پیدا کردن الگوهای تکرار شونده | قسمت 1

سلام

امیدوارم عالی باشید.

استاد دوست داشتنی از زمانی که کلا استایلتون عوض شده خیلی کلامتون قاطع تر شده و بسیار تاثیر گذارتر.

درباره این سوال امروز کد نوشتم که می خوام ترمز های مخفی عمق درونم را بکشم بیرون و وقتی دفترم را برداشتم که شروع کنم به جواب یه سری سوالات دیگه در تمرین قوانین جلسه 3. یهویی ذهنم من را برد به جواب این فایلی که روز قبل دیده بودم

انگار دیروز که دیدم نیاز بود که فکر کنم و امروز جوابا اومد بالا :

یه حجم یهویی و سریع از این جملات و وقایع و مثالایی که برام توی زندگی قبلیم پیش اومده بود و هیچ وقت ندیده بودمشون امروز برام شفاف شد:

1- من متوجه شدم که به کلمه (( چشم )) بسیار حساس هستم .

حالا جریانش چیه -وقتی مثلا از کسی کاری می خوام که انجام بده و یا درخواستی میکنم طرف جواب میده :چشم

درون من یه احساس بدی پیدا می کنه مخصوصا اگه طرف مقامش و یا سنش از من بالاتر باشه ولی پایین تر هم باشه احساسم به جوابش خوب نیست که توضیح میدم چون کلی لایه روبی کردم امروز.

وقتی سنش یا مقامش بالاتر باشه و به درخواستم بگه (چشم) : از کاور بیرون ذهنم میگه چرا خودش را بی ارزش کرده چرا خودش را کوچیک می کنه و یه نگاه دیگه هم میگه من چقدر کاریزما دارم و خفن هستم که طرف مطیع دستور منه.و حس اینکه طرف بی اعتماد به نفس به من میده ولی حالا اصل درونی من چیه که این احساس را پیدا می کنم :

اینکه من ارزش این را ندارم که کسی درخواستم را با فروتنی قبول کنه و احساس درونی من میگه من تحکمی حرفم را زدم و احساس گناه که طرف را مجبور کردم به قبول این کار انگار انرژی این کلمه به من حال خوب نمیده و اگه به جای چشم از کلمه مترادفش استفاده کنه اصلا مشکلی ندارم ولی بار معنایی این کلمه برای من سنگینه .

و من خودم تا الان به هیچ کسی این کلمه را نگفتم درونم باهاش جور نمیشه احساس حقیر شدن و ضعیف بودن و اجبار بهم میده . تا امروز انقدر برام پر رنگ نبود ولی راه حلی که براش پیدا کردم دیدم واقعا نیازی نداره هی بخوام خودم را قانع کنم که این کلمه احترام آمیزه وقتی به من حس خوبی نمیده نه از سمتی که می شنوم و نه وقتی خودم بگم پس کلمات جایگزین را میزارم که بگم: اوکی حتما انجامش میدم .اوکی هماهنگ می کنم یا پیگیری می کنم . اینها احساس مفید بودن را به من میده نه اجبار. وقتی هم که از کسی بشنومش به خودم میگم

سعی میکنم روش تمرکز نکنم و فکرم را درگیرش نکنم.

2- متوجه شدم من با عذر خواهی کردن مشکل دارم و حتی وقتی کسی که مقصر هست هم به محض عذر خواهی کردن یعنی گفتن کلمه ببخشید باز حال من بد میشه و احساس اینکه چرا برای هر مسیله ای باید عذرخواهی کرد.

در کل متوجه شدم که روی چندین کلمه که بار معنایی بی ارزشی توشونه درون من مقاومت داره و من دارم بسیار کار می کنم روشون و در کنارش جملات مشابه را می زارم.

مثلا این جملات توی دایره لغات من هیچ وقت نبودن:

چشم – ببخشید -ناقابله-قربونتون برم – مزاحمتون شدم- و جایگزینهاش شدن اینها که آگاهانه می گم:

ببخشید: عذرخواهی میکنم – ناقابله : مبارکتون باشه. قربونتون برم : عزیزید .

مزاحمتون شدم: ممنون که وقتتون را گرفتم.یا می تونم وقتتون را بگیرم.

3- یه مورد دیگه

اینکه وقتی لطفی می کنم انتظار تشکر در من بولد نمیشه و در حد یه تشکر معمولی باشه اوکیه ولی وقتی که طرف نه تنها تشکر نکرد یهو بیاد از بین اون همه لطف یه نقطه ضعف یا ایراد و با تیکه و کنایه بهم بگه

وا مصیبتهاااا آتیش می گیرم و بسیار عصبانی میشم که اون هممممه لطف را ندیده اومده داره غر هم میزنه.

اینها همه مواردی بودن که توی چندین سال گذشته قبل از تغیر خودم پیدا کردمشون ولی الان خیلی آرومم و درونم اصلا متشنج نمیشه و رهاستو تقریبا فهمیدم ریشه در کجای مسیر من دارن و برچسب روی دیگران نمی زنم و خودم را پاکسازی می کنم بر ایای قوانین جهان.

همه موارد برای احساس بی ارزشی و نالایقی و دیده نشدن ها و نامریی بودن هاست

که ریشه دارن و باید مدام کار بشه.

ممنون از شما

شاد باشید