نقش «روانشناسی ثروت 2» در رشد وضعیتِ مالی شما

سلام و درود فراوان خدمت شما استاد گرامی

نمی دونم چی می خوام بنویسم ولی قدم در راه می گذارم. هدایتگر اوست

در مورد تمرین فانوس دریایی که الان به نام ستاره قطبی هم می شناسمش باید بگم که خیلی عالیه و آدم رو اکثر اوقات خیلی شگفت زده می کنه که چقدر خلق جهان به دست خودمه. ولی نمی دونم چرا من مدتیه که برای نوشتن اون ذهنم مقاومت می کنه. در حالی که روزانه بصورت ذهنی دارم انجامش می دم.

حالا در مورد ثروت ۲باید بگم من ثروت ۱رو زمانی خریدم که ساعات پایانی فروش با قیمت قبلی بود. و الان هم ثروت ۲ رو می خوام. و می دونم که هدایت می شم. به بهترین شرایط حالا یا خریدن با قیمت قبلی یا قیمت جدید. مهم اینه که من می خوام و اون کسی که مسئول اجابت کردن خواسته هاست در لحظه اجابت می کنه. و برای او قیمت قبلی و بعدی معنا ندارد و از دید خداوند مبلغ بی معناست. چند روز پیش تو یه فایلی شنیدم که می گفت برای خدا ساختن یک میلیون دلار و یک دلار با هم فرقی ندارن. الان که دارم می نویسم فکر می کنم که من چقدر دید انسانی به خدا دارم . با اینکه این همه دارم تلاش می کنم که سیستمی ببینم خدا رو ولی انگار این دیدگاه رفته تو خونم. سخته در آوردنش. گاها با خودم فکر می کنم که بعضی چیزها رو از خدا نخوام چون می که که این بنده چقدر پرو شده حالا دو تا چیز دادیم بهش رو باز کرد،،🤣🤣

ولی ماجرا اینه که اون خدایی که من دارم بهش فکر می کنم خارج از همه اینهاست. دیروز داشتم فکر می کردم که چون همه چیز خودشه پس همین فرکانس های فکری منم خودشه. چه اتفاقی می افته اگر من باور کنم که فرکانس هایی که من دارم هر لحظه به جهان اطرافم ارسال می کنم خود خداست و چون بازم همه چی خودشه خودش رو خودش اثر می کنه و مثلا یه مشتری رو که اونم خودشه وارد زندگی منی می کنه که منم خودشم. بعد اونوقت من نشستم اینجا و به خودم می بالم که من این کار و کردم و اون کار رو کردم.

خدایا من نیستم. من نیستم تا بگویم که (من ) تسلیم. خدایا این (من)گفتن های من تمام وجودم را می لرزاند. می ترسم از این (من) ها چون می بینم که همین حرف ساده چقدر شرک در خود حمل می کند. من کار می کنم…

من کارگاه دارم…

من خانواده دارم…

اینها برایم نمودی از شرک شده اند.

هر چند که به هر حال ما انسانیم و اصلا با این من ها به دنیا آمده ایم و من حس می کنم که آمده ایم تا از دام این من ها آزاد بشیم. حال چطور؟ خدا می داند.

دیروز داشتم داشته های زندگی ام را می نوشتم. کلی شد. حال دارم می بینم که وابسته شدن به همه این داشته و نعمت ها خودش محدود کننده است. خودش بستن مسیره. خودش شرکه.

خدایا نعمت های فراوان عطا کن و به ما هم راه رسیدن به آزادی از بند شرک ها رو نشان بده. تو همیشه هادی زندگی ام بودی و هستی.حال در نقطه ای از زندگی ام قرار گرفته ام که شاید نقطه عطفی باشه و بعداً برام این لحظات لذت بخش تر باشه. ولی الان شدیدا به هدایتت و الطافت نیاز دارم. من هر گاه دلم می گیرد سوره ضحی را می خوانم

سوگند به تابش آفتاب

و به شب آنگاه که تاریکی آن همه جا را فرا می گیرد

خداوندگارت تو را رها نکرده و ناپسند نداشته است

و مسلما آینده برای تو بهتر از الان است

و آیه طلایی

ضحی:5

وَلَسَوْفَ یُعْطِیکَ رَبُّکَ فَتَرْضَى

و بی‌تردید خداوندگارت به زودی [چندان] عطایت کند که خشنود شوی.

آیا چنین نبود که تورا یتیم یافت و پناه داد؟

و تو را گمگشته یافت و هدایت کرد؟

و تو را نیازمند یافت و بی نیازی کرد؟

پس یتیم را خار مکن

و درخواست کننده را مران

و باز هم آیه طلایی

ضحی:11

وَأَمَّا بِنِعْمَهِ رَبِّکَ فَحَدِّثْ

و [بالاخره] نعمت‌های خداوندگارت را [برای خود و دیگران] بازگو کن.

این آیات حال دلم رو خیلی خوب می کنه. و تضاد ها رو راحت تر پشت سر می‌زارم. خدایا شاکرم بابت این کامنت هدایتی. اولش نمی دونستم چی بنویسم و همین آیات همون چیزی بود که باید می نوشتم تا به خودم دوباره یادآوری بشه که پروردگارت تورا هرگز فراموش نکرده.