پیدا کردن الگوهای تکرار شونده | قسمت 1

به نام خدا

سلام استاد جون

اول اینو بگم که هرچی فکر کردم دیدم من کلا آدم احساساتی نیستم و شاید خیییلی از جاهایی که بقیه مشوش و به هم ریخته اند من شاید اصا عین خیالمم نباشه و اینو به عنوان یه نکته مثبت میبینم

ولی خب اگه نسبت بگیریم اگه مسائلی پیش بیان که بتونن ذهنمو درگیر کنن ، مثل اینه که آدمای احساساتی تو اون لحظه کاملا داغون و از همه جا بریده باشن و حالشون افتضاح باشه.

حالا اینم مقدمه من بود

اولین موردی که توی ذهنم میاد و شما اشاره کردید بهش توی فایل، همین احساس طرد شدگیه، خیلی پیش اومده که مثلا خانواده بدون من وقتی که من کار داشتم و دستم بند بوده، شاید مثلا نیم ساعت قبل از اینکه من فارغ بشم پاشدن رفتن گردش و خرید و رستوران در حالی که من اومدم خونه و دیدم هیشکی نیست، آخر روزه و حتی به من نگفتن که میخوام بیام یا نه. همونطور که گفتم خیلی به هم نمیریزم، حالم گرفته میشه ولی سعی میکنم از تنهایی استفاده کنم، کارای عقب افتادمو انجام بدم، مثلا حال داشتم یه فیلم ببینم. با دوستای خوبم حرف بزنم و اینطوری اتفاقی که افتاده برام کم اهمیت میشه

مورد دوم وقتیه که من دارم کارمو به خوبی انجام میدم و یه نفر که از کارم اطلاعی نداره میاد دخالت میکنه و دستور به من میده که چیکار کنم در حالی که خودم میدونم. خیلی این عصبانیم میکنه ولی خب مدتش کوتاهه سعی میکنم زود یادم بره و روال عادی کارو ادامه بدم

مورد سوم وقتیه که یه نفر بخواد سین جیمم کنه وقتی که من خودم نمیخوام حرفی بزنم این یه ذره فشار بیشتری روم میاره چون میخوام در عین حال که آرومم یه جورایی دست به سر کنم طرفو بره و برام سخته

مورد چهارم مال زمانیه که کسی بخواد از وسایلم استفاده کنه و اونجوری که من مراقب وسایلم هستم مراقبشون نباشه. قشنگ هرثانیه که اون شخص داره باهاشون کار میکنه اگر مراقبشون نباشه دارم حرص میخورم.

مورد پنجم وقتی میبینم اطرافیانم علایق به چیزا یا کسایی دارن که آسیب میزنه بهشون ولی بازم ولش نمیکنن. البته احساس ناراحتیم کوتاه مدته و بعدش سریع به خودم میگم منکه نمیتونم تا وقتی خودشون نخوان تغییرشون بدم پس به من چه. ضررشو خودشون میبینن. و اینطوری سعی میکنم اهمیتی ندم.

مورد ششم. همین الان یادم اومد. وقتیه که من تعهدی نسبت به انجام دادن کار شخصی ندارم ولی اون طلبکارانه میخواد که کارشو انجام بدم. تو همون بار اول کلی دری وری تو دلم بهش میگم و دیگه ازش خوشم نمیاد. چون تو پولتو میدی به یکی دیگه حق نداری از من طلبکار باشی

یه مورد هفتمم الان به ذهنم رسید. وقتی یه آدم بی ارزش یه امکانات خیلی با ارزشی داره که بلند نیست ازش استفاده کنه ولی من ندارم اونجا نجواهای ذهنی خیلی میرن رو مخم و احساس عصبانیت بهم دست میده که البته به خودم میگم حسادت بی حسادت!!! اگه اون داره پس منم میتونم داشته باشم و من ازش درست استفاده میکنم. خیلی تیغ باریک و دولبه اییه واقعا. سریع میتونه آدمو ببره تو فاز حسادت.

مورد هشتم مال جاییه که من دارم کارمو بهتر از بقیه انجام میدم یه جایی، ولی چیزی که اونا دریافت میکنن چندین برابر منه، با اینکه من هم علمم بیشتره، هم کارم بهتره، هم کلی از طرف شاگردا و به طور کلی مشتریا به طور مستقیم از من تعریف میشه هم جلوی خودم و هم پیش بقیه. یه ذره مایوس میشم و احساس نارضایتی بهم دست میده که البته صد در صد به خاطر وجود ترمز تو باورهای خودمه.

همینا فعلا یادم میاد ولی همیناشم فکر نمیکردم دربیاد خداروشکر که تونستم این چند تا ترمزو الان به لطف خدا شناسایی کنم. خدایاشکرت بعضیاش همینطور یه دفعه ای میومد تو ذهنم

عاشقتونم استاد عزیزم

دستتون در دست الله یکتا