قانون فراوانی و رابطه آن با «تجربه ثروت»

سلام

به همه عزیزان

به استاد خوبم که با نجات دادن خودش ی امتی رو نجات داده.

استاد چقدر کار کردن روی باورها و تغییر باورها به آدم احساس خوبی میده. احساس شادی وصف ناپذیر.

خیلی در مورد این فایل فکر کردم و همش استپش می کردم و می نوشتم و این نوشتن خیلی بهم کمک کرد تا بتونم باورهای غلطم رو پیدا کنم.

استاد باور فراوانی پاشنه آشیل منه.

این باوری محدودیت نعمت و ثروت مثل سدی ِ که نمی ذاره سیل خوشبختی وارد زندگیم بشه.

استاد اگه هر کس به خدا ایمان داشته باشه و بدونه که خداوند بینهایت هست. باورش میشه که ثروت ها و نعمت ها بی نهایته.

ما بی نهایت درخت داریم درشکل ها و رنگ ها و اندازه ها و کاربردهای مختلف. ما بی نهایت حیوان داریم. از هر حیوانی بی نهایت . یادمه یکی از دوستام که ی مستند از مورچه ها دیده بود می گفت ما انقدر مورچه داریم توی دنیا که می تونند دنیا رو تصاحب کنند. یا این که تنوع حشرات توی دنیا خیلی بیشتر از انسانهاست. خداوند بی نهایت انسان خلق کرده که هیچ کدوم، هیچ دو نفری شبیه به هم نیستند. وقتی به مستند ناسا نگاه می کنم و می بینم که ما بی نهایت کهکشان داریم. تازه به بزرگی و عظمت و بی نهایت بودن خدا پی می برم. باید همیشه اینو به خودم یادآوری کنم که خدای بی نهایتِ من، بی نهایت هم پول و ثروت و نعمت خلق کرده و هر کس هرچقدر هم استفاده کنه باز هم هیچی از این نعمت ها کم نمیشه.

دوستان ی مثال بزنم براتون که هم به شما کمک کنه و هم به خودم برای تقویت باورهای فراوانی ام. دوستان من ی دوست دارم که با ساختن لامپهای چاه آسانسور به درآمد میلیاردی رسیده. یکم که فکر کنید می بینید این ایده ای که به ذهنش رسیده ی ایده کاملا ساده بوده و این که کالایی که تولید می کنه جزء نیازهای اولیه مردم نیست. وقتی من این موضوع رو شنیدم گفتم اگه بخوام از این زاویه نگاه کنم بی نهایت ایده برای پول ساختن است. من وقتی به برنامه پایش نگاه می کنم( قبلا نگاه می کردم) می بینم که کارآفرینان برتر با تولید یک محصول ساده به درآمدهای خیلی بالایی رسیدن و این باور شکسته میشه که قرار نیست برای پولدارشدن کار خیلی بزرگی انجام بدی با پیاده کردن ایده های ساده میشه ثروتمند شد.

استاد تو ی میکسی گفتن که من نمی ذارم دیگران به ذهن من خوراک بدن و من خودم آگاهی هام رو انتخاب می کنم و من امروز فهمیدم که من به دیگران اجازه دادم که باورهامو بسازن.

اگه باورهای من هستن که زندگیمو میسازن پس من خودم آگاهانه این باورها رو میسازم. تا زندگیی رو تجربه کنم که دوست دارم.

من با این منطق که هر روز درآمد افراد بیشتر میشه و هر روز پیشرفت می کنند و ماشینشون رو عوض می کنند و یا برای خونشون وسیله می خرن یا طلا می خرن و برای بچه هاشون لباس های زیبا می پوشونن و … این حرف مردم رو باور نمی کنم که میگن گرونی شده دیگه نمی تونیم چیزی بخریم. اون آدم ها شاید خودشون این حرفها رو فقط می زنن و باور نکردن اما من وقتی میشنوم باور میکنم و ترس ها تمام وجودم رو می گیره. مردم دروغ می گن. اگه گرونی شده پس تو چرا این ماشین رو خریدی؟ برای خونت تلوزیون خریدی؟ خونتو تعمیر کردی؟

من وقتی به روند زندگی اطرافیانم نگاه می کنم می بینم که چقدر توی این ده سال گذشته رشد کردن. چقدر درآمدهاشون رفته بالا حتی اون فردی که به ظاهر وضعیت مالی خوبی نداشته هم خیلی رشد کرده

دارم به کسب و کارها نگاه می کنم که چقدر هر روز پول ساختن راحت تر شده. مثلا اپلیکیشن اسنپ که راه اندازی شد باعث شد که خیلی از افراد صاحب شغل بشن و به راحتی درآمد داشته باشند و صاحب اسنپ هم به راحتی پول بدست بیاره.

افرادی رو می بینم که تو بورس با چندتا کلیک کردن درآمدهای روزی چند ده ملیونی دارند.

یا افرادی هستند که با خرید و فروش ماشین به راحتی چند ده ملیون درآمد براشون می مونه.

خلاصه هر روز و هر روز بدست آوردن پول آسونتر میشه.

توی همین منطقه ای که من زندگی می کنم دوستان شاید باورتون نشه هر روز ی ساختمان ساخته میشه. انقدر محیط اطرافم تغییر می کنه که اگه دو،سه سال دیگه بیام اینجا. دیگه نمیشناسم. انقدر ساختمان درحال ساخت است که نگو. پس اگه گرونی است و پول دست مردم نیست و… پس این همه ساختمان رو کی میسازه. برای کی میسازه. اول باید سازنده پول داشته باشه و دوم این که خریداری هم وجود داشته باشه که بخره دیگه.

هر روز مغازه ها سوپری. آرایشگری. لباس فروشی و … بیشتر میشه.

این روزها دارن برای ماشین ثبت نام می کنند. من دیروز که رفتم کافی نت کار داشتم انقدر شلوغ بود که نمیشد وارد شد و پرسیدم گفتن به خاطر ثبت نام خودرو است . پس اگه مردم پول ندارن. این صف شلوغ برای چیه؟

استاد من باید و باید و باید و باید خودم باورهامو انتخاب کنم و مثل ی آدم کر و کور نباشم که هر کس هر چیزی گفت بپذیرم. من قدرت انتخاب دارم و خودم انتخاب میکنم که چی رو باور کنم.

استاد ی نکته که خیلی ذهنم رو مشغول کرده اینه که چرا من ی حرفی که مامانم بهم میزنه( ی باور غلطی که بهم میگه) رو خیلی زود باور می کنم و میره تو تار و پود وجودم. اما حرفهای شما اینجوری نیست؟

مثلا دو روز پیش که رفته بودم روستای پدریم و توی حیاط داشتم قدم می زدم چشم به ماه افتاد که تازه هلالش شکل گرفته بود. این حرف مادرم یادم اومد که بهم گفته بود هر وقت به ماه که تازه نو شده نگاه کردی حتما بلافاصله باید چشماتو ببندی و به آیه قرآن و یا به آب و یا به نور نگاه کنی تا یک ماه خوبی داشته باشی. اگه به سیاهی شب نگاه کردی . یک ماه سیاهی رو تجربه میکنی. این حرفها که یادم اومد کلی به خودم خندیدم که واای من چقدر ساده لوحم و این حرفها رو پذیرفته بودم.

باورهای دیگه من هم همینجوری شکل گرفته دیگه.

بدون دلیل و منطق حرفهای مردم رو پذیرفتم.

استاد ی دو ماهی هست که با همسرم میریم بالای شهر همدان و پیاده روی می کنیم . به چند دلیل یکی این که هوای اونجا عالیِ، طبیعتش بکره، کلی آب و درخت داره. کلی ماشین و خونه مدل بالا می بینیم و کلی کیف می کنیم. توی این مدتی که میریم پیاده روی کلی ماشین مدل بالا دیدیم. در رنگ ها و مدل ها و شرکت های مختلف. من به همسرم میگم تا یکی دو سال پیش انقدر تنوع ماشین نداشتیم. چرا چون هر روز فرصت ها داره بیشتر میشه برای پول ساختن. به همسرم میگم ببین مردم میگن گرونی شده. دلار رفته بالا. تو تحریم هستیم و … اما پس این همه ماشین از کجا اومده تو همین تحریم ها زیاد شده قبلنا نبودن.

مردم دروغ میگن و من دیگه حرف مردم رو نمی پذیرم.

موفق باشید.

سلام دوست عزیز

کاملا با حرف شما موافقم

ما هنوز حرف می زنیم ولی به باور نرسیدیم

برای این که باور فروانی را در عمق ذهن و جانمان جا بیندازیم چه کار باید بکنیم؟

جز این که به تعداد ماشین های مدل بالای شهرمون. تعداد ساختمان هایی که ساخته میشه. به مشتری های فروشگاه ها. پیشرفت علم که روز به روز به منابع نامحدود جهان دسترسی پیدا می کنند. به درختان فراوان. به آب فراوان، به این که تنوع شغل ها روز به روز بیشتر میشه نگاه کنیم؟

نمودهای فراوانی کدوم ها هستن؟

چکار کنیم که باور فراوانی در عمق جانمان بنشیند؟