قانون فراوانی و رابطه آن با «تجربه ثروت» - صفحه 29 (به ترتیب امتیاز)

من یه ترمزی در مورد ثروت دارم که فکر میکنم اگر ثروتمند بشم حق بقیه رو خوردم یا جای بقیه رو تنگ کردم و این نوع باور کمبود باعث شده من نسبت به داشتن ثروت مقاومت داشته باشم و یه جورایی احساس گناه کنم.

اما حقیقت اینه که همونطور که خداوند برای همه هست و اگر به من توجه کنه از توجه اش به دیگری کم نمیشه و همونطور که اگر من سلامت باشم به کسی ضرر نزدم و از سلامتی کسی کم نمیشه و همونطور که من اگر روابطم با عشقم عالی باشه به روابط بقیه با عشقشون آسیبی نزدم همونطور هم اگر ثروتمند بشم از کسی نگرفتم و از ثروت کسی کم نمیشه، چون منشا ثروت بیرون نیست درون منه، این خیلی مهمه که من درک کنم منشا ثروت درون منه و نه بیرون از من، خیلی مهمه که درک کنم ایده های ثروتساز و موقعیت ها و شرایط و فرصت های ثروتسازی که خداوند به من الهام میکنه فقط و فقط مال من هستن به درد کس دیگه ای نمیخوره من به خاطر یونیک بودنم این ایده ها و شرایط رو که یونیک من ایجاد شده میتونم بردارم و اگر برندارم فقط هدر میره فقط به خودم ظلم کردم فقط ناسپاسی خدایی رو کردم که اینا رو برای من آفریده و آماده کرده، چرا هر چی جلوتر میریم با اینکه همه دارن ثروتمندتر میشن باز هیچ کس فقیرتر نشده و فقیرترین آدم های جهان از فقیرترین آدمای دویست سال پیش اوضاعشون بهتره؟چون خداوند از منبع بی نهایت خودش داره میبخشه.

من نه تنها با ثروتمند شدنم جای کسی رو تنگ نکردم یا حق کسی رو نخوردم بلکه برعکس اگر ثروتمند بشم باعث ثروتمند شدن بقیه هم شدم چون به اونا باور میدم که میشه و همین کافیه یعنی تنها چیزی که آدما نیاز دارن باوره که اونو من با ثروتمند شدنم به بقیه میدم.

ما با ثروتمند شدنمون باعث گسترش جهان میشیم و به کلی آدم خیر میرسونیم.

من به دلیل ارتباط کم ام با جامعه ذهن پاک و دست نخورده ای داشتم یادمه سال اولی که وارد حرفه ی جدیدم شدم رفتم یه جا به عنوان شاگرد شروع به کار کردم یادمه یکی از کارکنان اونجا فهمید من معلم هستم (البته من استعفا داده بودم اونا خبر نداشتن) برگشت گفت تو اینجا چیکار میکنی اصلا؟ همین شماها اومدید توی این شغل کار و کاسبی ما رو هم کساد کردید، خیلی از حرفش ناراحت شدم، یعنی تا اون موقع اصلا این نوع باور کمبود رو نداشتم یا شایدم داشتم و خبر نداشتم، نمیدونم، به هر حال اگرم بود به این وضوح نبود، از اون روز این رفت توی ذهن من که هر فعالیت و حرکت و پیشرفت من، یعنی دارم جای کسی رو تنگ میکنم این باور به مرور چنان توی وجودم رشد کرد که من رو نسبت به داشتن ثروت به احساس عدم لیاقت رسوند، من بعد از دوره ی احساس لیاقت تمام زندگیم دگرگون شد حتی درآمدم حتی آسان شدن شغلم، اما اون دگرگونی خیلی اساسی که توی بقیه ی جنبه ها ایجاد شد توی ثروت ایجاد نشد چون دلیل احساس عدم لیاقتم در مورد ثروت برمیگرده به باور کمبود، یعنی من اگر باور کمبود رو در خودم اصلاح کنم خود به خود درباره ی داشتن ثروت احساس لیاقت میکنم.