پیدا کردن الگوهای تکرار شونده | قسمت 1

به نام خداوندبخشنده ی مهربان

سلام به استادعزیزم وسلام به مریم بانوی مهربانم

وسلام به تک تک دوستانم

استادقشنگم خیلی خیلی ازتون سپاسگزارم بابت تمامی فایلهای پراز اگاهی وشخصیت ساز و زندگی سازی که به لطف الله باعشق واز روی مهر برامون اماده میکنید…

فقط خدا میدونه که توی این زمونه ودر دنیای پراز تضادی که داریم زندگی می کنیم که 98 درصد مردم اطرافمون غرق در گمراهی ونادانی و غفلت هستند چقدر سخته بدون بودن در این سایت وبدون آپدیت کردن هر روزه ی ذهنمون وباورهامون با این اگاهیهای ناب، بتونیم در مسیر خیر وبرکت وخوشبختی ثابت قدم باشیم…

سخته چون باورهای قدیمی مثل سیمان چسبیدن به روح وروان وذهنمون، تنها کاریکه من تونستم تو این مدت بودن با آگاهیهای شما انجام بدم وبه روش شما سعی کنم زندگی کنم این بوده که توسط باورهای جدید والبته درستی که شما بهم دادید هربار یه رنگی بزنم روی اون سیمان سیاه که پوشونده بشه، کمرنگ ویا بی رنگ بشه، تا نشونی ازشون نمونه، وگرنه کافیه یه تایم طولانی نسبت به عملکرد هرکسی، مثل یه چندساعت چند روز یا چند هفته در کنار کسایی باشی که جزء اون 98 درصد جامعه هستند تا دوباره برگردی به همون باورهای سنگی وسیاه وکهنه و …، ادمهایی مثل من در گذشته ای نه چندان دور …

منیکه پراز باورهای اشتباه ونادرست بودم وتازه اصرار هم داشتم که من میدونم من می تونم من بلدم وکارم درسته و خدا و دیگران و شرایط و بخت و سرنوشتی که از جبر اومده مقصر هستند اگر حس بدبختی دارم…

الانم ادایی ندارم، در مورد تک تک سوالهاتون هنوز کم وبیش واکنش نشون میدم وقتی توشرایط قرار میگیریم، حالا یا با گفتگوهای ذهنی تکراری، با گفتاری که لحنش هنوز گاهی مثل قدیم تند وتیز و خشک و از روی غرض وگله میشه، و کرداری که بر پایه ترس و اضطراب و وسواس فکری و..‌ از من سر میزنه….

اما این رو هم می تونم به جرات بگم که خیلی خیلی بهتر شدم در کنترل ذهنم وگفتار واعمالم ودر بیشتر اوقات شاهد بر خودم و واکنشهام هستم قبل اینکه به گفتار واعمال تبدیل بشه…

در مورد اولین سوالتون من هنوز خیلی مشکل دارم، بحث انتقاد…

این ماجرا سر دراز داره، واز بچگی خیلی منو آزار میداد، حالا بماند که در گذشته ، کلا انتقاد رو رد میکردم چون خودم رو بی نقص می دیدم، اما انصافا در 90 درصد مواقع چون صد خودم رو میذارم توی هر مسئله ای که به بهترین شکل انجام بشه، دیگه وقتی انموقعه کسی بخواد ازم انتقاد بکنه بهم برمیخوره, تو گذشته میومدم با طرف کل مینداختم که من سهم خودم رو درست انجام دادم، چرا انتقاد کردی ازم، واگر طرفم ادامه میداد میگفتم اصلا همینی که هست، یا میگفتم اگه دیگه فلان کارو برات انجام دادم، تو بی لیاقتی، تو مشکل داری نمی بینی، یا مگه حالا خودت چی هستی کی هستی که از من انتقاد میکنی؟ یا کلی توضیح وتوجیح رفتن تو حاشیه برای اثبات اینکه توووو،اشتباه میکنی ومن بی نقصم!!!!!

شکر خدا خیلی بهتر شدم واینو دیگران هم میگن، وهم خودم متوجه اش هستم، اینکه میگن چطور در برابر فلان انتقاد یا حرف ….واکنش گرا نیستی دیگه و لبخند میزنی و رد میشی وبرات مهم نیست…

این موقعه ها در جواب فقط میگم فایدش چیه؟ کل کل و دفاع از خود و توضیح وتوجیح؟

اما اینجا میگم به خودم به شما به دیگران، اینکه وقتی من صد خودم رو در کاری میذارم وبه لطف الله انجامش میدم حالا در هر حیطه ای از چیز کوجیکی مثل غذا درست کردن، تا کار روی مشتری و برخورد با مردم و شرایط و اتفاقات، دیگه چه فرقی میکنه کی چی میگه، وقتی من میدونم نمی تونم به کمال مطلق برسم وهمینکه دیگه مثل گذشته خودخواه و جنگ ستیز و دنبال تایید نیستم و این خواسته ها در من به حداقل رسیده دیگه نباید انتقاد دیگری منو بهم بریزه، وقتی من میدونم حالا که در مسیر پیشرفت ودر مسیر هدایت هستم اون انتقاد می تونه سازنده باشه برام وبدون در نظر گرفتن اینکه اون شخص کی هست وقصد وغرضش چی هست باید برای بهبود شخصیت خودم سعی کنم بپذیرمش…

اماااا خب همیشه این راهکارها تو لحظه بهم جواب نمیده، مثلا چیزی نمی گم به طرف ولی باخودم حرف میزنم میگم نگاه کن مینا انقدر همیشه سعی میکنی بی نقص باشی تا یه کمبود کوچیک ویا حالا از نظر دیگری یه مشکل یا نقصی تو کارت یا اعمالت یا نظراتت وراه وروشت باشه سریع دیگران می بییند و به روت میزنن!!!!

همه ی این گفتگوها شاید یکی دوساعت با من باشه، ولی من دارم تمام تلاشم رو میکنم در حد چند ساعت وچند دقیقه هم ذهن وروح وروانم رو درگیر این موضوع انتقاد نکنم…

به جاش بیام وخودم رو اصلاح کنم، نه دنبال کمال مطلق باشم و نه خودخواه وخودپسند که بگم بی نقصم، بلکه مثل یه آدمیکه می تونه تو اینجور موقعه ها در تعادل ودر صلح باخودش باشه رفتار کنم…

خب من انقدر از شما یادگرفتم انقدر روی خودم دارم کار میکنم که به وضوح در شخصییتم مشخصه که با هر تضادی اینو به خودم یاداوری میکنم که مینا اینجا این دنیا دنیای تضادهاست وخوب مطلق وجود نداره، بلکه تو در مسیر پیشرفت وبهتر کردن خودت برای ارامش داشتن بیشتر و خوشبخت بودن نیاز داری خودت رو به گونه ای اصلاح کنی هم خودت در آرامش باشی وهم ارامش رو به دیگران هدیه بدی، لااقل مثل گذشته نباشی، در یک جنگ نابرابر صبح تاشب برای اثبات خودت حالا چه بخش درستش چه نادرستش لحظه هاتو نابود کنی…

بودن توسایت، کار کردن دوره ها خیلی می تونه کمک کنه تا هوشیارانه خودمون رو توی مسیر نگهداریم، چون من زندگی در این زمونه رو اینطور تشبیه میکنم،که همه ی آدمها در یک مکان ویک زمان مشخص، توی یه ساحل کنار دریای آبی و نیلگونی هستیم که هم موج داره هم گاهی ارومه، بخشی از ساحل تمیز و درسکوت وبخشی دیگش کثیف و شلوغ و ….

حالا این منم که انتخاب میکنم توی کدوم قسمتش قرار بگیرم، کافیه بلند بشم چند متر اونطرف تر چندصدمتر اونطرف تر تمرکزم رو بذارم روی زیبایی های ساحل ودریا، جاییکه ادمهاش خواستند که سپاسگزارباشند وسپاسگزاریشون رو با تمیز نگهداشتن محیط با لذت بردن از ساحل ودریا انجام میدن، نه تو اون بخشی که ادمها همونطور که دارند از دریا وساحل استفاده میکنند نه تنها اینهارو نعمت نمی بینند بلکه کلی گله هم دارند و ناسپاسی هم میکنند با آسیب زدن به اون طبیعت وبی توجهی به اطرافیانشون….

کسیکه از درون خودش رو پاک میکنه بدون شک ناپاکی سهمش نمیشه، همونطور که همیشه شما گفتید،(( توخودت رو درست کن تو روی خودت کار کن، جهان هدایتت میکنه به سمت شرایط وآدمهای خوب))

خدارو شکر دیگه مثل گذشته با احساس گناه وعدم لیاقت خودم رو آزار نمیدم وقتی با انتقاد روبرو میشم، اما باید سعی کنم دست بردارم، از این گفتگوهای ذهنی و مواخذه کردن خودم، وراهش اینکه اگه عیب ونقصی دارم در صدد اصلاحش بربیام واگر طرف مقابل نسبت به خلق وخو وشرایط درونیش ازم انتقاد کرده، بی تفاوت به مسیرم ادامه بدم ….

استادجانم بازم ممنونم که با اشتراک گذاری این دست از سوالات باعث میشید ما ریز بشیم تو شخصییت خودمون وخودمون در پی اصلاح خودمون باشیم و درگیر درون خودم تا درگیر بیرون و …یا اینکه کارو به جایی برسونیم که مورد انتقاد قرار بگیریم و یعنی انقدر داغون باشیم مثل گذشته…

چون این سوالات باعث میشه خودمون موقع جواب دادن بهش خودمون رو بهتر وبیشتر بشناسیم وگاها جواب سوالات بیشمار خودمون رو توی دل همین سوالات پیدا کنیم…

اگرچه قرار نیست بی عیب ونقص ومبرا باشیم، فقط باید در مسیر تکامل قدم های مستمر برداریم

دوستتون دارم واز دور روی ماه شما ومریم جان رو می بوسم

در پناه الله یکتا باشید هر لحظه وهمیشه…