باید شخصیتمان تغییر کند نه اینکه ادا در بیاوریم! - صفحه 31 (به ترتیب امتیاز)

سلام .

اره سلام. همون سلام همیشگی؛ همون سلامی که همیشه میگم . همون سلامی که بعدش نمی تونم گفت و گو رو ادامه بدم. همون سلامی که من الان میگه و همون سلامی که من سه سال پیش می گفت. همون سلامی از روی عادته سلامی که حتی نمی دونم چرا میگمش ولی به همه میگمش . همون سلامی که نشونه ی منِ بی عزت نفسه. با این فایل فهمیدم همون ادم قبلی ام. همون ادم دو سال پیش.

تو این دو سال هیچ نتیجه ی قابل توجه ای نگرفتم. هیچ نتیجه ای . نتایج کوچیک بودن اما کوچیک و زود گذر .

نتایج بزرگ نیومدن

چون عمل بزرگی انجام نشد

عملی انجام نشد

چون شخصیتی تغییره نکرده

چون باوری ساخته نشده

فقط یسری اطلاعات اضافه شده.

شاید یکم بهتر شده باشم ولی نه اون طور که باید. اون تعهد اون تلاش همه جانبه برای تغییر شخصیت نبوده. مشکلاتم رو حل نکردم باور های بیماری زا رو دور نریختم.

نقش بازی نمی کردم فکر می کردم که تغییر کردم ولی این فایل بهم نشون داد که نه شخصیت درون تو همونیه که بوده. اون شخصیت نازیبای من هنوز درونم داره زندگی می کنه هنوز منتظر یه فرصته که سر وکله اش پیدا بشه.

وقتی به کامنت هام نگاه کردم دیدم چقدر لحن حرف زدنم با من واقعی فرق داره . چرا هنوز نتونستم خودم باشم موقع نوشتن ؟ این عمدی نبوده که بیام یه حرف قشنگ بزنم واسه بقیه. شخصیت بیرونی ام دروغی شده و من ناخوداگاه دارم نقش بازی میکنم. گاهی سعی کردم که بهتر باشم ولی اون شخصیت بدم رو هیچ وقت خورد نکردم .

همیشه وقتی یه نفر باهام حرف میزد کارم داشت یا می خواست احوالم رو بپرسه تو دلم ارزو می کردم که زودتر بره با اینکه خیلی هم به طرف عشق می ورزیدم ولی چون وقتی بود نمی تونستم خود واقعیم باشم همش منتظر بودم بره تا نقاب کوفتیم رو از روی صورتم در بیارم.

من الان همون من سابقه + یسری اطلاعات قشنگ .

من هر روز به فایل ها گوش کردم ولی کو عمل من؟