پیدا کردن الگوهای تکرار شونده | قسمت 1

سلام به استاد عزیز و تمامی کسانی که در فرکانس این نوشته ها هستن و دارن اینو میبینن.

درود خداوندی را که ما را به زیباییِ هر چه تمام تر خلق کرد تا از زندگیمون لذت ببریم؛ فرقی نمیکنه لذت بزرگ یا کوچک، مهم لذت بردن است! چون بعضی ها فکر میکنن که قطعاً پس از رسیدن به آن خواسته است که به لذت خواهند رسید، ولی به تجربه درک کرده ام که اینگونه نه تنها به آن خواسته نمیرسم بلکه از مسیرِ رسیدن به خواسته هم لذت نبرده ام! حال اگر چنانچه به خواسته برسم با رنج و سختی و در یک کلام احساس بد به آن رسیده ام و دیگر نایی برایم نخواهد ماند تا از خواسته‌ی تحقق یافته ام لذت ببرم!

آری… هدف اینست، “لذت بردن.”

میخواهم تضادها را پشت سر بگذارم چرا که حس میکنم برای این کار زنده هستم و شوق دارم و دلیل زندگی ام را این میدانستم ولی در حال تغییر این شیوه نگرش هستم. میخواهم از “مسیرِ” برطرف کردن تضادهایم لذت ببرم. چون باور دارم که تا در این دنیا زنده هستم تضادهای گوناگون یکی پس از دیگری نمود پیدا میکنند و اگر تضادی نداشته باشم، پس خواسته ای ندارم و وقتی که خواسته ای نداشته باشم، دلیلی برای زندگی کردن ندارم و به آرامی نابودی به سراغم می آید. مثلِ رد شدن از راندهای یک بازی کامپیوتری با عشق و لذت! بله…! زندگی یک بازی کامپیوتری است و تضادها مثل چالشهای بازی که برای عبور از اونها ساعتها و یا حتی روزها با عشق وقت میگذارم تا به مهارت جهت برطرف کردنشون برسم! هَررر چِقدم توی هر مرحله ای بسوزم از دوباره بازی رو شروع میکنم. قوانینِ بازی ثابته و جوووری طراحی شده که یک “آدمیزاد” بتونه از پس چالشهاش بر بیاد؛ بنظرتون خدا جهان رو اینجوری خلق نکرده؟! من که فکر میکنم اینجوری خلقش کرده.

یه سوال: چرا به آسانی و به سرعت به خواسته ام نمیرسم؟ جواب: “وجود ترمز(ها) در وجودم”

خدا: “اذا سالک عبادی عنی فانی قریب، اجیب دعوت الداع اذا دعان؛ فالیستجیبوا لی ولیومنو بی لعلهم یرشدون”

این تنها آیه ای هست که خدا در اون به تعداد 7 بار از ضمیر “من” استفاده کرده!

نکته: اون قسمتی که میگه “فالیستجیبوا لی” یعنی ترمز اگه داشته باشین، تقصیر از من نیستاا… که خواستتون بهتون نمیرسه، من درخواستتون رو در هر لحظه دارم براتون سِند میکنم، ترمزها دیگه اون باورهای مخربتونه که ساخته پرداخته‌ی ذهنِ زمینی، محدود و اندازه‌گیرِتونه! میخواد بگه دو دوتا چهارتا نکنین با من! وقتی درخواستتون رو به سمت من ارائه کردین، با ذهنِ ساخته و پرداخته‌ی مادی و محدود و بُزدل و اندازه‌گیرتون نیایید جلو! با قلب باشین.

چون، هیییچ وقت “خدا” در ذهن جا نمیشه، ولی در “قلب” چرا!

من با ذهنم که منطقیه و اندازه‌گیر، از “منظومه شمسی” جلوتر نمیتونم برم، اما با “قلبم” تا تو خودِ بغلِ خدا هم میرم. اینجاست تفاوت ذهن و قلب!

راستش یه لحظه فک کردم دارم توی جلسه 4 دوره کشف قوانین کامنت میذارم. هه… حالا جالب اینجاست که یه کامنت گذاشتم اونجا. میدونی، چون انقد این جلسه فوق العاده بود که یک کامنت کَمِشه!

دارم توی این دوره یاد میگیرم که ترمزهامو پیدا کنم و تبدیلشون کنم به باورِ همجهت با خواسته‌‌هام.

خدا برای من چیزی نمیخواهد، من با فرکانسهایی که به جهان ساطع میکنم، در هر لحظه در حال خلقِ شرایطِ زندگی ام هستم.

تمام اتفاقات زندگی من به واسطه افکار من دارد رقم میخورد. من مسئولِ تمام اتفاقاتی هستم که در زندگی‌ام رخ میدهند

خدایا مرسی