ایمانی که عمل نیاورد‌، حرف مفت است!! - صفحه 13 (به ترتیب امتیاز)

به نام خدای بخشنده و مهربون، خدایی که بهترین رفیق مونه

بچه ها خیلی شما رو دوست دارم، دلم برای شما ، برای استاد عباسمنش عزیزم تنگ شده بود، چند وقتی بود که کامنتی نذاشته بودم. این فایل برای چندمین بار دگرگونم کرد، میدونم خیلیا رو متحیر کرده و به خودشون اورده. این دفعه خدا بهم تلنگر زد : پس ایمانت کجا رفته؟ اون ذوق و شوقی که توی شروع کار داشتی چیشد؟ اون همه خواسته و رویا رو فراموش کردی؟ من رو باور داری که هرچی بخوای بهت میدم؟

کلی باهام حرف زد. اصلا من انگار هدایت شدم به همین فایل. توی هارد کامپیوترم هدایت شدم، وقتی پوشه رو باز کردم همین فایل بود که انگار داشت داد میزد و چشمک میزد که برم سراغش ببینم چی گفته شده. قبلا این فایلو دیده بودم ولی به قول استاد مثل « یه فیلم و سرگرمی » دیدمش.

اصلا همین کامنتی که میخواستم بذارم نمیدونین چه قدر ترس و شک توی ذهنم نجوا میکرد.

ترسایی که ممکنه بعضی از شما هم تجربه کرده باشین… انگار نجواها میگفتن کامنت بذاری آخه کی میخونه؟ کی دنبال نظر تو میگرده؟ نکنه کامنتت لایک سبز نگیره و استاد اهمیتی نده؟ و ….

توی این مدتی هم که کامنتی نذاشتم بیشتر ترسم همینا بود.همین الان پاشنه آشیلم رو پیدا کردم « کمال گرایی» چیزی که نمیذاره هیچ وقت شروع کنی تا وقتی که بی نقص نشدی، و همیشه موکول میکردم به روزی که هیچوقت نمیاد. روزی که فکر میکردم باید درجه یک بشم بعد کامنت میذارم. اما نه. خدایی که من میشناسم این قانونش نیست، قانون اینه که من حرکت کنم حتی اگه پر از عیب و ایرادم، چه عیبی داره منم دیدگاهم رو انتقال بدم؟ حالا لایک و امتیازم نگیره ، حتی یک نفرم اگه براش مفید باشه و قانون توی ذهنش تایید بشه و ایمانش بیشتر ، من کارمو درست انجام دادم. اصلا من کامنت میذارم که رد پایی از خودم باشه. این تنها کامنتی نیست که روی این فایل میذارم، شاید ماه بعد اگه بدرستی تکاملم طی بشه یه کامنت بهتر و با درک بیشتری از قانون بنویسم

من درگیر حاشیه شده بودم، اصل کار همین مشارکت و تایید و باور کردن قوانینه. امروز فهمیدم من هیچ ایمانی ندارم. همه ش ادعا بوده ولی در عمل وقتی فهمیدم ایمانم ضعیفه که خواستم یه « کامنت ساده » بنویسم، انچنان ترس و نگرانی اومد دیگه تا تهش رفتم چه خبره. خیلی باید روی خودم کار کنم. من قانون رو جدی نمی گرفتم. وقتی حالم بد میشد یه فایل دقیقا مثل مسکن میذاشتم گوش بدم یا ببینم بلکه یه حرفی بشنوم که حالم بهتر بشه، استاد دقیقا مخاطبت خودم بودم؛

بعد یه مدت شاکی میشدم پس چرا نتیجه نمیگیرم، چرا زندگیم متحول نمیشه؟ در صورتی که خیلی چیزا رو فراموش کردم: تکامل و باور و ایمان .

۱- توقع داشتم در عرض یه ماه نتایج خیلی بزرگ بیاد توی زندگیم، بعد که دیدم نتایج به اندازه توقع بیش از حد من نیست نگران میشدم فکر میکردم قوانین ایراد داره، درصورتی که مشکل همینجاست: « خود من» بارها شنیدم از استاد که نتایج آروم آروم رخ میدن انقدر عجله نکنید باور های مخرب یک شبه به وجود نیومدن که یک شبه هم از بین برن. ستاره قطبی جواب تمام سوالاتم بود اما من از بس که عجول بودم کلافه میشدم و دقیقا زمانی که باید از زندگیم لذت میبردم و فقط احساس سپاسگزاری و خوشبختی میداشتم همش میگفتم پس نتایج چی میشن… میدونین بچه ها این ترس و نگرانی ترمز و مانعی میشد که هرچی پام روی گاز بود که با شتاب برسم به خواسته هام از یه طرف ترس و استرس جلومو میگرفت.

۲- یعنی یه کوچولو توکل و ایمان از خودم نشون نمیدادم ، همش میگفتم تا نتایج نیاد باورم قوی نمیشه، درسته که نتایج باور سازه، ولی نتایج فقط ۱۰ میلیارد پول نیست که. نتایج میتونه همون خبر خوب باشه، حتی همون مقدار پول نسبتا کمی که بعد از مدت ها خودم ساختم باشه، رفتار محترمانه ی دوستم و پدر و خانواده باشه. الان که دور و برم رو نگاه میکنم کم نتیجه نگرفتم ، کم رو خودم کار نکردم، ولی این ذهن فراموشکار یادش میره من از کجا به کجا رسیدم

یه مدت قدم ۱ رو کار کردم کلی هم نتیجه اومد ، رفتم قدم دوم رو کار کردم و همین طور شرایط داشت بهترمیشد زندگی داشت راحت تر میشد برام، ولی متوقف شدم. فکر کردم دیگه من باورام تغییر کرده افتادم توی سرپایینی. یه جورایی خودمو گول زدم . یه ماه گذشت دیدم ترس ها و شک ها و بد اخلاقی ها داره بر میگرده. نتایج داره ثابت میشه ، رشد داره قطع میشه. « الان که این صحبت استاد رو گوش دادم دیدم بابا من اصلا یمدت ول کرده بودم انتظارم داشتم همه چی بهتر بشه. خب وقتی غذای مناسب به ذهن و روحت ندی این چه توقعیه. » این فایل رو نشونه ای الهی میدونم و یه تلنگر فوق العاده ، بالاخره باید به خودم میومدم، این غرور کاذب باید شکسته میشد

باید میومدم اینجا اقرار میکردم که آقا من یه مدت روی کنترل ذهن و باورهام کار نکردم و سرجام متوقف شدم، کلی از پاشنه های آشیل و ترس هامو توی این فایل پیدا کردم.

این اقرار بهم جسارت میده، ایمان بیشتری میده، همین که پا روی اون ترس ویرانگرم گذاشتم و تجربه مو نوشتم. استاد واقعا ممنونم که این فضا رو در اختیار مون گذاشتی که رو خودمون کار کنیم. همین صداقت و باور و ایمان قوی شماست که منو عاشق خودتون کرده ، بچه ها از همه تون ممنونم تا اینجا نوشته هام رو خوندین. از همین لحظه میخوام قوانین رو جدی بگیرم، الان خالص تر از قبلم. از خدا میخوام بهم کمک کنه اینجا رشد کنم. تکاملم رو درست طی کنم، با یه تضاد کوچیک سریع جا نزنم، خوشحالم که دوباره به این خانواده فوق العاده برگشتم خدا رو صدهزار بار شکر این ترس از نوشتن تجربه و دیدگاهم شکسته شد، از الان به بعد بیشتر با شما هم مسیرم. این خودش یه نشونه عالیه …🌺🙏👍