاهم و اون چندسال، تغییری ایجاد نکرد تو زندگیم؟ یاد ناسپاسی خودم افتادم، اومده بودم جایی که میتونستم خیلی پیشرفت کنم و درس بخونم و مستقل بشم (چیزی که شدیدا حال خوبی بهم میده) و تجربه های جدیدی کسب کنم و مدارم بره بالاتر، ولی من چیکار کرده بودم، چشم رو خوبیها بسته بودم و لذت نمیبردم و همش شاکی بودم و استفاده ای نمیکردم و همون آدم قبلی مونده بودم! خب جهان هم کار خودش رو کرد و منی که اون زمان ناسپاس و کافر بود رو برگردوند سر خونه ی اولم! دقیقا یادمه وقتی بعد از دانشگاه برگشتم خونه همین حس رو داشتم! خب که چی؟؟عمرم رو تلف کردم و برگشتم!! خدای من! ولی خب همین تضاد باعث شد دوباره به تکاپو بیفتم و سعی کنم تغییر کنم از همین جایی که هستم، و امروز ربط زیادی به آدم دو سه سال پیش ندارم، این دفه آگاهانه دارم سعی میکنم تغییر و پیشرفت کنم از همین خونه اولم!

خوشحالم از اینکه یه روز دیگه رو زنده بودم و زندگی کردم، جست و جو کردم، یه قدم دیگه به هدفم نزدیکتر شدم، باز شما رو دیدم و حرفای خداوند به خودم رو از زبان فصیح شما شنیدم و کنار خونواده ی بی نظیرم(دست های بی نظیر خداوند) با شادی زندگی کردم.

همه چی طیِّ مسیره

(این روزا دچار یه تضاد بزرگ وتکراری هم شدم که برعکس قبلا دارم حسم رو خوب نگه میدارم و به راه حل های درستش فک میکنم و باورهای اشتباه گذشته رو که میان سراغم رو کنسل میکنم براخودم و سعی دارم با فرکانس درست، کاری کنم خودش به امیدخدا به خوبی و راحتی حل بشه و بعد بیام اینجا درموردش بنویسم)

عاشقتونم، عاشق سادگی و شفافیت و صداقتتونم

شاد و سلامت و ثروتمند باشین استاد و مریم عزیزم و خونواده عباسمنشی بی نظیرم😘❤🌹