پیدا کردن الگوهای تکرار شونده | قسمت 1

سلام براستاد عباس منش و خانم شایسته عزیز

سلام بر همه خواهران و برادران م در خانواده عباس منش

یکی از مواردی که چندین روز است که مرا به شدت عصبانی و ناراحت کرده را می نویسم و امیدوارم که با حل کردن آن بتوانم بقیه کدهای مخرب را در وجودم پیدا کنم :

من برای تمرین دوره عزت نفس چندین روز هست که به تنهایی سفر کرده ام ،

اولین شهری که رفتم یک اتاق 2 تخته اجاره کردم

وهزینه هر 2 تخت را دادم، اما سرویس بهداشتی

به صورت مشترک و توی راهرو بود ،

بعداز 7 شب. من یک سوییت 3تخته گرفتم. در همان جا

چون از سرویس عمومی و مشترک و لباس پوشیدن. خسته شده بودم

بعداز 2 شب. احساس کردم باید به یک شهر دیگر بروم. مسوول آنجا گفت. هزینه شبهای باقیمانده را. هروقت مسافر آمد به حسابت واریز میکنم( من هزینه 6 شب را پرداخت کرده بودم )

همه چیز را خدا برایم درست کرد وبه راحتی به شهر بعدی آمدم. دریک مسافرخانه سوییت 4 تخته گرفتم و باز هزینه 4 نفر را دادم. وبرای اولین بار به تنهایی در یک مسافرخانه خوابیدم راحت و بدون ترس

بعد یک جای ارزان‌تر اجاره کردم. اتاق 4 تخته. با سرویس عمومی. بعداز 2 شب. بازهم بخاطر سرویس مشترک وکثیف. یک سوییت اجاره کردم

به مدت 9 شب. (9 را از روی نشانه روزانه ام در سایت انتخاب کردم )، از روز اولی که آمدم به این سوییت تنهایی به شدت آزارم داد وبه صاحب خانه گفتم پشیمان شده ام. گفت اگر مسافر آمد هزینه ات را پس میدهم. و من 3 روز با احساس خیلی بد و گریه. در سوییت گذراندم اما بعد حسم خیلی بهتر شد و مرتب شکر گزاری کردم برای تمیزی اینجا و امنیت و راحت بودن خودم

و اینجا فهمیدم که عزت نفسم از بیخ وبن ایراد دارد که نمی توانم از تنهایی خودم لذت ببرم

البته. این سوییت حداقل وسایل ضروری را دارد

من از 20 خرداد که سفرم را شروع کرده ام تا الان

4 جا. اجاره کرده ام و هزینه چندین نفر را پرداخت کرده ام و جاهایی با کیفیت پایین و حداقل امکانات. و بعد پشیمان شده ام و پولم را پس نمی دهند مگر به شرایطی .

وقتی از شرایطی جانم به لب می‌رسد تصمیم میگیرم و در آن لحظه هم تصمیمات هیجانی و فرار کردن از آن موقعیتی که هستم ، و هرچه باشد بهتر از این جاست و همین باعث می‌شود بدترین تصمیمات را بگیرم ،

یادم هست چندین سال پیش دوران دانشجویی منزل یکی از بستگانم بودم.و خیلی معذب.

از آنجا رفتم یک پانسیون آزاد، کلی هزینه دادم وچون شرایط آنجا اصلا با روحیات من سازگار.

نبود. از آنجا بیرون آمدم و طبق قراردادی که نوشته بودم بقیه پولم را پس ندادند .

بعداز آن یک پانسیون دیگر رفتم. و باز به همان ترتیب. شرایط نامناسب. و با یک دختر آشنا شدم و باهم جایی اجاره کردیم ، به من گفت مقداربیشتری از پول پیش را شما بده. تا یک ماه بعد پس میدهم. و من 2/3. پول پیش دادم و او یک سوم.

یک ماه بعدش. رفت تا آخر قرارداد که من پول پیش را از صاحب خانه گرفتم. و به صاحب خانه گفتم که من پول بیشتری داده ام

الان اینها یادم می آید و این اتفاقات. در این سفر. واقعا درمانده شده ام .

کد مخرب من : پول بی حدو حساب میدهم بدون فکر کردن بدون دو دوتا چهارتا کردن. می‌خواهم نشان بدهم که پولدارم و پول اهمیتی برای من ندارد

مثل استاد باشم. در صورتی که استاد بعداز سالها کارکردن روی خودش و بعداز کلی تجربه کسب کردن به این مرحله رسیده است.

قبلا که اوضاع مالیش. خوب نبوده. با حساب و کتاب خرج کرده

چرا اینجوری خرج میکنم؟

* اینکه نشان بدهم پول برایم اهمیتی ندارد حس

ثروتمندی کاذب و الکی به من می‌دهد که مثل ثروتمندان خرج میکنم. در صورتی که واقعا ثروتمند نیستم .

مسول مسافرخانه و بقیه مسافران و مردم در ذهنشان بگویند. که چقدر ثروتمند است و چقدر پول دارد که اصلا به فکر. خرج کردن و اجاره دادن و پول 4 تخت برای. یکنفر یا سوییت شبی 300 هزار تومان برای یک شب نیست

حرف و نظر مردم برایم مهم است ، که چه فکری درباره من می‌کنند

من مثل مادرم هستم ، مادرم هم هیچ وقت بلد نبوده. خوب خرج کند. هیچ وقت پولی نداشته.

وقتی هم مقدار کمی پول به دستش می آمد سریع خرجش می‌کرد حتا به صورت خرج های کاملا غیر ضروری و الکی

من هم همین طور هستم

الان چند روز است که بابت این هزینه بهم ریخته هستم و نمیدانم باور مخرب من چیست ؟

این رفتارهای اشتباه پشت سرهم در چندروز متوالی چیست ؟

ممنونم اگر دوستان راهنمایی کنند و یا تجربه هایشان از سفر تنهایی و هزینه کردن. را به اشتراک بگذارند

سه شنبه 6 تیرماه 1402. هجدهمین روز. اولین سفرمن. به تنهایی